Reprezentacja Polski w piłce ręcznej mężczyzn
Reprezentacja Polski w piłce ręcznej mężczyzn (zwyczajowo zwana również: reprezentacją narodową, kadrą narodową, drużyną narodową) – zespół piłki ręcznej reprezentujący Rzeczpospolitą Polską w meczach i sportowych imprezach międzynarodowych, powoływany przez selekcjonera, w którym występować mogą wszyscy zawodnicy posiadający obywatelstwo polskie. Za jej funkcjonowanie odpowiedzialny jest Związek Piłki Ręcznej w Polsce.
| |||||
![]() | |||||
Przydomek | Biało-Czerwoni, Gladiatorzy | ||||
Związek | ZPRP | ||||
Sponsor techniczny | 4F | ||||
Trener | Patryk Rombel | ||||
Asystent trenera | Sławomir Szmal | ||||
Skrót IHF | POL | ||||
Zawodnicy | |||||
Najwięcej występów | Sławomir Szmal (298)[1] | ||||
Najwięcej bramek | Jerzy Klempel (1170) | ||||
| |||||
Mecze | |||||
Najwyższe zwycięstwo![]() ![]() (1976)[1] | |||||
Najwyższa porażka![]() ![]() (Elverumshallen, Elverum, 11.06.2017) | |||||
Medale | |||||
Igrzyska olimpijskie | |||||
---|---|---|---|---|---|
| |||||
Mistrzostwa świata | |||||
| |||||
Strona internetowa |

Reprezentacja piłkarzy ręcznych została wybrana najlepszą drużyną roku w Plebiscycie Przeglądu Sportowego w 2007 i 2015.
HistoriaEdytuj
Premierowy międzypaństwowy mecz drużyn siedmioosobowych reprezentacja Polski rozegrała w lipcu 1957. Zaledwie kilka miesięcy później wzięła zaś udział w swej pierwszej oficjalnej imprezie międzynarodowej – III finałach Mistrzostw Świata, odbywających się w NRD. 27 lutego 1958 w Erfurcie „biało-czerwoni” zremisowali 14:14 w debiucie z Finlandią, ostatecznie jednak zajęli 5 miejsce wśród 16 zespołów. W drugiej połowie wygranego 9:7 spotkania z Jugosławią rywale strzelili Polakom jednego gola. W meczu o piątą lokatę zespół trenera Tadeusza Breguły pokonał Norwegów 20:18, a gwiazdami naszej kadry byli wtedy Jan Suski (uznawany za najlepszego rozgrywającego w Europie) i Kazimierz „Kaju” Frąszczak[2].
Od 28 października 2004 do 19 kwietnia 2012[3] obowiązki selekcjonera kadry narodowej seniorów pełnił Bogdan Wenta. Jego asystentem był Daniel Waszkiewicz.
W dniach 9 września 2012–28 stycznia 2016 selekcjonerem kadry był Michael Biegler[4][5] (kontrakt podpisał w dniu 28 września 2012[6]). Funkcję jego asystenta pełnił Jacek Będzikowski[7]. 27.02.2016 trenerem został Tałant Dujszebajew[8].
