Faza REM
Ten artykuł od 2014-11 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
REM (z ang. rapid eye movement, dosł. „szybki ruch okiem”) lub sen paradoksalny – faza snu, w której występują szybkie ruchy gałek ocznych. Na tym etapie snu występuje wysoka aktywność mózgu, oddech jest nieregularny, wzrasta częstość skurczów serca, pojawiają się marzenia senne.
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/5/5e/Sleep_EEG_REM.png/380px-Sleep_EEG_REM.png)
Faza REM występuje okresowo, zajmując około 25% czasu snu u młodych osób. Po tej fazie pojawia się faza NREM. Epizody snu REM normalnie powtarzają się co 90 minut i trwają od 5 do 30 minut.
Sen REM daje mniej wypoczynku niż sen wolnofalowy i jest zwykle związany z pojawieniem się marzeń sennych. Chociaż jego funkcja nie jest znana, wydaje się, że jest ważny dla zdrowia. Deprywacja snu REM u szczurów może doprowadzić do śmierci w ciągu kilku tygodni.
Chorobą związaną z napadowym pojawianiem się snu REM podczas czuwania (w dzień) jest narkolepsja.
Znaczenie snu REM
edytujBadania nad pozbawieniem snu REM człowieka po raz pierwszy przeprowadził w 1966 roku William Dement. W tych czasach powszechne było mniemanie, że tylko w tym śnie pojawiają się marzenia senne. Wówczas Dement przypuszczał, że deprywacja snu REM u człowieka powoduje drażliwość i trudności w skupieniu uwagi. Później jednak, po dalszych badaniach wycofał się z tych twierdzeń.
Mimo tego większość badań wykazuje istotne znaczenie ilości snu REM dla jakości samopoczucia psychicznego i funkcjonowania umysłowego oraz dla zapamiętywania, nauki. Jednak właściwie nie ma obecnie przekonujących dowodów, które mogłyby jednoznacznie potwierdzić bądź obalić znaczenie snu REM dla powstawania śladów pamięciowych u człowieka i ogólnie poprzeć lub obalić którąś z licznych teorii tłumaczących znaczenie snu REM[1]. Mimo to wciąż pleni się przekonanie o rzekomych zgubnych następstwach braku snu REM u człowieka[2].
Zgodnie z tzw. „teorią wartownika” (ang. sentinel hypothesis), której autorem jest Amerykanin Fred Snyder, sen REM, w którym aktywność bioelektryczna mózgu przypomina czuwanie i w którym istnieje skłonność do łatwego wybudzenia się, umożliwia podczas nocy okresową kontrolę otoczenia, co w niepewnym środowisku ułatwia przeżycie[3].
Przypisy
edytuj- ↑ Mark F. Bear, Barry W. Connors, Michael A. Paradiso: Neuroscience: exploring the brain. Philadelphia, Pa.: Lippincott Williams & Wilkins, 2007, s. 602. ISBN 0-7817-6003-8.
- ↑ Alexander Borbély, Waldemar Szelenberger, Maria Szwed-Szelenberger: Tajemnice snu. Warszawa: Państwowe Wydaw. Naukowe, 1990, s. 152. ISBN 83-01-08937-7.
- ↑ Alexander Borbély, Waldemar Szelenberger, Maria Szwed-Szelenberger: Tajemnice snu. Warszawa: Państwowe Wydaw. Naukowe, 1990, s. 183. ISBN 83-01-08937-7.