Frankolin białogardły
Frankolin białogardły[3] (Campocolinus albogularis) − gatunek średniej wielkości afrykańskiego ptaka z rodziny kurowatych (Phasianidae). Osiadły.
| Campocolinus albogularis | |||
| (Hartlaub, 1854) | |||
| |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
frankolin białogardły | ||
| Synonimy | |||
| |||
| Podgatunki | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |||
 | |||
Systematyka edytuj
Wyróżniono trzy podgatunki C. albogularis[4][5]:
- frankolin białogardły[3] (C. albogularis albogularis) – Senegal i Gambia do Wybrzeża Kości Słoniowej.
- C. albogularis buckleyi – wschodnie Wybrzeże Kości Słoniowej do północnego Kamerunu.
- frankolin rdzawopierśny[3] (C. albogularis dewittei) – południowo-wschodnia Demokratyczna Republika Konga, północno-zachodnia Zambia, wschodnia Angola.
Charakterystyka edytuj
Morfologia edytuj
Wygląd zewnętrzny: Samiec odróżnia się od pokrewnych gatunków jednolicie ubarwionym, rdzawo-płowym spodem. Samica ma kremowo kreskowany wierzch i delikatnie prążkowane boki i pierś. Młode podobne do samicy, ale wyraźniej prążkowane na spodzie.
Rozmiary: długość ciała: ok. 23 cm
Masa ciała: 263–284 g
Występowanie edytuj
Środowisko edytuj
Otwarta sawanna, zwłaszcza tereny zaburzone: miejsca po niedawnym pożarze, opuszczone tereny uprawne.
Zasięg występowania edytuj
Afryka: na północ od równika od Senegalu po Wybrzeże Kości Słoniowej, na południe po Demokratyczną Republikę Konga, Zambię i Angolę.
Pożywienie edytuj
Owady, w tym szarańczaki i termity oraz nasiona, głównie traw.
Rozród edytuj
Gatunek najprawdopodobniej monogamiczny.
Gniazdo zagłębienie w ziemi wyścielone trawą, liśćmi i tym podobnym materiałem.
Okres lęgowy zależy od regionu: czerwiec w Nigerii, wrzesień-październik w Senegalu i Gambii, październik-grudzień w południowej części Demokratycznej Republiki Konga.
Jaja: znosi 4–7 jaj.
Status, zagrożenie i ochrona edytuj
Status według kryteriów Czerwonej księgi gatunków zagrożonych IUCN: gatunek najmniejszej troski (LC – least concern)[2]. Pomimo bardzo szerokiego zasięgu jest to gatunek nieliczny na większości obszaru występowania. Trend liczebności populacji uznaje się za stabilny[2].
Przypisy edytuj
- ↑ Francolinus albogularis, [w:] Integrated Taxonomic Information System [dostęp 2013-10-25] (ang.).
- ↑ a b c BirdLife International, Francolinus albogularis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2016, wersja 2022-2 [dostęp 2023-04-21] (ang.).
- ↑ a b c Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Gallini Brehm,CL, 1831 (wersja: 2023-03-15). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2023-04-21].
- ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Pheasants, partridges, francolins. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-08-26]. (ang.).
- ↑ White-throated Francolin (Francolinus albogularis). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-09)]. (ang.).
Bibliografia edytuj
- P. J. K. McGowan: Family Phasianidae (Pheasants and Partridges). W: Josep del Hoyo, Andrew Elliott, Jordi Sargatal: Handbook of the Birds of the World. Cz. 2: New World Vultures to Guineafowl. Barcelona: Lynx Edicions, 1994, s. 490. ISBN 84-87334-15-6. (ang.).
Linki zewnętrzne edytuj
- Zdjęcia i nagrania głosów. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).