Franciszek Ferdynand Lubomirski
Franciszek Ferdynand Lubomirski herbu Szreniawa bez Krzyża (zm. 29 stycznia 1774[1]) – chorąży wielki koronny w latach 1773–1774, miecznik koronny w latach 1761–1773, starosta barski w latach 1759–1774, kazimierski w 1759 roku, biecki w latach 1756–1765, olsztyński w latach 1728–1774.
| |
 Szreniawa bez Krzyża | |
| Rodzina | |
|---|---|
| Data urodzenia |
ok. 1712 |
| Data śmierci | |
| Ojciec | |
| Matka |
Magdalena Tarło |
| Odznaczenia | |
 
| |
Był synem Jerzego Dominika i starszym bratem Antoniego Benedykta. W 1741 odznaczony Orderem Św. Huberta, a w 1762 Orderem Orła Białego.
Poseł na sejm 1740 roku z województwa sandomierskiego[2]. Poseł na sejm 1746 roku z województwa czernihowskiego[3]. Poseł województwa kijowskiego na sejm konwokacyjny 1764 roku[4]. Był elektorem Stanisława Augusta Poniatowskiego z województwa sandomierskiego w 1764 roku.
Finansował budowę kościoła i klasztoru dla dominikanów w Lubarze (1752–1765)[5]. Był właścicielem Nawojowej w 1753 roku w skład jego dóbr wchodziły aż 34 miejscowości Sądecczyzny[6]. W 1763 Franciszek Ferdynand Lubomirski wydał dokument dotacyjny dla greckokatolickiej cerkwi w Kotani.
Bibliografia edytuj
- Akt elekcyi Roku Tysiąć Siedemset Sześćdziesiątego Czwartego, Miesiąca Sierpnia, Dnia dwudziestego siódmego, s. 45.
- Urzędnicy centralni i nadworni Polski XIV-XVIII wieku. Spisy. Oprac. Krzysztof Chłapowski, Stefan Ciara, Łukasz Kądziela, Tomasz Nowakowski, Edward Opaliński, Grażyna Rutkowska, Teresa Zielińska. Kórnik 1992, s. 181.
Przypisy edytuj
- ↑ Dane biograficzne na stronie Sejmu Wielkiego
- ↑ Teka Gabriela Junoszy Podoskiego, t. IV, Poznań 1856, s. 707.
- ↑ Dyaryusze sejmowe z wieku XVIII.T.II. Dyaryusz sejmu z r.1746. Diaria comitiorum Poloniae saeculi XVIII wydał Władysław Konopczyński, Warszawa 1912, s. 242.
- ↑ Tomasz Szwaciński, Sejmiki poselskie przed konwokacją 1764 r., w: Kwartalnik Historyczny, R. 113, nr 1 (2006), s. 31.
- ↑ Jerzy Kowalczyk, Późnobarokowe kościoły i klasztory diecezji kijowskiej i dekanatu bracławskiego", [w:] Sztuka Kresów Wschodnich Tom 3, IHS UJ, Kraków 1998, s. 22.
- ↑ Historia Nawojowej