Gotha WD.3

Gotha WD.3
	; Gotha WD.3
	Dane podstawowe
Państwo	Cesarstwo Niemieckie
Producent	Gothaer Waggonfabrik
Typ	wodnosamolot rozpoznawczy
Konstrukcja	dwupłat
Załoga	3
	Historia
Data oblotu	1915
Liczba egz.	1
	Dane techniczne
Napęd	Mercedes D.III
Moc	118 kW (160 KM)
	Wymiary
Rozpiętość	15,65 m
Powierzchnia nośna	54 m²
	Masa
Własna	1185 kg
Startowa	1729 kg
	Osiągi
Prędkość maks.	100 km/h
Prędkość wznoszenia	24 min na 1000 m
Pułap praktyczny	2200 m
Zasięg	670 km
	Dane operacyjne
	Uzbrojenie
	1 km
	Użytkownicy
	Cesarstwo Niemieckie
	Multimedia w Wikimedia Commons

Gotha WD.3 – niemiecki trzymiejscowy rozpoznawczy wodnosamolot pływakowy w układzie dwupłatu z okresu I wojny światowej, zaprojektowany i zbudowany w wytwórni Gothaer Waggonfabrik. Powstała w jednym egzemplarzu maszyna używana była przez Kaiserliche Marine do szkolenia.

Historia i użycie

Gotha WD.3 z numerem 259

Wodnosamolot Gotha WD.3 (WD – niem. Wasser Doppeldecker, czyli wodny dwupłat^[1]) był jedną z niewielu powstałych w Niemczech podczas I wojny światowej konstrukcji w układzie pchającym^[2]. Prototyp WD.3 został zamówiony przez Kaiserliche Marine w wytwórni Gothaer Waggonfabrik w sierpniu 1914 roku, jednak niski priorytet produkcji spowodował, że maszyna została zbudowana dopiero w lipcu 1915 roku i dostarczona po 14 września tego roku^[2]^[3]. Samolot charakteryzował się układem dwubelkowym z centralną gondolą mieszczącą trzyosobową załogę i silnik rzędowy Mercedes D.III o mocy 118 kW (160 KM) oraz dwoma pływakami^[2]^[4]. Na przedzie gondoli znajdowały się stanowiska dwóch obserwatorów oraz ruchomy karabin maszynowy; samolot był też wyposażony w radiostację^[2]^[3].

Prototyp WD.3 otrzymał numer marynarki 259 i używany był w Doświadczalnym Centrum Wodnosamolotów w Warnemünde do szkolenia^[2]. Zastosowany układ konstrukcyjny i duża masa były przyczyną niskich osiągów samolotu w porównaniu do maszyn ze śmigłem ciągnącym^[2].

Opis konstrukcji i dane techniczne

Gotha WD.3 był trzymiejscowym, jednosilnikowym rozpoznawczym wodnosamolotem pływakowym w układzie dwupłatu^[2]. Rozpiętość górnego płata wynosiła 15,65 metra, dolnego 14,35 metra, a powierzchnia nośna wynosiła 54 m²^[2]^[3]. Masa własna wynosiła 1185 kg, zaś masa całkowita (startowa) 1729 kg^[2]^[a].

Napęd samolotu stanowił chłodzony cieczą 6-cylindrowy silnik rzędowy Mercedes D.III o mocy 118 kW (160 KM)^[2]^[3]. Prędkość maksymalna samolotu wynosiła 100 km/h^[2]^[3]. Maszyna osiągała wysokość 1000 metrów w czasie 24 minut^[2]. Pułap praktyczny wynosił 2200 metrów, a zasięg 670 km^[2].

Uzbrojenie stanowił ruchomy karabin maszynowy Parabellum umieszczony na przedzie gondoli^[3].

Uwagi

↑ Gray i Thetford 1970 ↓, s. 398 podają, że masa własna samolotu wynosiła 1105 kg, a całkowita 1710 kg.

Przypisy

↑ Herris 2013 ↓, s. 25.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m Herris 2013 ↓, s. 36.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Gray i Thetford 1970 ↓, s. 398.
↑ Taylor 1989 ↓, s. 428.

Bibliografia

Peter Gray, Owen Thetford: German Aircraft of The First World War. Wyd. 2. London: Putnam, 1970. ISBN 0-85177-809-7. (ang.).
Jack Herris: Gotha Aircraft of WWI. T. 6. Aeronaut Books, 2013, seria: Great War Aviation Centennial Series. ISBN 978-1-935881-14-8. (ang.).
Jane’s Encyclopedia of Aviation. Michael J.H. Taylor (red.). London: Studio Editions, 1989. ISBN 1-85170-324-1. (ang.).

Linki zewnętrzne

Sylwetka samolotu Gotha WD.3 w serwisie «Уголок неба». airwar.ru. [dostęp 2024-05-27]. (ros.).

[5] Gray i Thetford 1970 ↓, s. 398 podają, że masa własna samolotu wynosiła 1105 kg, a całkowita 1710 kg.

[CITEREFHerris201325-1] Herris 2013 ↓, s. 25.

[CITEREFHerris201336-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m Herris 2013 ↓, s. 36.

[CITEREFGrayThetford1970398-3] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Gray i Thetford 1970 ↓, s. 398.

[CITEREFTaylor1989428-4] Taylor 1989 ↓, s. 428.

[1]

[2]

[3]

[4]

[a]