Guandong
Guandong (chiń. upr. 关东; chiń. trad. 關東; pinyin Guāndōng, dawny polski egzonim: Kwantung[1]) – półwysep w północno-wschodnich Chinach, nad Morzem Żółtym, południowa część półwyspu Liaotung. Jego powierzchnia to ok. 3,5 tys. km². Dominuje pagórkowata rzeźba terenu z równoległymi, niezbyt wysokimi i zaokrąglonymi wzniesieniami, spośród których najwyższe sięga 663 m n.p.m. Linia brzegowa jest silnie rozczłonkowana i obfituje w zatoki. Na półwyspie znajdują się porty Dalian i Lüshunkou[2].
| Państwo | |
|---|---|
| Powierzchnia |
~3500 km² |
| Rodzaj obiektu | |
Położenie na mapie Chin  | |
 38°55′N 121°25′E/38,916667 121,416667
| |
Chińska nazwa Guandong oznacza dosłownie „na wschód od przełęczy” [tj. od Shanhaiguan] i pierwotnie odnosiła się do całej Mandżurii. Po wojnie chińsko-japońskiej (1894–1895), na mocy traktatu z Shimonoseki, półwysep znalazł się pod kontrolą japońską, jednak na skutek presji mocarstw zachodnich Japończycy musieli go opuścić. Japończycy ponownie zajęli Guandong w trakcie wojny rosyjsko-japońskiej (1904–1905). Na terenie półwyspu została zainstalowana wówczas administracja cywilna i wojskowa na czele z gubernatorem generalnym, która przy pomocy Armii Kwantuńskiej sprawowała kontrolę nad Koleją Południowomandżurską. Po klęsce Japonii w II wojnie światowej półwysep powrócił w 1945 roku pod kontrolę Chin[3].
Przypisy edytuj
- ↑ Egzonim skasowany na 101. posiedzeniu KSNG.
- ↑ Гуаньдун. Большая Советская Энциклопедия. [dostęp 2014-04-17]. (ros.).
- ↑ Rotem Kowner: The A to Z of the Russo-Japanese War. Lanham: Scarecrow Press, 2006, s. 199–200. ISBN 978-0-8108-6841-0.