Elodina perditagatunek motyla z rodziny bielinkowatych i podrodziny Pierinae.

Elodina perdita
Miskin, 1889
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

owady

Rząd

motyle

Rodzina

bielinkowate

Podrodzina

Pierinae

Plemię

Elodinini

Rodzaj

Elodina

Gatunek

Elodina perdita

Taksonomia

edytuj

Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1889 roku przez Williama Henry’ego Miskina na łamach „Proceedings of the Royal Society of Queensland[1][2]. Jako miejsce typowe wskazano Bowen w Australii[3][1].

Morfologia

edytuj

Obie płcie osiągają od 20 do 24 mm długości przedniego skrzydła[3]. Wierzch skrzydła przedniego jest perłowobiały z przyciemnieniem nasady i krawędzi kostalnej oraz czarną plamą wierzchołkową o krawędzi wewnętrznej zwykle równomiernie zaokrąglonej, bez wydatnej wypukłości, przeciągniętej jednak wzdłuż pierwszej i drugiej gałęzi żyłki kubitalnej przedniej. Spód skrzydła przedniego jest perłowobiały z zażółconą nasadą i jasnoszarą plamą wierzchołkową. Wierzch skrzydła tylnego jest perłowobiały. Spód jego w porze wilgotnej jest biały, w porze suchej zaś u samic żółty lub ciemnokremowy, a u samców brązowawy[4][3]. Genitalia charakteryzują się kulistymi, dobrze zesklerotyzowanymi guzkami nasadowymi unkusa[3].

Wyrośnięta gąsienica ma zielone ciało z grubą, białą linią wzdłuż grzbietu, a na śródtułowiu oraz segmentach odwłoka drugim, czwartym i ósmym z czerwonymi kropkami po jej bokach. Ostatni segment odwłoka jest w tyle rozwidlony i ma zabarwienie brudnopomarańczowe[3].

Ekologia i występowanie

edytuj

Owad endemiczny dla Australii, znany tylko z środkowo-wschodniego Queenslandu[3][4]. Rozmieszczony jest wzdłuż wybrzeża od Ingham na północy do Mackay na południu, zamieszkując ponadto wyspy: Holbourne Island, Olden Island, Hayman Island, Shaw Island i Carlisle Island[3].

Zasiedla nadbrzeżne wydmy w nizinnych lasach monsunowych, ale osobniki dorosłe zalatują także do zdominowanych przez melaleuki zadrzewień, mokradeł i lasów nadrzecznych[4][3]. Postacie dorosłe spotykane są we wszystkich miesiącach oprócz stycznia[4]. Gąsienicefitofagami żerującymi na kaparach z gatunku C. sepiaria[4].

Przypisy

edytuj
  1. a b William Henry Miskin. Note on some undescribed Australian Lepidoptera (Rhopolocera). „Proceedings of the Royal Society of Queensland”. 6 (5), s. 263-266, 1889. 
  2. Markku Savela: Elodina C. & R. Felder, [1865]. [w:] funet.fi [on-line]. [dostęp 2022-12-29].
  3. a b c d e f g h Murdoch De Baar, David Hancock. The Australian species of Elodina C. & R. Felder (Lepidoptera: Pieridae). „Australian Entomologist”. 20 (1), s. 25-43, 1993. 
  4. a b c d e Michael F. Braby: The Complete Guide to Butterflies of Australia. Collingwood: CSIRO Publishing, 2004, s. 144-145.