European Space Research and Technology Centre

organizacja

European Space Research and Technology Centre (ESTEC) to ośrodek Europejskiej Agencji Kosmicznej położony w Noordwijk w Holandii założony w roku 1968. W ESTEC prowadzone są główne prace nad projektowaniem nowych misji kosmicznych, testowaniem technologii kosmicznych oraz testowaniem gotowych satelitów i ich komponentów. W ESTEC pracuje ok. 2500 inżynierów, techników oraz naukowców.

Europejskie Centrum Badań i Technologii Kosmicznych
European Space Research and Technology Centre
Ilustracja
Język roboczy

angielski, francuski

Siedziba

Noordwijk, Holandia

Utworzenie

3 kwietnia 1968

Strona internetowa

Przy ESTEC funkcjonuje Space Expo – stała wystawa dotycząca eksploracji kosmosu.

Zadania[1] edytuj

  • Opracowywanie misji kosmicznych ESA i zarządzanie nimi
  • Zapewnienie wszystkich kompetencji menedżerskich i technicznych oraz urządzeń potrzebnych do inicjowania i zarządzania rozwojem systemów kosmicznych i niezbędnych technologii.
  • Prowadzenie centrum testów środowiskowych dla obiektów kosmicznych, wraz z pomocniczymi laboratoriami inżynierskimi specjalizującymi się w inżynierii systemowej, w poszczególnych komponentach, w inżynierii materiałowej, oraz pracą w ramach sieci innych ośrodków i laboratoriów.
  • Wspieranie europejskiego przemysłu kosmicznego i ścisła współpraca z innymi organizacjami, takimi jak uniwersytety, instytuty badawcze i agencje krajowe z państw członkowskich ESA, a także współpraca z agencjami kosmicznymi na całym świecie.

Historia[2] edytuj

 
Modele lądownika oraz łazika programu w ESTEC, 2014

ESTEC został utworzony w roku 1968 i był głównym ośrodkiem Europejskiej Organizacji Badań Kosmicznych. Do zadań ESTEC od początku istnienia należało projektowanie oraz testowanie satelitów, ich ładunków użytecznych, integracja urządzeń badawczych na satelitach, przygotowania do ich wyniesienia w kosmos. W latach 70. rozwój infrastruktury testowej ESTEC pozwolił na testowanie elementów rakiety nośnej Ariane-1 oraz na rozwijanie coraz większych satelitów - takich jak pierwsze satelity geostacjonarne ESA - Meteosat, ORS oraz IUE służące odpowiednio do celów meteorologicznych, telekomunikacyjnych oraz do obserwacji astronomicznych. W latach 80. w ESTEC testowano m.in. elementy teleskopu Hubble'a, satelitę Hipparcos czy satelitę ExoSat. Rozbudowano infrastrukturę badawczą – m.in. instalację ciekłego azotu do symulatora przestrzeni kosmicznej. W latach 90. w ESTEC testowano m.in. moduł Columbus Międzynarodowej Stacji Kosmicznej, owiewkę rakiety Ariane 4, satelity ERS-2, Envisat, Artemis, XMM-Newton czy ISO. W latach dwutysięcznych w ESTEC testowano m.in. satelity GOCE, SMOS czy Planck, a także sondę kosmiczną Rosetta. Rozwijano technologie na potrzeby misji Bepi-Colombo. W latach 10. XXI w. w ESTEC rozwijano satelity LISA Pathfinder, Gaia oraz satelity systemu nawigacyjnego Galileo. Wykonywano usługi dla przemysłu lotniczego, m.in. test kadłuba samolotu Airbus A319.

 
Moduł ładunku użytecznego satelity MetOp-C w trakcie umieszczania w Large Space Simulator, 2017

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. ESA, ESA'S Technical Heart [online], 2008.
  2. Karen Fletcher (red.), Place for space: 50 years of ESTEC, the heart of Europe's space research, 2018, ISBN 978-92-9221-107-3, ISSN 0250-1589.

Linki zewnętrzne edytuj