Udział w turniejach międzynarodowychEdytuj
Igrzyska olimpijskieEdytuj
Udział w igrzyskach olimpijskich | ||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Rok | Kwalifikacje | Wynik | Źródło | |||||
1972 | Awans | 10. miejsce | [1] | |||||
1976 | Awans | 3. miejsce | [2] | |||||
1980 | Awans | 7. miejsce | [3] | |||||
1984 | Awans/Wycofana przed turniejem | [4] | ||||||
1988 | Nie zakwalifikowała się | [5] | ||||||
1992 | [6] | |||||||
1996 | [7] | |||||||
2000 | [8] | |||||||
2004 | [9] | |||||||
2008 | Awans | 5. miejsce | [10] | |||||
2012 | Nie zakwalifikowała się | [11] | ||||||
2016 | Awans | 4. miejsce | [12] | |||||
2020 |
Mistrzostwa świataEdytuj
Udział w mistrzostwach świata | ||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Rok | Kwalifikacje | Wynik | Źródło | |||||
1938 | Nie brała udziału | [13] | ||||||
1954 | [14] | |||||||
1958 | – | 5. miejsce | [15] | |||||
1961 | Nie brała udziału | [16] | ||||||
1964 | [17] | |||||||
1967 | Awans | 12. miejsce | [18] | |||||
1970 | 14. miejsce | [19] | ||||||
1974 | Awans | 4. miejsce | [20] | |||||
1978 | Awans | 6. miejsce | [21] | |||||
1982 | Awans | 3. miejsce | [22] | |||||
1986 | Awans | 14. miejsce | [23] | |||||
1990 | Awans | 11. miejsce | [24] | |||||
1993 | Nie zakwalifikowała się | [25] | ||||||
1995 | [26] | |||||||
1997 | [27] | |||||||
1999 | [28] | |||||||
2001 | [29] | |||||||
2003 | Awans | 10. miejsce | [30] | |||||
2005 | Nie zakwalifikowała się | [31] | ||||||
2007 | Awans | 2. miejsce | [32] | |||||
2009 | Awans | 3. miejsce | [33] | |||||
2011 | Awans | 8. miejsce | [34] | |||||
2013 | Awans | 9. miejsce | [35] | |||||
2015 | Awans | 3. miejsce | [36] | |||||
2017 | Awans | 17. miejsce | ||||||
/ 2019 | Nie zakwalifikowała się | |||||||
2021 | Awans | 13. miejsce | ||||||
/ 2023 | Gospodarz | |||||||
/ / 2025 | ||||||||
2027 |
Mistrzostwa EuropyEdytuj
Udział w mistrzostwach Europy | ||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Rok | Kwalifikacje | Wynik | Źródło | |||||
1994 | Nie zakwalifikowała się | [37] | ||||||
1996 | [38] | |||||||
1998 | [39] | |||||||
2000 | [40] | |||||||
2002 | Awans | 15. miejsce | [41] | |||||
2004 | Awans | 16. miejsce | [42] | |||||
2006 | Awans | 10. miejsce | [43] | |||||
2008 | Awans | 7. miejsce | [44] | |||||
2010 | Awans | 4. miejsce | [45] | |||||
2012 | Awans | 9. miejsce | [46] | |||||
2014 | Awans | 6. miejsce | [47] | |||||
2016 | Gospodarz | 7. miejsce | [48] | |||||
2018 | Nie zakwalifikowała się | [49] | ||||||
/ / 2020 | Awans | 21 miejsce | [50] | |||||
/ 2022 | ||||||||
2024 |
Puchar świataEdytuj
Udział w pucharze świata | ||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Rok | Kwalifikacje | Wynik | Źródło | |||||
1971 | Nie brała udziału | [9] | ||||||
1974 | Awans | 2. miejsce | ||||||
1979 | Awans | 2. miejsce | ||||||
1984 | Awans | 5. miejsce | ||||||
1988 | Nie brała udziału | |||||||
1992 | ||||||||
1996 | ||||||||
1999 | ||||||||
2002 | ||||||||
2004 | ||||||||
/ 2006 | ||||||||
2010 |
RekordziściEdytuj
Zestawienia obejmują dane uzyskane wyłącznie w oficjalnych spotkaniach międzypaństwowych seniorskiej reprezentacji Polski. Wszystkie nieoficjalne mecze kadry narodowej, bądź spotkania w kadrze innej niż seniorska (pierwsza reprezentacja) - rozegrane przez danego zawodnika - nie zostały ujęte w poniższych wykazach.
