GAZ-TK (ros. ГАЗ-ТК) – radziecki samochód pancerny skonstruowany w połowie lat 30. XX wieku. Nieprodukowany seryjnie.

GAZ-TK
Dane podstawowe
Państwo

 ZSRR

Producent

GAZ

Typ pojazdu

samochód pancerny

Trakcja

kołowa (6x4)

Załoga

3 osoby

Historia
Prototypy

1935

Egzemplarze

prototyp

Dane techniczne
Silnik

silnik gaźnikowy GAZ-A o mocy 40 KM (30 kW) przy 2200 obr./min

Transmisja

mechaniczna

Poj. zb. paliwa

78 l

Pancerz

stalowy, 6 mm

Długość

4,60 m

Szerokość

1,73 m

Wysokość

2,21 m

Prześwit

0,22 m

Masa

2,62 t (bojowa)

Moc jedn.

15,3 KM/t (11,4 kW/t)

Pokonywanie przeszkód
Brody (głęb.)

0,5 m

Rowy (szer.)

0,5 m

Kąt podjazdu

22°

Dane operacyjne
Uzbrojenie
1 x czkm DT kalibru 7,62 mm (1764 nab.)
Wyposażenie
radiostacja 71-TK-1

W pierwszej połowie lat 30. XX wieku na uzbrojenie RKKA trafiły lekkie samochody pancerne D-8, D-12 i FAI. Wszystkie one wykorzystywały podwozie samochodu GAZ-A. Eksploatacja tych pojazdów wykazała, że mają one szereg wad. Montaż ciężkiego nadwozia pancernego sprawił, że podwozie było przeciążone, a pojazdy miały słabe właściwości trakcyjne podczas jazdy poza drogami utwardzonymi. Niezbyt korzystny był także rozkład masy nadwozia na osie. Dlatego kontynuowano prace nad nowymi wzorami lekkich wozów pancernych. W ich efekcie w 1935 roku powstał prototyp samochodu BA-20. Wykorzystywał on podwozie samochodu GAZ-M1 i był konstrukcją doskonalszą od starszych wozów, ale podobnie jak one był pojazdem czterokołowym, z napędzaną tylną osią. Sprawiało to że także w nim tylna oś była bardziej obciążona od przedniej.

W tym samym 1935 roku powstał prototyp innego samochodu pancernego. Wykorzystywał on sześciokołowe podwozie samochodu GAZ-TK. Była to produkowana w krótkich seriach wersja samochodu GAZ-A z dodaną drugą tylną osią skonstruowaną przez Kurczewskiego. Dzięki dodatkowej osi możliwe było zwiększenie powierzchni platformy samochodu, zwiększyła się także masa użyteczna samochodu. Większość wyprodukowanych samochodów GAZ-TK została wykorzystana do budowy samobieżnych dział przeciwpancernych SU-4. Na jednym z podwozi GAZ-TK umieszczono wydłużone nadwozie pancerne z samochodu pancernego FAI. Zachowano uzbrojenie identyczne jak w starszym samochodzie pancernym, a dzięki zwiększonej przestrzeni wewnętrznej możliwe stało się zamocowane wewnątrz pojazdu radiostacji 71-TK-1.

Próby terenowe prototypu GAZ-TK wykazały, że ma on dużo lepsze właściwości terenowe niż FAI, ale do produkcji trafił czterokołowy BA-20. Decyzję taką podjęto ponieważ nie zdecydowano się na masową produkcję samochodów ciężarowych GAZ-TK preferując cięższe GAZ-AAA. Pomimo nie skierowania samochodu pancernego GAZ-TK do produkcji seryjnej doświadczenia zdobyte podczas jego rozwoju wykorzystano w 1937 roku podczas prac nad samochodem pancernym BA-21.

Bibliografia

edytuj
  • James Kinnear: Russian Armored Cars 1930-2000. Darlington, Maryland: Darlington Productions, Inc., 2000. ISBN 1-892848-05-8.