Filipinomysz reliktowa
Filipinomysz reliktowa[4] (Apomys abrae) – gatunek ssaka z podrodziny myszy (Murinae) w obrębie rodziny myszowatych (Muridae), występujący endemicznie na Filipinach.
| Apomys abrae[1] | |||
| (Sanborn, 1952) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Infrarząd | |||
| Nadrodzina | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj | |||
| Podrodzaj | |||
| Gatunek |
filipinomysz reliktowa | ||
| Synonimy | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |||
 | |||
Taksonomia edytuj
Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1952 roku amerykański teriolog Colin Campbell Sanborn nadając mu nazwę Rattus (Apomys) abrae[2]. Holotyp pochodził z Massisiat, na wysokości 3500 ft (1067 m), w prowincja Abra, na wyspie Luzon, w Filipinach[5].
Apomys abrae należy do podrodzaju Megapomys[6]. A. abrae nie jest w pełni zróżnicowany od A. datae w opublikowanych analizach w oparciu o sekwencje mitochondrialne, co interpretuje się jako dowód introgresji w wyniku sporadycznej hybrydyzacji na górze Data; są sympatryczne na wysokości 1500–1650 m n.p.m., ale generalnie preferują różne siedliska[6]. Analizy genetyczne i morfometryczne nie pozwoliły zidentyfikować żadnej silnej struktury filogeograficznej w obrębie zasięgu występowania A. abrae, ale potrzebne są dalsze badania w celu wyjaśnienia jego pozycji taksonomicznej[3][6]. Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World uznają ten takson za gatunek monotypowy[6].
Etymologia edytuj
Zasięg występowania edytuj
Filipinomysz reliktowa występuje w Kordylierze Centralnej w północno-zachodniej części wyspy Luzon, położonej w północnej części Filipin[6]. Ze względu na niepewną pozycję gatunku, jego zasięg nie jest dobrze określony[3].
Morfologia edytuj
Długość ciała (bez ogona) 121–141 mm, długość ogona samic 120–144 mm, długość ucha 21–24 mm, długość tylnej stopy 33–39 mm; masa ciała 50–79 g[8].
Ekologia edytuj
Występowanie tego gryzonia stwierdzono na wysokościach od 1000 do 2000 m, okazjonalnie nawet 2500 m n.p.m.[3].
Populacja edytuj
Brakuje danych, aby przydzielić temu gryzoniowi kategorię zagrożenia. Potrzebne są dalsze badania nad jego pozycją taksonomiczną, historią naturalną i rozprzestrzenieniem[3].
Przypisy edytuj
- ↑ Apomys abrae, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b c C.C. Sanborn. Philippine Zoological Expedition 1946-1947: Mammals. „Fieldiana. Zoology”. 33 (2), s. 133, 1952. (ang.).
- ↑ a b c d e R. Kennerley, Apomys abrae, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2016, wersja 2021-3 [dostęp 2022-02-24] (ang.).
- ↑ Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 264. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Apomys abrae. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2022-02-24].
- ↑ a b c d e C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 490. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
- ↑ E.A. Mearns. Descriptions of new genera and species of mammals from the Philippine Islands. „Proceedings of the United States National Museum”. 28, s. 455, 1905. (ang.).
- ↑ Ch. Denys, P. Taylor & K. Aplin. Opisy gatunków Muridae: Ch. Denys, P. Taylor, C. Burgin, K. Aplin, P.-H. Fabre, R. Haslauer, J. Woinarski, B. Breed & J. Menzies: Family Muridae (True Mice and Rats, Gerbils and relatives). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 663. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).