Gazela berberyjska
Gazela berberyjska[3] (Gazella cuvieri) – ssak kopytny z rodziny wołowatych (Bovidae).
| Gazella cuvieri[1] | |
| (Ogilby, 1841) | |
 Samiec | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Podtyp | |
| Gromada | |
| Podgromada | |
| Infragromada | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Podrodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
gazela berberyjska |
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |
 | |
Gazela berberyjska jest gatunkiem antylopy właściwej zamieszkującej północną Afrykę. Nazwa gatunkowa (cuvieri) została nadana na cześć słynnego paleontologa i anatoma Georges'a Cuviera.
Wygląd edytuj
Barwa sierści od ciemnobrązowej z tyłu ciała do blado żółtej na głowie, podbrzuszu i nogach. Ogon krótki i czarny, wzdłuż tułowia przebiega czarna pręga, a wzdłuż pyska od dużych uszu aż do nosa biegną cztery czarne linie. Gazela ta posiada proste, spiralnie skręcone rogi długości ok. 35 cm.
Środowisko występowania edytuj
Gazela berberyjska zamieszkuje różne typy siedlisk, od lasów dębowych, sawann, pól uprawnych i otwartych przestrzeni typu stepowego. Unika natomiast kamienistych terenów pustynnych. Występuje również na dużych wysokościach w górach Atlas.
Zachowanie edytuj
Preferują półotwarte obszary i żyją w grupach nie większych niż osiem osobników. W skład stada wchodzi jeden samiec i kilka samic z młodymi.
Pożywienie edytuj
Jak wszystkie krętorogie żywią się trawą i twardolistną roślinnością, którą żują w czasie odpoczynku.
Rozmnażanie edytuj
Rzadko zdarzają się narodziny bliźniąt. Najczęściej samica rodzi jedno młode a okres ciąży trwa około 170 dni. Młode samice mogą odchować dwa mioty w ciągu roku.
Antagonizm edytuj
Do zmniejszania się populacji tych gazel najbardziej przyczyniają się owce domowe, kozy oraz ludzie. Owce i kozy zabierają gazelom miejsca bytowe, a ludzie zabijają gazele dla skór oraz mięsa.
Przypisy edytuj
- ↑ Gazella cuvieri, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ Gazella cuvieri, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk, 2015, s. 297. ISBN 978-83-88147-15-9.