Eugène Desiré Antoine Mittelhauser

oficer francuski

Eugène Desiré Antoine Mittelhauser (7 sierpnia 1873 w Tourcoing[1][2], 19 grudnia 1949 w Paryżu[1][2]) – oficer francuski, szef Francuskiej Misji Wojskowej w Czechosłowacji, szef sztabu generalnego Armii Czechosłowackiej w latach 1921–1925.

Eugène Mittelhauser
ilustracja
generał dywizji generał dywizji
Pełne imię i nazwisko

Eugène Desiré Antoine Mittelhauser

Data i miejsce urodzenia

7 sierpnia 1873
Tourcoing

Data i miejsce śmierci

19 grudnia 1949
Paryż

Przebieg służby
Lata służby

1894–1945

Siły zbrojne

Armée française Armée française
Československá armáda Československá armáda

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Wielki Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Krzyż Wojenny 1914-1918 (Francja) Order Lwa Białego I Klasy (Czechosłowacja) Krzyż Wojenny Czechosłowacki Wielki Oficer Orderu Korony (Belgia) Krzyż Wojenny (Belgia) (1914-1918) Krzyż Komandorski Orderu Łaźni (Wielka Brytania) Order Świętej Anny III klasy (Imperium Rosyjskie) Wielki Oficer Orderu Orła Białego (Serbia) Wielki Oficer Orderu Świętego Sawy (Serbia) Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Wielki Orderu Gwiazdy Rumunii Wielki Oficer Orderu Alawitów (od 1956, Maroko) Kawaler Krzyża Wielkiego Orderu Korony Włoch Krzyż Zasługi Wojennej (Królestwo Włoch) Oficer Orderu Gwiazdy Jerzego Czarnego z mieczami (Serbia)

Życiorys edytuj

Wstąpił do wojska w 1894 po ukończeniu École spéciale militaire de Saint-Cyr[1]. Początkowo służył w Tunezji. W latach 1899–1901 studiował w École supérieure de guerre[1].

Następnie służył w Algierii i Maroku[1]. W 1915 objął dowództwo 60. pp[1]. Dwukrotnie ciężko ranny w I wojnie światowej. Od czerwca 1917 dowódca elitarnej 1. Brygady Marokańskiej[1]. W 1918 został dowódcą 36. dywizji[1]. W lutym 1919 został oddelegowany do Francuskiej Misji Wojskowej w Czechosłowacji[1]. W styczniu 1921 zastąpił gen. Maurice'a Pellé jako dowódca Misji, obejmując także stanowisko szefa sztabu generalnego Armii Czechosłowackiej. Pozostał nim do 30 grudnia 1925, gdy zastąpił go gen. Jan Syrový.

Po powrocie do ojczyzny dowódca 1. dywizji w Lille, następnie korpusu w Bordeaux[1]. Od czerwca 1931 członek Najwyższej Rady Wojennej w Paryżu[1]. W czerwcu 1940 został dowódcą wojsk francuskich w Syrii i Libanie[1]. Początkowo po podpisaniu rozejmu w Compiègne opowiadał się za kontynuowaniem walki, jednak ostatecznie podporządkował się administracji Vichy[3].

Przypisy edytuj

  1. a b c d e f g h i j k l Eduard Stehlík: Srdce armády, Generální štáb 1919–2004. 2004, s. 14–15. (cz.).
  2. a b Ministère de la culture – Archives Nationales – Base Léonore. [dostęp 2023-05-04]. (fr.).
  3. Martin Kolinsky: Britain’s War in the Middle East: Strategy and Diplomacy, 1936–42. Cambridge University Press, 2017, s. 137. ISBN 0-312-22257-2. (ang.).