Grzegorz Tkaczyk
Grzegorz Tkaczyk (ur. 22 grudnia 1980 w Warszawie) – polski piłkarz ręczny, grający na pozycji środkowego lub lewego rozgrywającego, były reprezentant Polski (od 2000 do 2012, w tym 2004-2008 kapitan drużyny narodowej), uczestnik igrzysk olimpijskich (Pekin 2008) i wicemistrz świata z 2007. Od 1 lipca 2011 zawodnik Vive Targów Kielce. Po wygraniu Ligi Mistrzów 29 maja 2016 ogłosił zakończenie kariery. Laureat Plebiscytu Przeglądu Sportowego i Telewizji Polskiej na 10 najlepszych sportowców Polski roku 2007 (zajął w nim 9 miejsce).
| |||||||||||||||||||||||||
| Data i miejsce urodzenia | |||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Wzrost |
194 cm | ||||||||||||||||||||||||
| Pozycja | |||||||||||||||||||||||||
| Kariera seniorska[a] | |||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
| Kariera reprezentacyjna[b] | |||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
| Odznaczenia | |||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
Kariera edytuj
Początki edytuj
Przygodę z piłką ręczną rozpoczął w szkole podstawowej na rodzinnym Targówku. Nauczycielem wychowania fizycznego był w niej Witold Rzepka, pełniący wówczas również obowiązki drugiego trenera piłkarzy ręcznych Warszawianki. Dlatego, prowadzone przez niego grupy – zarówno na lekcjach wychowania fizycznego, jak i podczas zajęć SKS – najczęściej grywały w szczypiorniaka. Początkowo młody Tkaczyk traktował je jako zabawę, jednak z czasem – z uwagi na spory talent do tej dyscypliny – zaczął równolegle uczęszczać na treningi drużyny młodzieżowej Warszawianki. Sukcesy odnoszone zarówno w rozgrywkach międzyszkolnych, jak i turniejach juniorów spowodowały, iż z czasem został włączony do kadry seniorskiej pierwszego zespołu swego klubu.
Klubowa edytuj
W barwach Warszawianki zadebiutował w polskiej ekstraklasie i dość szybko stał się podstawowym graczem drużyny. W jej barwach wywalczył wicemistrzostwo (sezon 2001/2002) oraz Puchar Polski (sezon 2001/2002). To były dwa pierwsze i jednocześnie ostatnie trofea zdobyte przez Tkaczyka w Polsce. Od końca lat 90. rozwój jego talentu bacznie obserwowali skauci kilku klubów niemieckich. Najkonkretniejsi okazali się działacze Magdeburg Gladiators, którzy za 150 000 złotych pozyskali 20-letniego wówczas Polaka, a umowę asygnowano półtora roku przed faktycznym przejściem Tkaczyka do Magdeburga. Występy w tym zespole (ówczesnym triumfatorze Ligi Mistrzów) Grzegorz rozpoczął w sezonie 2002/2003 i po niedługim czasie stał się jedną z gwiazd Bundesligi. W pierwszym sezonie w elicie wystąpił we wszystkich 34 meczach, a ze 119 golami został czołowym strzelcem swojej ekipy, która wywalczyła brązowy medal. W rozgrywkach 2003/2004 ustanowił własny rekord Bundesligi – 178 bramek. Przez 6 lat gry dla „Gladiatorów” głównym problemem był brak trofeów (jedyny wymierny to Puchar EHF 2006/2007). Wówczas w Magdeburgu występowali również Karol Bielecki i Bartosz Jurecki, a funkcję trenera pełnił Bogdan Wenta. W połowie sezonu 2007/2008 wraz z Bieleckim otrzymał propozycję transferu do Rhein-Neckar Löwen i 15 grudnia 2007 podpisał – obowiązujący do 30 czerwca 2011 – kontrakt z tym klubem[1]. Do Mannheim przeprowadził się przede wszystkim w nadziei na odnoszenie większej liczby sukcesów, jednak i tym razem lista znacznych drużynowych osiągnięć ograniczyła się do brązowego medalu Bundesligi (2008/2009) oraz dojścia do finałów: Pucharu Niemiec (2009/2010) i Pucharu Zdobywców Pucharów (2007/2008). To jednak w barwach „Lwów” zdobył swojego 1000 gola w Bundeslidze, co w 45-letniej historii niemieckiej ekstraklasy udało się zaledwie kilkudziesięciu zawodnikom (w tym 4 Polakom) – 9 lutego 2011 w 42. minucie meczu 20. kolejki z HSG Ahlen-Hamm (33:28)[2]. Po wielu tygodniach rozmów z władzami Vive Targów Kielce na temat przejścia do tego klubu, ostatecznie 13 lutego 2011 podpisał – obowiązujący od 1 lipca 2011 – trzyletni kontrakt i od sezonu 2011/2012 powrócił do polskiej ekstraklasy[3].
