Filipinomysz krótkoogonowa

Filipinomysz krótkoogonowa
	Apomys banahao
	Heaney, Balete, Rickart, Alviola, M.R.M. Duya, M.V. Duya, Veluz, VandeVrede & Steppan, 2011
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ssaki
Podgromada	żyworodne
Infragromada	łożyskowce
Rząd	gryzonie
Podrząd	Supramyomorpha
Infrarząd	myszokształtne
Nadrodzina	myszowe
Rodzina	myszowate
Podrodzina	myszy
Plemię	Hydromyini
Rodzaj	filipinomysz
Podrodzaj	Megapomys
Gatunek	filipinomysz krótkoogonowa
Synonimy
	Apomys (Megapomys) banahao Heaney, Balete, Rickart, Alviola, M.R.M. Duya, M.V. Duya, Veluz, VandeVrede & Steppan, 2011;
	Apomys (Megapomys) banahao Heaney, Balete, Rickart, Alviola, M.R.M. Duya, M.V. Duya, Veluz, VandeVrede & Steppan, 2011;
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; najmniejszej troski
	Systematyka w Wikispecies

Filipinomysz krótkoogonowa^[3] (Apomys banahao) – gatunek ssaka z podrodziny myszy (Murinae) w obrębie rodziny myszowatych (Muridae), występujący endemicznie w prowincji Quezon na Filipinach w wysokich partiach góry Banahaw.

Taksonomia

Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 2011 roku amerykańsko-filipiński zespół zoologów (Amerykanie – Lawrence R. Heaney, Eric A. Rickart, Lawren VandeVrede i Scott J. Steppan oraz Filipińczycy – Danilo S. Balete, Phillip A. Alviola, Mariano Roy M. Duya, Melizar V. Duya i M. Josefa Veluz) nadając mu nazwę Apomys (Megapomys) banahao^[1]. Holotyp pochodził z barangayu Lalo (14°03′58,9″N 121°30′30,8″E/14,066350 121,508550), na wysokości 1465 m n.p.m., na górze Banahaw, w prowincji Quezon, na wyspie Luzon, w Filipinach^[1]^[4]. Holotyp (o numerze 178501 FMNH) stanowi dorosły samiec schwytany w 9 maja 2006 roku przez Erica A. Rickarta i przechowywany jest w Muzeum Historii Naturalnej w Chicago^[5].

Apomys brownorum należy do podrodzaju Megapomys^[4]. A. banahao jest najbliżej spokrewniony z A. brownorum^[4]. Na średnich wysokościach na górze Banahaw jest sampatryczny z A. magnus, a w szerszym zakresie wysokości z A. microdon i A. musculus^[4]. Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World uznają ten takson za gatunek monotypowy^[4].

Etymologia

Apomys: Apo, Mindanao, Filipiny; gr. μυς mus, μυος muos „mysz”^[6].
banahao: Banahaw, Luzon, Filipiny^[5].

Zasięg występowania

Filipinomysz krótkoogonowa jest znany tylko z góry Banahaw i sąsiedniej góry Banahaw de Lucban, na wyspie Luzon, należącej do Filipin; prawdopodobnie występuje również na sąsiedniej górze San Cristobal^[4].

Morfologia

Długość ciała (bez ogona) 125–154 mm, długość ogona 111–133 mm, długość ucha samic 22–24 mm, długość tylnej stopy 33–37 mm; masa ciała 71–92 g^[7]. Filipinomysz krótkoogonowa wykazuje znaczne podobieństwo do filipinomyszy jasnej. Należy do mniejszych gatunków z podrodzaju Megapomys. Jest gryzoniem małej wielkości. Futro w części grzbietowej jest gęste, miękkie i długie o wybarwieniu ciemnobrązowym z nieco jaśniejszym odcieniem na bokach. W części brzusznej futro jest prawie białe^[8].

Kariotyp

Garnitur chromosomowy filipinomyszy krótkoogonowej tworzą 24 pary (2n=48) chromosomów (Fn ≥54)^[5].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c Heaney i in. 2011 ↓, s. 28.
↑ R.R. Kennerley R.R., Apomys banahao, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2017, wersja 2021-3 [dostęp 2022-02-24] (ang.).
↑ Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 264. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 490. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
↑ ^a ^b ^c Heaney i in. 2011 ↓, s. 29.
↑ E.A. Mearns. Descriptions of new genera and species of mammals from the Philippine Islands. „Proceedings of the United States National Museum”. 28, s. 455, 1905. (ang.).
↑ Ch. Denys, P. Taylor & K. Aplin. Opisy gatunków Muridae: Ch. Denys, P. Taylor, C. Burgin, K. Aplin, P.-H. Fabre, R. Haslauer, J. Woinarski, B. Breed & J. Menzies: Family Muridae (True Mice and Rats, Gerbils and relatives). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 664. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).
↑ Heaney i in. 2011 ↓, s. 29–30.

Bibliografia

L.R. Heaney, D.S. Balete, E.A. Rickart, P.A. Alviola, M.R.M. Duya, M.V. Duya, M.J. Veluz, L. VandeVrede & S.J. Steppan. Seven New Species and a New Subgenus of Forest Mice (Rodentia: Muridae: Apomys ) from Luzon Island. „Fieldiana Life and Earth Sciences”. 2, s. 1–60, 2011. Muzeum Historii Naturalnej w Chicago (Field Museum of Natural History). DOI: 10.3158/2158-5520-2.1.1. (ang.).

[CITEREFHeaneyBaleteRickartAlviola201128-1] Heaney i in. 2011 ↓, s. 28.

[iucn-2] R.R. Kennerley R.R., Apomys banahao, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2017, wersja 2021-3 [dostęp 2022-02-24] (ang.).

[miiz-3] Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 264. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).

[Burgin&inni-4] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 490. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).

[CITEREFHeaneyBaleteRickartAlviola201129-5] Heaney i in. 2011 ↓, s. 29.

[Mearns-6] E.A. Mearns. Descriptions of new genera and species of mammals from the Philippine Islands. „Proceedings of the United States National Museum”. 28, s. 455, 1905. (ang.).

[Denys&inni-7] Ch. Denys, P. Taylor & K. Aplin. Opisy gatunków Muridae: Ch. Denys, P. Taylor, C. Burgin, K. Aplin, P.-H. Fabre, R. Haslauer, J. Woinarski, B. Breed & J. Menzies: Family Muridae (True Mice and Rats, Gerbils and relatives). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 664. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).

[CITEREFHeaneyBaleteRickartAlviola201129–30-8] Heaney i in. 2011 ↓, s. 29–30.

[3]

[1]

[2]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]