Grzybówka równobarwna
Grzybówka równobarwna (Mycena concolor (J.E. Lange) Kühner) – gatunek grzybów z rodziny grzybówkowatych (Mycenaceae)[1].
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
grzybówka równobarwna |
| Nazwa systematyczna | |
| Mycena concolor (J.E. Lange) Kühner Encyclop. Mycol. 10: 371 (1938) | |
Systematyka i nazewnictwo edytuj
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Mycena, Mycenaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy takson ten opisał w 1930 r. Jakob Emanuel Lange, nadając mu nazwę Omphalia picta var. concolor. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu Robert Kühner w 1938 r.[1]
Nazwę polską nadała Maria Lisiewska w 1987 r.[2]
Morfologia edytuj
Średnica 7–12 mm, kształt początkowo szeroko stożkowaty lub paraboliczny, potem spłaszczony, płasko-wypukły, z garbkiem lub bez, płytko bruzdowany, półprzezroczyście prążkowany. Powierzchnia oprószona, aksamitna. Jest higrofaniczny; w stanie wilgotnym ciemnobrązowy, często z czarniawo-szarym środkiem, w stanie wilgotnym wyblakły, szarawy, z białawym brzegiem[3].
W liczbie 15–20 dochodzących do trzonu, szeroko przyrośnięte lub zbiegające ząbkiem. Początkowo brzuchate lub łukowate, potem proste, dość grube, gładkie lub żebrowane, dość ciemno szaro-brązowe, bledsze z wiekiem. Ostrze białawe[3].
Wysokość 25–65 mm, grubość 1–2 mm, walcowaty, pusty w środku, prosty lub nieco wygięty. Powierzchnia w górnej części delikatnie oprószona, w dolnej naga. Barwa mniej lub bardziej szarobrązowa do białoszarej. Podstawa z długimi, elastycznymi, białawymi włókienkami[3].
Wodnisty, szaro-brązowy, bez zapachu i z nieznacznym smakiem[3].
- Cechy mikroskopowe
Podstawki 27–35 × 7–10 µm, maczugowate, 4-zarodnikowe. Zarodniki 8–10,7 × 5–13 µm, wydłużone, pipetowate lub niemal cylindryczne, gładkie, amyloidalne. Cheilocystydy 15–45 × 8–17 µm, przemieszane z podstawkami, o wierzchołkach mniej lub bardziej rozgałęzionych, pokrytych nierównomiernie dość grubymi, prostymi lub zakrzywionymi naroślami o wymiarach 2–10,5 (–33) × 1–3,5 µm. Pleurocystyd brak. Strzępki włosków o szerokości do 2–3,5 µm, rozgałęzione i splecione, osadzone w galaretowatej masie. Strzępki w skórce trzonu o szerokości 1,5–4,5 µm, mniej lub bardziej gęsto pokryte prostymi lub rozgałęzionymi naroślami 1,8–7 × 1–2,5 µm, nieco żelatynizowane. Strzępki skórki trzonu o szerokości 1,5–4 µm, gładkie. Sprzążki występują w strzępkach wszystkich części grzyba[3].
Występowanie i siedlisko edytuj
Władysław Wojewoda w zestawieniu grzybów wielkoowocnikowych Polski w 2003 r. przytacza trzy stanowiska z uwagą, że jego rozprzestrzenienie i stopień zagrożenia nie są znane[2]. Znajduje się na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski. Ma status E – gatunek zagrożony wymarciem, którego przetrwanie jest mało prawdopodobne, jeśli nadal będą działać czynniki zagrożenia[4].
Grzyb saprotroficzny. Zwykle rośnie na torfowiskach, ale czasami występuje w innych siedliskach. Owocniki od lata do późnej jesieni[3].
Gatunki podobne edytuj
Od grzybówki popielatej (Mycena cinerella) odróżnia się ciemniejszym kapeluszem i brakiem mączystego zapachu[3].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2021-03-06] (ang.).
- ↑ a b Władysław Wojewoda. Checklist of Polish Larger Basidiomycetes. Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski. Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, ISBN 83-89648-09-1.
- ↑ a b c d e f g Mycena clavularis (Batsch) Sacc. [online] [dostęp 2021-03-06] (ang.).
- ↑ Zbigniew Mirek, Kazimierz Zarzycki, Władysław Wojewoda, Zbigniew Szeląg, Red list of plants and fungi in Poland. Czerwona lista roślin i grzybów Polski, Kraków:W. Szafer Institute of Botany, PAN, 2006, ISBN 83-89648-38-5.