Reprezentacyjna edytuj
W pierwszej reprezentacji Polski zadebiutował tuż przed 20 urodzinami (20 grudnia 2000 w zremisowanym 23:23 towarzyskim meczu przeciwko Czechom), dotychczas rozgrywając w niej 159 oficjalnych meczów i zdobywając 549 bramek. W 2004, nowy selekcjoner kadry Bogdan Wenta, powierzył niespełna 24-letniemu Tkaczykowi obowiązki jej kapitana (Grzegorz pełnił ją przez niemal 4 lata, aż do czasu zawieszenia gry w drużynie narodowej). W 2007 wywalczył srebrny medal Mistrzostw Świata (za co 5 lutego 2007 został odznaczony przez Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego Złotym Krzyżem Zasługi[4]) oraz Superpuchar. Na przełomie maja i czerwca 2008 dowodził drużyną, która podczas turnieju kwalifikacyjnego we wrocławskiej Hali Stulecia wywalczyła awans na Igrzyska Olimpijskie w Pekinie, a 20 sierpnia 2008 po dramatycznym spotkaniu z Islandią (30:32) odpadła w ćwierćfinale. 7 października 2008 - ze względów rodzinnych - oficjalnie ogłosił decyzję o czasowym zawieszeniu gry w kadrze (choć nieoficjalnie było o tym wiadomo w sierpniu, tuż po zakończeniu turnieju olimpijskiego)[5], natomiast 2 lutego 2009 zapowiedział, że po powrocie do zdrowia wróci do drużyny narodowej[6]. 28 października 2010 na Hali Torwar w rodzinnym mieście – po ponad dwóch latach nieobecności – ponownie wystąpił w reprezentacji Polski (w wygranym 23:15 meczu z Ukrainą w ramach eliminacji do ME 2012). 25 lutego 2012 po raz drugi ogłosił zakończenie kariery reprezentacyjnej, co miało nastąpić po Igrzyskach w Londynie. Jednak na skutek niezakwalifikowania się „biało-czerwonych” do turnieju olimpijskiego, ostatni mecz w reprezentacji rozegrał podczas turnieju kwalifikacyjnego w Alicante (8 kwietnia 2012, w przegranym 33:22 spotkaniu z Hiszpanią). Na skutek przedwczesnego zakończenia kariery przez Bartłomieja Jaszkę i poważnej kontuzji Mariusza Jurkiewicza, w maju 2015 selekcjoner Michael Biegler zaczął namawiać Tkaczyka na czasowy powrót do reprezentacji[7]. Podczas rozgrywanych w Polsce Mistrzostw Europy 2016 pojawił się bowiem problem z pozycją środkowego rozgrywającego. Na początku października 2015 zawodnik ogłosił, że zamierza ponownie powrócić do kadry na ten turniej[8]. Zgodnie z ustaleniami, przygotowania do imprezy miał zacząć podczas grudniowego zgrupowania. Jednak na skutek poważnej kontuzji barku - której doznał w listopadowym meczu z Orlen Wisłą Płock[9] - został wyłączony z gry do końca sezonu 2015/2016, w związku z czym powrót do reprezentacji nie doszedł do skutku[10].
