Fayzulla Ubaydullayevich Xo‘jayev (ros. Файзулла Губайдуллаевич Ходжаев, Fajzułła Gubajdułłajewicz Chodżajew; ur. 1896 w Bucharze, zm. 13 marca 1938 w Moskwie) – uzbecki polityk komunistyczny.

Fayzulla Xoʻjayev
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

1896
Buchara

Data i miejsce śmierci

13 marca 1938
Moskwa

Przewodniczący Rady Ludowej Bucharskiej Ludowej Republiki Radzieckiej
Okres

od 1921
do 1925

Odznaczenia
Order Lenina Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru

Życiorys edytuj

Urodził się w rodzinie zamożnego kupca w Bucharze. Otrzymał wykształcenie elementarne w islamskiej szkole podstawowej (mekteb). Dwa lata uczył się w medresie w Bucharze. Potem od 1907 roku przez pięć lat studiował w Moskwie. Po śmierci ojca w 1912 roku powrócił do Buchary. Był zwolennikiem dżadidyzmu – ruchu intelektualnego opowiadającego się za modernizacją kultury islamskiej.

Po wybuchu rewolucji październikowej zakładał tajną organizację „Młodych Bucharyjczyków” („młodobucharców”). Dążyli do obalenia emiratu Buchary i połączenia się z bolszewikami z Taszkentu. Plan zakończył się niepowodzeniem, gdyż emir Muhammed Alim Chan w 1918 roku stłumił opozycję. Xoʻjayev uciekł wówczas do Taszkentu, gdzie powstała Turkiestańska Autonomiczna Socjalistyczna Republika Radziecka. Nawiązał też kontakt z Leninem. Wrócił do Buchary wraz z oddziałami Armii Czerwonej w 1920 roku, które obaliły emirat. Zasiadał we władzach Bucharskiej Ludowej Republiki Radzieckiej, a w latach 1921–1925 był Przewodniczącym Rady Ludowej. Przeżył zamach przygotowany przez basmaczy inspirowanych przez tureckiego dowódcę İsmaila Envera. W 1925 roku Bucharska LRR została włączona w skład Uzbeckiej SRR. Xoʻjayev został przewodniczącym rady komisarzy ludowych, a następnie przewodniczącym centralnego komitetu wykonawczego tej republiki.

Reprezentował umiarkowane skrzydło rewolucji bolszewickiej i najpierw opowiadał się za utrzymaniem autonomii bucharskiej republiki, a potem snuł plany stworzenia państwa turkiestańskiego. Krytykował politykę gospodarczą Józefa Stalina. Wszystkie funkcje utracił 17 czerwca 1937 roku. Został aresztowany i po sfingowanym procesie (III proces moskiewski) stracony pod zarzutami trockizmu. W 1966 roku został zrehabilitowany.

Bibliografia edytuj