Źródło: Władysław Zieleśkiewicz 95 lat polskiej piłki ręcznej, wyd. ZPRP, Warszawa 2013
Najwięcej występów w kadrze (stan na 15.01.2018)
|
Najwięcej goli w kadrze (stan na 15.01.2018)
|
Trenerzy reprezentacji PolskiEdytuj
- Ignacy Pazur
- Walenty Kłyszejko
- 1967–1976: Janusz Czerwiński
- 1976–1978: Stanisław Majorek
- 1978–1980: Jacek Zglinicki
- Tadeusz Wadych
- Jan Pełka
- 1981–1984: Zygfryd Kuchta
- Jerzy Eliasz
- 1986–1990: Zenon Łakomy
- 1990–1992: Michał Kaniowski
- 1992–1994: Bogdan Kowalczyk
- 1994–1996: Jacek Zglinicki
- Stefan Wrześniewski
- Jerzy Klempel
- 1998–2000: Zygfryd Kuchta
- 2000–28 października 2004: Bogdan Zajączkowski
- 28 października 2004–19 kwietnia 2012: Bogdan Wenta[10]
- 26 kwietnia 2012–30 września 2012: Daniel Waszkiewicz i Damian Wleklak[11]
- 1 października 2012–29 stycznia 2016: Michael Biegler[12]
- 27 lutego 2016–7 maja 2017: Tałant Dujszebajew[13]
- 18 maja 2017–23 lutego 2019: Piotr Przybecki[14]
- Od 26 lutego 2019: Patryk Rombel[15]
Ważne meczeEdytuj
- Igrzyska olimpijskie:
- Debiut w turnieju IO: 30 sierpnia 1972, Szwecja 13:13 (5:7) Polska – Monachium 1972
- Pierwsze zwycięstwo w turnieju IO: 1 września 1972, Dania 8:11 (4:6) Polska – Monachium 1972
- Najwyższe zwycięstwo w turnieju IO: 22 lipca 1980, Polska 34:19 (14:10) Kuba – Moskwa 1980
- Najwyższa porażka w turnieju IO: 3 września 1972, ZSRR 17:11 (9:4) Polska – Monachium 1972
- Mistrzostwa świata na hali:
- Debiut w finałach MŚ: 27 lutego 1958, Polska 14:14 (8:6) Finlandia – Erfurt, NRD 1958
- Pierwsze zwycięstwo w finałach MŚ: 2 marca 1958, Polska 25:11 (12:3) Hiszpania – Erfurt, NRD 1958
- Najwyższe zwycięstwo w finałach MŚ: 22 stycznia 2015, Polska 32:13 (17:6) Arabia Saudyjska – Doha, Katar 2015
- Najwyższa porażka w finałach MŚ: 7 marca 1990, Jugosławia 33:20 (18:10) Polska – Bratysława, Czechosłowacja 1990
- Mistrzostwa Europy:
- Debiut w finałach ME: 25 stycznia 2002, Polska 24:25 (9:11) Czechy – Göteborg, Szwecja 2002
- Pierwsze zwycięstwo w finałach ME: 26 stycznia 2006, Polska 33:24 (19:13) Ukraina – Sankt Gallen, Szwajcaria 2006
- Najwyższe zwycięstwo w finałach ME: 17 stycznia 2012, Słowacja 24:41 (13:17) Polska – Belgrad, Serbia 2012
- Najwyższa porażka w finałach ME: 27 stycznia 2016, Polska 23:37 (10:15) Chorwacja – Kraków, Polska 2016
Aktualna kadraEdytuj
Kadra na Mistrzostwa Świata 2021[16].
