Folkodyna (łac. pholcodinum) – organiczny związek chemiczny, syntetyczna pochodna kodeiny o ok. 3-krotnie silniejszym działaniu przeciwkaszlowym[4]. Nie wywołuje uzależnienia[5].
Folkodyna
|
|
| Nazewnictwo
|
|
|
| Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
|
7,8-didehydro-4,5α-epoksy-17-metylo-3-[2-(morfolino-4-ylo)etoksy]morfinan-6α-ol
|
| Inne nazwy i oznaczenia
|
| β-morfolinyloetylomorfina
|
|
| Ogólne informacje
|
| Wzór sumaryczny
|
C23H30N2O4
|
| Masa molowa
|
398,50 g/mol
|
| Wygląd
|
biały lub prawie biały, krystaliczny proszek lub bezbarwne kryształy[1]
|
| Identyfikacja
|
| Numer CAS
|
509-67-1
|
| PubChem
|
5311356
|
| DrugBank
|
DB09209
|
| SMILES
|
CN1CCC23C4C1CC5=C2C(=C(C=C5)OCCN6CCOCC6)OC3C(C=C4)O
|
|
| InChI
|
InChI=1S/C23H30N2O4/c1-24-7-6-23-16-3-4-18(26)22(23)29-21-19(5-2-15(20(21)23)14-17(16)24)28-13-10-25-8-11-27-12-9-25/h2-5,16-18,22,26H,6-14H2,1H3/t16-,17+,18-,22-,23-/m0/s1
|
| InChIKey
|
GPFAJKDEDBRFOS-FKQDBXSBSA-N
|
|
|
|
|
|
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
|
|
|
| Klasyfikacja medyczna
|
| ATC
|
R05DA08
|
| Legalność w Polsce
|
środek odurzający grupy II-N
|
| Farmakokinetyka
|
|
|
| Działanie
|
przeciwkaszlowe
|
|
| Uwagi terapeutyczne
|
|
|
| Drogi podawania
|
doustnie
|
|
|
|
Działania niepożądane
edytuj
Mniejsze niż kodeina – nie powoduje zaparć i słabiej hamuje ośrodek oddechowy.
Mogą jednak wystąpić nudności, senność lub niepokój psychoruchowy i ataksja przy stosowaniu większych dawek[5].
Stosowanie folkodyny w okresie 12 miesięcy przed znieczuleniem ogólnym za pomocą leków blokujących przewodnictwo nerwowo-mięśniowe (NMBA) okazało się czynnikiem ryzyka wystąpienia reakcji anafilaktycznej, w związku z czym w 2022 r. w Polsce zalecono odradzanie pacjentom przyjmowania leków zawierających ten związek oraz zdecydowano o poparciu wniosku o wycofanie takich preparatów z obrotu w Unii Europejskiej[6].
Folkodyna jest stosowana w maksymalnej dawce jednorazowej 20 mg natomiast maksymalna dawka dobowa wynosi 60 mg[1]. Standardowo podawana jest 2–3 razy dziennie w dawkach 5–15 mg.[5]
- ↑ a b c Farmakopea Polska VIII, Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne, Warszawa: Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, 2008, s. 3491, ISBN 978-83-88157-53-0 .
- ↑ Pholcodine, [w:] ChemIDplus, United States National Library of Medicine [dostęp 2022-08-17] (ang.).
- ↑ Pholcodine, karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich, Merck, 31 sierpnia 2020, numer katalogowy: NMID539B [dostęp 2022-08-17] . (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
- ↑ A.A. Zejc A.A., M.M. Gorczyca M.M., Chemia leków, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2004, s. 799, ISBN 83-200-2971-6 .
- ↑ a b c WojciechW. Kostowski WojciechW., Zbigniew S.Z.S. Herman Zbigniew S.Z.S., Farmakologia. Podstawy farmakoterapii. Podręcznik dla studentów medycyny i lekarzy, wyd. 3, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2006, s. 1569, ISBN 83-200-3352-7 .
- ↑ Informacja Prezesa Urzędu z dnia 23 grudnia 2022 r. w sprawie posiedzenia grupy koordynacyjnej CMDh w dniach 13-14 grudnia 2022 r. [online], Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych [dostęp 2022-12-28] .
