Enugu (1961)
NNS Enugu (P05) – nigeryjski okręt patrolowy z okresu zimnej wojny, pierwsza jednostka zbudowana dla nowo powstałej Nigeryjskiej Marynarki Wojennej. Był pierwszą z siedmiu pozyskanych przez Nigerię brytyjskich okrętów typu Ford. Został zbudowany w 1961 roku w stoczni Camper and Nicholsons w Gosport i w grudniu tego roku wszedł do służby. Okręt został skreślony z listy floty w 1982 roku.
 „Enugu” w 1962 | |
| Klasa | |
|---|---|
| Typ | |
| Historia | |
| Stocznia | |
 Nigeryjska Marynarka Wojenna
| |
| Wejście do służby |
14 grudnia 1961 |
| Wycofanie ze służby |
1982 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
standardowa: 120 ton |
| Długość | |
| Szerokość |
6,1 m |
| Zanurzenie |
1,5 m |
| Napęd | |
| 3 silniki wysokoprężne o łącznej mocy 1200 KM, 3 śruby | |
| Prędkość |
18 węzłów |
| Sensory | |
| radar Type 978 | |
| Uzbrojenie | |
| 1 działo plot. kal. 40 mm 2 działka plot. kal. 20 mm (2 x I) bomby głębinowe | |
| Załoga |
26 |
Projekt i budowa edytuj
Okręty patrolowe typu Ford zostały zaprojektowane przez W. Holta w celu zastąpienia używanych podczas II wojny światowej niewielkich patrolowców typu HDML[1]. Były klasyfikowane w Wielkiej Brytanii jako seaward defense boat (okręty obrony morskiej)[1]. Jednostki planowano wyposażyć w jednolufową wersję miotacza Squid, jednak broń ta ostatecznie nie powstała i na pokładzie umieszczono tradycyjne dwa miotacze i dwie zrzutnie bomb głębinowych[1]. Okręty miały charakterystyczny wygląd dzięki umieszczonym obok siebie dwóm kominom[1]. W wersji zaproponowanej Nigerii wzmocniono uzbrojenie artyleryjskie o działka kalibru 20 mm, pozbawiając okręty wyposażenia ZOP[2]. Zachowano jednak zrzutnie bomb głębinowych[3].
„Enugu” zamówiony został w 1960 roku w stoczni Camper and Nicholsons w Gosport jako pierwszy nowy okręt dla nowo powstałej Marynarki Wojennej Nigerii[4]. Okręt został ukończony i uroczyście przyjęty do służby 14 grudnia 1961 roku[4]. Jednostka otrzymała numer burtowy P05[5].
Dane taktyczno-techniczne edytuj
Okręt był dużym, przybrzeżnym patrolowcem[1]. Długość całkowita wynosiła 35,7 metra (33,5 m między pionami), szerokość 6,1 metra i zanurzenie 1,5 metra[1]. Wyporność standardowa wynosiła 120 ton, zaś pełna 160 ton[1]. Okręt napędzany był przez trzy silniki wysokoprężne: dwa 12-cylindrowe Davey-Paxman o łącznej mocy 1100 koni mechanicznych (KM), napędzające zewnętrzne śruby oraz silnik marszowy Foden o mocy 100 KM, poruszający środkową śrubą[2][1]. Maksymalna prędkość okrętu wynosiła 18 węzłów, zaś ekonomiczna (marszowa) 8 węzłów[2][1]. Okręt zabierał 23 tony paliwa[2].
Uzbrojenie artyleryjskie jednostki składało się z pojedynczego działka Bofors kal. 40 mm L/60 Mark 7 oraz dwóch pojedynczych działek Oerlikon kal. 20 mm L/70 Mark 7[2][4]. Uzbrojenie przeciw okrętom podwodnym stanowiły bomby głębinowe[3]. Wyposażenie radioelektroniczne obejmowało radar Typ 978[2].
Załoga okrętu składała się z 26 oficerów, podoficerów i marynarzy[2][4].
Służba edytuj
10 kwietnia 1962 roku „Enugu” opuścił Portsmouth, udając się w rejs do kraju[4]. Służył podczas wojny domowej z separatystyczną Biafrą w latach 1967–70[6]. Okręt został skreślony listy floty w 1982 roku[2][5].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e f g h i Conway’s All the world’s fighting ships 1947–1995 ↓, s. 536
- ↑ a b Jane’s Fighting Ships 1975-76. John Moore (red.). Nowy Jork: Franklin Watts, 1975, s. 254. ISBN 0-531-03251-5. (ang.).
- ↑ a b c d e Jane’s Fighting Ships 1974-75. John Moore (red.). New York: Franklin Watts, 1974, s. 243.
- ↑ a b Conway’s All the world’s fighting ships 1947–1995 ↓, s. 289
- ↑ Conway’s All the world’s fighting ships 1947–1995 ↓, s. 286.
Bibliografia edytuj
- Conway’s All the world’s fighting ships 1947–1995. Robert Gardiner, Stephen Chumbley (red.). Annapolis: Naval Institute Press, 1995. ISBN 1-55750-132-7. (ang.).
- Ivan Gogin: BENIN seaward defence boats (1961, 1953-1957/1966-1969). Navypedia. [dostęp 2017-05-20]. (ang.).
- John E. Moore (red.): Jane’s Fighting Ships 1974-75. New York: Franklin Watts, 1974. ISBN 0-531-02743-0. (ang.).