Gramatyka historyczna

gramatyka obrazująca rozwój języka na przestrzeni wieków

Gramatyka historyczna (diachroniczna) – gramatyka demonstrująca rozwój języka w ujęciu diachronicznym, czyli na przestrzeni wieków. W jej ramach sprawdza się, jakie zmiany zaszły w poszczególnych elementach systemu językowego: fonetycznym, słowotwórczym, fleksyjnym i składniowym^[1]. Przeciwstawiana gramatyce synchronicznej^[2].

Zobacz też

Przypisy

↑ Polański 1999 ↓, s. 213.
↑ Polański 1999 ↓, s. 213, 215.

Bibliografia

KazimierzK. Polański KazimierzK. (red.), Encyklopedia językoznawstwa ogólnego, wyd. 2, Wrocław: Ossolineum, 1999, ISBN 83-04-04445-5, OCLC 835934897 .

Kontrola autorytatywna (gramatyka):

BNCF: 29894
NKC: ph123471

Encyklopedie internetowe:

Catalana: 0231103

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Gramatyka_historyczna&oldid=66070129”