Franciszek Ksawery Kratzer
Franciszek Ksawery Kratzer, także Kracer[1] (ur. 1731[1][2] lub 1740[1][2][3] w Dolnej Austrii, zm. 3 sierpnia 1818 w Krakowie[1][2]) – polski kantor i kapelmistrz pochodzenia austriackiego.
| Data i miejsce urodzenia |
1731 lub 1740 |
|---|---|
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Gatunki | |
| Zawód |
Życiorys edytuj
Studia muzyczne odbył w Wiedniu[2]. Początkowo pracował jako urzędnik w kopalni soli w Wieliczce[1][2]. W 1763 roku osiadł w Krakowie[1][2], gdzie został śpiewakiem (basistą) kapeli katedry wawelskiej[1][2][3]. Od 1768 do 1806 roku był kantorem szkoły przykatedralnej, nauczał chorału i śpiewu chóralnego chłopców-dyszkancistów w kapeli katedralnej[1][2][3]. Uczestnik konfederacji barskiej, w 1772 roku brał udział w obronie Warszawy przed wojskami rosyjskimi[1]. W 1777 roku za wzorowe wypełnianie roli kantora katedralnego otrzymał nagrodę w wysokości 200 florenów[2]. W latach 1781–1787 kierował szkołą śpiewu, założoną przez księdza Wacława Sierakowskiego[1][2]. W 1787 roku przygotował wykonanie operetki Filozofowie wrzekomi w wykonaniu uczniów tej szkoły, na którym obecny był król Stanisław August Poniatowski[2]. W 1794 roku otrzymał posadę kapelmistrza katedry wawelskiej[1][2][3].
Przetłumaczył i wydał katechizm Bernharda Galury (Kraków 1803)[1]. Zachowały się jego wspomnienia, spisane w 1856 roku przez syna Kazimierza Augustyna i opublikowane w 1859 roku na łamach „Biblioteki Warszawskiej”[1][2].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e f g h i j k l m Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 5. Część biograficzna klł. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1997, s. 187. ISBN 978-83-224-3303-4.
- ↑ a b c d e f g h i j k l m Polski Słownik Biograficzny. T. XV. Wrocław–Warszawa–Kraków: Zakład Narodowy imienia Ossolińskich, 1970, s. 234.
- ↑ a b c d Podręczna encyklopedia muzyki kościelnej. opr. ks. Gerard Mizgalski. Poznań-Warszawa-Lublin: Księgarnia św. Wojciecha, 1959, s. 254.