Osiągnięcia edytuj
Reprezentacyjne edytuj
- Mistrzostwa Świata
(2007)
- Superpuchar
(2007)
Klubowe edytuj
- Mistrzostwa Polski
(z Vive Kielce: 2012, 2013, 2014, 2015, 2016)- (z KS Warszawianka: 2002)
(z KS Warszawianka: 1999)
- Puchar Polski
- Superpuchar Europy
- (2002)
- Liga Mistrzów
- Puchar EHF
- (z Rhein-Neckar Löwen 2007)
- Puchar Europy
(z SC Magdeburg 2005)
Wyróżnienia edytuj
- Laureat Plebiscytu Przeglądu Sportowego i Telewizji Polskiej na 10 najlepszych sportowców Polski roku 2007 (9 miejsce)
- Złoty Krzyż Zasługi (wręczony 5 lutego 2007)
- Najlepszy zawodnik Bundesligi sezonu 2003/2004[potrzebny przypis]
Bilans klubowy w rozgrywkach ligowych edytuj
|
Bilans w reprezentacji seniorskiej edytuj
| Rok | Liczba meczów | Liczba bramek |
| 2000 | 3 | 9 |
| 2001 | 7 | 23 |
| 2002 | 17 | 59 |
| 2003 | 17 | 96 |
| 2004 | 11 | 51 |
| 2005 | 7 | 26 |
| 2006 | 17 | 57 |
| 2007 | 20 | 60 |
| 2008 | 26 | 82 |
| 2009 | - | - |
| 2010 | 3 | 4 |
| 2011 | 16 | 49 |
| 2012 | 13 | 34 |
| 2013 | - | - |
| 2014 | - | - |
| 2015 | - | - |
Życie prywatne edytuj
Urodził się i dorastał na warszawskim Targówku. Syn Zygmunta i Marii[11]. Absolwent LXXVI Liceum Ogólnokształcącego im. Marszałka Józefa Piłsudskiego w Warszawie. Rozpoczął studia ekonomiczne, jednak obecnie chwilowo je zawiesił. Od 2003 żonaty (z Kingą), 20 maja 2008 w Niemczech na świat przyszło ich dziecko (syn Mateusz).
Był ekspertem i komentatorem serwisu streamingowego Viaplay Polska podczas Mistrzostwa Świata w Piłce Ręcznej Mężczyzn, odbywających się w styczniu 2023 w Polsce i w Szwecji[12].
Przypisy edytuj
- ↑ rhein-neckar-loewen.de: Profil Grzegorza Tkaczyka na oficjalnej stronie Rhein-Neckar Löwen. [dostęp 2011-02-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-12-30)].
- ↑ Tkaczyk x 1000. Piękny jubileusz. sports.pl (Przegląd Sportowy). [dostęp 2011-02-11].
- ↑ Tkaczyk wzmocni Vive!. vivetargi.pl. [dostęp 2011-02-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-02-15)].
- ↑ prezydent.pl: Prezydent odznaczył polską reprezentację piłkarzy ręcznych. [dostęp 2007-02-05].
- ↑ sport.wp.pl: Tkaczyk zrezygnował z gry w reprezentacji Polski. [dostęp 2008-10-08].
- ↑ sports.pl: Tkaczyk, po powrocie do zdrowia, wróci do kadry. [dostęp 2009-02-02].
- ↑ przegladsportowy.pl: Grzegorz Tkaczyk na ratunek reprezentacji. [dostęp 2015-05-14].
- ↑ sportowefakty.wp.pl: Grzegorz Tkaczyk wraca do reprezentacji!. [dostęp 2015-10-08].
- ↑ sport.pl: Grzegorz Tkaczyk kontuzja! Co z piłkarzem ręcznym? Znamy diagnozę. Fatalnie!. [dostęp 2015-11-28].
- ↑ sportowefakty.wp.pl: Dramat! Grzegorz Tkaczyk nie pomoże kadrze na mistrzostwach Europy 2016 w Polsce!. [dostęp 2015-11-28].
- ↑ kronikasportu.pl: Kapitan walecznych. [dostęp 2011-02-08].
- ↑ Na Viaplay mundial piłkarzy ręcznych skomentują także dziennikarze TVP Sport [online], www.wirtualnemedia.pl [dostęp 2023-01-13] (pol.).
Linki zewnętrzne edytuj
- Oficjalna strona Grzegorza Tkaczyka. grzegorz-tkaczyk.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-02-03)]. (pol.)