Trener: Patryk Rombel
Nr | Zawodnik | Pozycja | Data ur. | Wzrost | Mecze w reprezentacji | Bramki w reprezentacji | Klub |
---|---|---|---|---|---|---|---|
1 | Mateusz Kornecki | bramkarz | 05.06.1994 | 194 | 39 | 3 | Łomża Vive Kielce |
4 | Michał Olejniczak | rozgrywający | 31.01.2001 | 193 | 17 | 16 | Łomża Vive Kielce |
6 | Przemysław Krajewski | lewoskrzydłowy | 20.01.1987 | 184 | 129 | 294 | ORLEN Wisła Płock |
7 | Patryk Walczak | obrotowy | 29.07.1992 | 198 | 43 | 29 | Vardar Skopje |
9 | Szymon Sićko | rozgrywający | 20.08.1997 | 200 | 20 | 40 | Łomża Vive Kielce |
11 | Maciej Majdziński | rozgrywający | 8.04.1996 | 189 | 8 | 12 | Bergischer HC |
14 | Arkadiusz Ossowski | rozgrywający | 4.11.1996 | 193 | 4 | 3 | MMTS Kwidzyn |
15 | Kacper Adamski | rozgrywający | 19.03.1992 | 186 | 3 | 8 | Energa MKS Kalisz |
16 | Piotr Wyszomirski | bramkarz | 06.01.1988 | 195 | 136 | 4 | Tatabánya KC |
19 | Jan Czuwara | lewoskrzydłowy | 18.10.1995 | 184 | 24 | 49 | Górnik Zabrze |
20 | Maciej Pilitowski | rozgrywający | 27.10.1990 | 188 | 23 | 26 | Energa MKS Kalisz |
21 | Kamil Syprzak | obrotowy | 23.07.1991 | 207 | 140 | 270 | Paris Saint-Germain Handball |
23 | Arkadiusz Moryto | prawoskrzydłowy | 31.08.1997 | 181 | 57 | 242 | Łomża Vive Kielce |
26 | Michał Daszek | prawoskrzydłowy | 27.06.1992 | 182 | 104 | 260 | ORLEN Wisła Płock |
28 | Maciej Gębala | obrotowy | 10.01.1994 | 200 | 56 | 44 | SC DHfK Leipzig |
30 | Rafał Przybylski | rozgrywający | 19.02.1991 | 200 | 70 | 144 | Azoty-Puławy |
36 | Dawid Dawydzik | rozgrywający | 17.12.1994 | 200 | 18 | 31 | Azoty-Puławy |
48 | Tomasz Gębala | rozgrywający | 23.11.1995 | 212 | 30 | 102 | Łomża Vive Kielce |
49 | Piotr Chrapkowski | rozgrywający | 24.03.1988 | 203 | 114 | 170 | SC Magdeburg |
94 | Adam Morawski | bramkarz | 17.10.1994 | 190 | 45 | 2 | ORLEN Wisła Płock |
Na IgrzyskachEdytuj
Prowadzona przez Zygfryda Kuchtę męska kadra narodowa w 1983 po raz czwarty z rzędu zakwalifikowała się do Igrzysk Olimpijskich w Los Angeles, jednak na skutek wycofania się Polski z tej imprezy (presja polityczna ZSRR na kraje ówczesnego bloku socjalistycznego) nie dane im było wystąpić w turnieju olimpijskim. Jednym z ówczesnych kadrowiczów był Bogdan Wenta, dla którego od tego momentu udział w Igrzyskach stał się głównym celem kariery. Udało mu się tego dokonać dopiero 16 lat później w barwach Niemiec, oraz jako trenerowi prowadzącemu reprezentację Polski mężczyzn 31 maja 2008 na turnieju kwalifikacyjnym we Wrocławiu.
RekordyEdytuj
Najwięcej występów dla męskiej reprezentacji Polski w finałach mistrzostw świata mają Marcin Lijewski i Mariusz Jurasik, którzy wystąpili we wszystkich 36 meczach podczas MŚ 2003, MŚ 2007, MŚ 2009 i MŚ 2011.
Najwięcej goli w finałach MŚ strzelił dla Polski Tomasz Tłuczyński (135 bramek), który wyprzedza Mariusza Jurasika (118 bramek), Karola Bieleckiego (113 bramek), Marcina Lijewskiego (106 bramek) i Jerzego Klempela (105 bramek).
Najwięcej występów dla męskiej reprezentacji Polski w finałach mistrzostw Europy mają Marcin Lijewski (26 meczów), Sławomir Szmal (25), Karol Bielecki (23) oraz Mariusz Jurasik, Patryk Kuchczyński i Bartosz Jurecki (po 20). Najlepsi strzelcy to z kolei Karol Bielecki (113 bramek), Mariusz Jurasik (69), Marcin Lijewski (68), Grzegorz Tkaczyk (65) i Bartosz Jurecki (59).
