Europa Środkowo-Wschodnia
Europa Środkowo-Wschodnia – nazwa stosowana[a] dla określenia europejskich państw mających wspólne korzenie kulturowe i historyczne[1][2], a także wspólną przeszłość jako buforowe socjalistyczne republiki podlegające ZSRR lub będące jego częścią składową jako republiki radzieckie. Jest to zbitka dwóch określeń tej części Europy – geograficznego (środkowa) i politycznego (Wschodnia).
Jednym ze współtwórców tego określenia był Oskar Halecki. Stało się ono bardziej popularne od lat 80., gdy trzej intelektualiści (Milan Kundera, Czesław Miłosz i István Bibó) użyli go jako przeciwwagi dla terminu Europa Wschodnia.
Obecnie do tego regionu zalicza się:
- państwa Grupy Wyszehradzkiej (Polska, Czechy, Słowacja, Węgry)[2]
- państwa nadbałtyckie odłączone od ZSRR, będące niegdyś częścią lub dominium Rzeczypospolitej (Litwa, Łotwa, Estonia)[1][3]
- państwa ruskie odłączone od ZSRR, będące niegdyś częścią Rzeczypospolitej (Białoruś, Ukraina)[1][3]
- państwa powstałe z Jugosławii (Słowenia, Chorwacja, Bośnia i Hercegowina, Serbia, Czarnogóra, Macedonia Północna)[3]
- pozostałe kraje bałkańskie (Albania, Bułgaria i Rumunia).
Łącznie do tego regionu zalicza się 18 państw (lub 19, wliczając także Kosowo, uznawane przez część państw świata).
Zobacz teżEdytuj
UwagiEdytuj
- ↑ Termin ten pojawia się w publikacjach Instytutu Europy Środkowo-Wschodniej, na przykład w Mniejszości narodowe i religijne w Europie Środkowo-Wschodniej P. Krasa i J. Kłoczowskiego, a także innych placówek naukowych. Używany był on także przez krzewicieli idei prometejskich i federalistycznych (Józef Piłsudski, Oskar Halecki i inni).