Grzybówka bladoszara

Grzybówka bladoszara (Mycena smithiana Kühner) – gatunek grzybów z rodziny grzybówkowatych (Mycenaceae)[1].

Grzybówka bladoszara
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

grzyby

Typ

podstawczaki

Klasa

pieczarniaki

Rząd

pieczarkowce

Rodzina

grzybówkowate

Rodzaj

grzybówka

Gatunek

grzybówka bladoszara

Nazwa systematyczna
Mycena smithiana Kühner
Encyclop. Mycol. 10: 252 (1938)

Systematyka i nazewnictwo

edytuj

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Mycena, Mycenaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].

Takson ten opisał w 1938 r. Robert Kühner na liściach dębu we Francji[1].

Polską nazwę nadała Maria Lisiewska w 1987 r.[2]

Morfologia

edytuj
Kapelusz

Średnica 1–5 mm, początkowo półkulisty lub paraboliczny, stożkowaty, potem płasko wypukły, często z nieco spłaszczonym środkiem lub małym garbkiem, półprzeźroczyście prążkowany. Powierzchnia oprószona, błyszcząca, jasnoróżowa lub różowawo-morelowa do brązowawo-różowej, często ciemniejsza w środku, z wiekiem często blednąca do białawo różowej[3].

Blaszki

W liczbie 5–15 dochodzących do trzonu, wypukłe lub prawie równe, dość szerokie, wąsko lub szeroko przyrośnięte, czasem zbiegające krótkim ząbkiem, różowe do różowobiałych. Ostrza białe[3].

Trzon

Wysokość 5–15 (–40), grubość 0,1–0,4 mm, prosty lub zagięty, walcowaty i na całej długości równy. Powierzchnia oprószona, jedwabista z wyjątkiem nieco bulwiastej podstawy, na wierzchołku wu młodych owocników ciemnoszara, niżej szara i przechodząca w kolor wodnisto szary do wodnisto białego, czasem z okółkiem bardzo cienkich, promienistych włókienek[3].

Miąższ

Bez zapachu[3].

Cechy mikroskopowe

Podstawki 19–25 × 6–9 µm, wąsko maczugowate, 2-zarodnikowe ze sterygmami o długości do 8 µm. Zarodniki 10–12,5 × 3,8–5 μm, Q = 1,9–2,5, Qav = 2,1, wydłużone, prawie cylindryczne, amyloidalne. Cheilocystydy 14–29 × 6–16 µm, tworzące sterylne pasmo, maczugowate lub nieco gruszkowate, pokryte dość licznymi, równomiernie rozmieszczonymi cylindrycznymi naroślami o długości 1–5 μm. Pleurocystyd brak. Trama blaszek dekstrynoidalna, w odczynniku Melzera winna. Strzępki włosków kapelusza o szerokości 3,5–12 µm, gęsto pokryte brodawkami, komórki końcowe o wymiarach do 52 × 14 μm, rozdęte. Kaulocystydy o kształcie od maczugowatego do prawie kulistego. W strzępkach brak sprzążek[3].

Występowanie i siedlisko

edytuj

Władysław Wojewoda w zestawieniu grzybów wielkoowocnikowych Polski w 2003 r. przytacza 8 stanowisk z uwagą, że rozprzestrzenienie i zagrożenie tego gatunku w Polsce nie są znane[2]. Nowsze stanowiska podaje internetowy atlas grzybów. Zaliczony w nim jest do gatunków rzadkich, wartych objęcia ochroną[4].

Grzyb saprotroficzny. Występuje na pastwiskach, w wiklinowych zaroślach oraz w lasach liściastych i mieszanych. Rozwija się na opadłych gałązkach drzew i innych organicznych resztkach roślinnych, Owocniki zwykle od sierpnia do listopada[2]. Często rozwijają się na opadłych liściach dębu[3].

Gatunki podobne

edytuj

Według R.A. Maasa Geesteranusa Mycena smithiana ma 2-zarodnikowe podstawki bez sprzążek. Podobnie wyglądające okazy grzybówki znaleziono na opadłych liściach brzozy w brzozowym lesie górskim i na opadłych liściach wierzby na obszarach alpejskich. Różnią się posiadaniem 4-zarodnikowych podstawek i innymi cechami: mają przeważnie brązowy kapelusz, tylko sporadycznie z słabym różowym odcieniem, oraz mniejsze, ale nieco szersze zarodniki. W 2007 r. Aronsen i Gulden opisali je jako nowy gatunek Mycena exilis[3].

Grzybówkę bladoszarą M. smithiana można zidentyfikować na podstawie zawsze występującego różowego koloru, dość szerokich blaszek, wąskich zarodników i występowania na opadłych, rozkładających się liściach dębu. Może występować razem z grzybówką pofałdowaną (Mycena mucor), ale odróżnia się ona tarczowatym dyskiem u podstawy trzonu. Występująca również na liściach dębu grzybówka dębowa (Mycena polyadelpha) jest prawie całkowicie biała. Grzybówka nadwodna (Mycena tubarioides) i Mycena riparia mają różowy kapelusz, ale rosną na trawiastych obszarach podmokłych. Występująca we Włoszech Mycena catalaunica ma zarodniki o kształcie od szeroko pipetowatego do kulistego[3].

Przypisy

edytuj
  1. a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2021-04-21] (ang.).
  2. a b c Władysław Wojewoda. Checklist of Polish Larger Basidiomycetes. Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski. Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, ISBN 83-89648-09-1.
  3. a b c d e f g h Mycena smithiana Kühner [online] [dostęp 2021-04-21] (ang.).
  4. Aktualne stanowiska grzybówki bladoszarej w Polsce [online] [dostęp 2021-04-21] (ang.).