GJ 388

gwiazda w gwiazdozbiorze Lwa

GJ 388 (AD Leonis) – gwiazda w gwiazdozbiorze Lwa, odległa o 16,2 roku świetlnego od Słońca. Jest jedną z najbliższych Układowi Słonecznemu gwiazd.

GJ 388
γ Leo C
Dane obserwacyjne (J2000)
Gwiazdozbiór

Lew

Rektascensja

10h 19m 36,281s[1]

Deklinacja

+19° 52′ 12,01″[1]

Paralaksa (π)

0,201368 ± 0,000068[1]

Odległość

16,1972 ± 0,0055 ly
4,9660 ± 0,0017 pc

Wielkość obserwowana

9,52m[1]

Ruch własny (RA)

−498,60 ± 0,12 mas/rok[1]

Ruch własny (DEC)

−43,683 ± 0,10 mas/rok[1]

Prędkość radialna

12,5 ± 0,2 km/s[1]

Charakterystyka fizyczna
Rodzaj gwiazdy

czerwony karzeł

Typ widmowy

M4,5 V[2]

Masa

0,36[2] M

Metaliczność [Fe/H]

0,07[2]

Wielkość absolutna

11,04m[3]

Jasność

0,0046 L[2]

Temperatura

3156 K[2]

Alternatywne oznaczenia
2MASS: J10193634+1952122
Bonner Durchmusterung: BD +20 2465
Boss General Catalogue: GC 14167
SAO Star Catalog: SAO 81292
AD Leonis, TYC 1423-174-1[1]

Charakterystyka obserwacyjna

edytuj

Jej jasność wizualna to 9,52m. Jest ona zatem za słabym obiektem, by można było ją dostrzec gołym okiem. Należy do gwiazd rozbłyskowych, jako gwiazda zmienna nosi oznaczenie AD Leonis[1].

Jest to optyczna towarzyszka jasnej gwiazdy podwójnej Gamma Leonis[1]. Sama GJ 388 była podejrzewana o podwójność, jednak obserwacje z użyciem koronografu nie potwierdziły istnienia towarzyszki[4].

Charaketerystyka fizyczna

edytuj

AD Leonis to czerwony karzeł, należący do typu widmowego M4,5. Ma temperaturę około 3150 K i jasność równą około pół procent jasności Słońca. Jej masa to 0,36 masy Słońca[2].

Możliwy układ planetarny

edytuj

Analizy zmian prędkości radialnej tej gwiazdy z 2019 roku wskazywały, że może okrążać ją planeta pozasłoneczna oznaczona AD Leo b. Miałaby to być gorąca planeta gazowa o masie minimalnej ocenianej na 23,1 M🜨[2][5]. Analizy z 2020 roku przeczą jednak jej istnieniu[6].

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. a b c d e f g h i j GJ 388 w bazie SIMBAD (ang.)
  2. a b c d e f g M. Tuomi i inni, Frequency of planets orbiting M dwarfs in the Solar neighbourhood, „arXiv”, 2019, arXiv:1906.04644 (ang.).
  3. Obliczona na podstawie wielkości obserwowanej i paralaksy.
  4. Oppenheimer, B.R.; Golimowski, D.A.; Kulkarni, S.R.; Matthews, K.; Nakajima, T.; Creech-Eakman, M.; Durrance, S.T. A Coronagraphic Survey for Companions of Stars within 8 Parsecs. „The Astronomical Journal”. 121 (4), s. 2189–2211, 2001. DOI: 10.1086/319941. arXiv:astro-ph/0101320. Bibcode2001AJ....121.2189O. (ang.). 
  5. AD Leo b w serwisie The Extrasolar Planets Encyclopaedia (ang.) [dostęp 2019-06-25].
  6. I. Carleo i inni, The GAPS Programme at TNG XXI – A GIARPS case-study of known young planetary candidates: Confirmation of HD 285507 b and refutation of AD Leo b, „Astronomy & Astrophysics”, A5, 2020, s. 638, DOI10.1051/0004-6361/201937369, Bibcode2020A&A...638A...5C, arXiv:2002.10562 (ang.).