- Jerzy Klempel był królem strzelców Mistrzostw Świata 1978 (wraz z Węgrem Peterem Kovacsem strzelili po 47 bramek) oraz turnieju Igrzysk Olimpijskich w Moskwie (44 bramki).
1 lutego 2007 półfinałowy mecz Mistrzostw Świata 2007 Polska – Dania (36:33) oglądał w hali Color Line Arena w Hamburgu komplet 13 050 osób. To rekord w całej historii MŚ jeśli chodzi o frekwencję na spotkaniu bez udziału gospodarzy danego turnieju.
Zobacz teżEdytuj
- Reprezentacja Polski w piłce ręcznej kobiet
- Mecze reprezentacji Polski w piłce ręcznej mężczyzn prowadzonej przez Bogdana Wentę
- Mecze reprezentacji Polski w piłce ręcznej mężczyzn prowadzonej przez Daniela Waszkiewicza i Damiana Wleklaka
- Mecze reprezentacji Polski w piłce ręcznej mężczyzn prowadzonej przez Michaela Bieglera
- Mecze reprezentacji Polski w piłce ręcznej mężczyzn prowadzonej przez Tałanta Dujszebajewa
- Mecze reprezentacji Polski w piłce ręcznej mężczyzn prowadzonej przez Piotra Przybeckiego
- Mecze reprezentacji Polski w piłce ręcznej mężczyzn prowadzonej przez Patryka Rombla
PrzypisyEdytuj
- ↑ a b Wojciech Osiński, Koniec marzeń o awansie, Przegląd Sportowy nr 11 (18 000) z 15 stycznia 2018, s. 6
- ↑ Sylwester Sikora (Przegląd Sportowy): Od Tadeusza Breguły do Bogdana Wenty. [dostęp 19 stycznia 2011].
- ↑ Bogdan Wenta Odchodzi z reprezentacji (pol.). sport.wp.pl. [dostęp 2012-04-17].
- ↑ Michael Biegler selekcjonerem reprezentacji Polski (pol.). sportowefakty.pl. [dostęp 2012-09-10].
- ↑ Michael Biegler podał się do dymisji (pol.). eurosport.onet.pl, 2016-01-28. [dostęp 2016-01-28].
- ↑ Michael Biegler podpisał kontrakt z ZPRP. zprp.pl. [dostęp 2012-10-27].
- ↑ Będzikowski asystentem Bieglera!. handball24.pl. [dostęp 2013-01-15].
- ↑ Tałant Dujszebajew trenerem reprezentacji Polski mężczyzn (pol.). zprp.pl. [dostęp 2016-01-28].
- ↑ Handball – Poland (ang.). the-sports.org. [dostęp 2016-08-14].
- ↑ Wenta trenerem reprezentacji piłkarzy ręcznych. sport.wp.pl, 28 października 2004. [dostęp 2016-12-15].
- ↑ Komunikat ZPRP. zprp.pl, 26 kwietnia 2012. [dostęp 2016-12-15].
- ↑ M. Biegler podpisał kontrakt z ZPRP. zprp.pl, 28 września 2012. [dostęp 2016-12-15].
- ↑ Tałant Dujszebajew trenerem reprezentacji Polski mężczyzn. zprp.pl, 27 lutego 2016. [dostęp 2016-12-15].
- ↑ Oficjalnie: Piotr Przybecki nowym trenerem reprezentacji Polski!. [dostęp 2017-05-18].
- ↑ Grzegorz Sztank: Spotkanie prezesa ZPRP z trenerem Patrykiem Romblem. Związek Piłki Ręcznej w Polsce. [dostęp 2020-01-03].
- ↑ Marek Skorupski , Dwudziestka wspaniałych przygotowuje się do MŚ 2021 w Egipcie, Związek Piłki Ręcznej w Polsce [dostęp 2021-01-04] (pol.).