Emilia Bohdziewicz

Emilia Bohdziewicz (ur. 8 maja 1941 w Warszawie, zm. w 1994 r. tamże) – polska artystka wizualna, specjalizująca się w tkaninie artystycznej.

Emilia Bohdziewicz

Data i miejsce urodzenia	8 maja 1941 Warszawa
Data i miejsce śmierci	1994 Warszawa
Alma Mater	Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie
Dziedzina sztuki	tkanina

Edukacja

W latach 1960–69 studiowała na Wydziale Architektury Wnętrz Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, gdzie w 1969 uzyskała dyplom realizowany pod kierunkiem profesora Jana Kurzątkowskiego.

Twórczość

Po ukończeniu studiów do 1977 zajmowała się projektowaniem wnętrz i mebli. Jako projektantka brała udział w licznych sympozjach związanych z kształtowaniem przestrzeni. Po 1977 zaczęła tworzyć tkaniny artystyczne.

Pierwszą tkaninę Jak połączyć ze sobą punkty liniami prostymi przy użyciu maszyny do szycia przygotowała na Biennale Tkaniny Artystycznej w Lozannie w 1977, gdzie trafiła w drodze konkursowej. Tkanina została przyjęta z sukcesem. Praca ta wyznaczyła jej późniejsze konceptualne zainteresowania. Mimo, że została wpisana przez krytyków w osiągnięcia Polskiej Szkoły Tkaniny, Bohdziewicz nie pracowała z wykorzystaniem tradycyjnego warsztatu tkackiego. Pracowała w oparciu o gotowe materiały, jak również za pomocą maszyny do szycia nanosiła rysunek tworzony z nici.

Wzięła udział również w 9. Międzynarodowym Biennale Tkaniny w Lozannie, gdzie zaprezentowała jedną z najważniejszych w swoim dorobku prac Jedenaście możliwych układów linii pionowych i poziomych. Od lat 80. XX wieku tworzyła tkaniny wielkoformatowe (256 możliwych układów znaku zawierającego osiem elementów 1987, Bez tytułu lata 80., 100 kombinacji dodawania 1990).

Tworzyła głównie obiekty z pogranicza tkaniny, haftu i rysunku. Były to kompozycje geometryczne, składające się z linii prostych i trójkątów, najczęściej wykonanych ściegiem maszyny na podłożu z gładkiej tkaniny, co wpisywało się w nurt abstrakcji geometrycznej, jak również konstruktywizmu, op artu, minimalizmu i konceptualizmu. Tworzone przez nią tkaniny oprawiano w ramy, bądź naciągano na blejtram lub swobodnie wieszano.

Członkini ZPAP oraz Grupy IXION.

Należała do Rady Programowej Centralnego Muzeum Włókiennictwa w Łodzi.

Jej mężem był Ryszard Winiarski.

Wybrane wystawy

• 2017/2018 – Jedenaście możliwych układów linii pionowych i poziomych, Galeria Starmach, Kraków
• 2013 – Splendor tkaniny, Zachęta, Warszawa
• 1988 – Tkanina artystyczna Grupy IXION, BWA w Krakowie
• 1986 – 6. Międzynarodowe Biennale Miniatur Tkackich, Szombathely
• 1985 – Sztuka tkacka a tradycje konstruktywistyczne, Norrkoping
• 1984 – 5. Międzynarodowe Biennale Miniatur Tkackich, Szombathely
• 1984 – Język geometrii, Zachęta, Warszawa
• 1983 – wystawa prac, Mini Galerie, Schaffhausen (indywidualna)
• 1982 – Wystawa polskiej tkaniny artystycznej, Londyn
• 1981 – Wystawa tkaniny polskiej „Małe formy”, Bratysława
• 1981 – Tendencje konstruktywistyczne w sztuce polskiej, Warszawa
• 1980 – 3. Międzynarodowe Biennale Miniatur Tkackich, Szombathely
• 1980 – Międzynarodowa wystawa tkaniny, Kortjik, Belgia
• 1980 – 4. Międzynarodowa wystawa miniatur tkackich, Londyn
• 1979 – 9. Międzynarodowe Biennale Tkaniny, Lozanna (praca Jedenaście możliwych układów linii pionowych i poziomych)
• 1979 – wystawa tkaniny, Galerie Phiharmonie, Liege (indywidualna)
• 1978 – 3 Triennale Tkaniny Unikatowej i Przemysłowej, Łódź
• 1978 – 3. Międzynarodowa wystawa miniatur tkackich, Londyn
• 1977 – 8. Międzynarodowe Biennale Tkaniny, Lozanna (praca Jak połączyć ze sobą punkty liniami prostymi przy użyciu maszyny do szycia)
• 1973 – Lubelskie Spotkania Plastyczne, Lublin

Nagrody, wyróżnienia, stypendia

• medal Centralnego Muzeum Włókiennictwa na 7. Międzynarodowym Triennale Tkaniny, Łódź, 1992
• nagroda Pryzmat, przyznawaną przez czasopismo „Projekt”, 1988
• Grand Prix na Międzynarodowej Wystawie Tkaniny, Kioto, 1987 (za pracę 256 możliwych układów znaku zawierającego osiem elementów)

Prace w zbiorach

• Muzeum Sztuki w Łodzi
• Muzeum Narodowe w Warszawie
• Muzeum Narodowe we Wrocławiu
• Muzeum Narodowe w Poznaniu
• Centralne Muzeum Włókiennictwa w Łodzi

Bibliografia

• IrenaI. Huml IrenaI., Współczesna tkanina polska, 1989, s. 284 .
• SoniaS. Kądzołka SoniaS. (red.), Jedenaście możliwych układów linii wertykalnych i horyzontalnych (katalog), Kraków : Galeria Starmach 2017 .brak strony (książka)