Guangjia (chiń. trad. 廣甲; pinyin Guǎngjiǎ; Wade-Giles Kuang-chia) – chińska korweta parowa z końca XIX wieku, która zatonęła po bitwie u ujścia rzeki Jalu.

Guangjia[1]
Ilustracja
Historia
Stocznia

arsenał w Fuzhou

Położenie stępki

grudzień 1885

Wodowanie

14 grudnia 1886

 Cesarstwo chińskie
Wejście do służby

6 sierpnia 1887

Zatopiony

18 września 1895

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

1296 ton

Długość

67,66 m

Szerokość

10,21 m

Zanurzenie

3,81 m

Napęd
1 maszyna parowa, moc 1600 ihp, 1 śruba
Prędkość

14 węzłów

Uzbrojenie
1x150mm Krupp BL, 4x120mm Krupp BL
Załoga

ok. 150[2]

Konstrukcja

edytuj

Zbudowana kosztem 220 tys. taeli w stoczni w Fuzhou jako rozwinięcie wcześniejszego typu „Weiyuan". Posiadała mieszaną konstrukcję (stalowy szkielet z drewnianym poszyciem) i prawdopodobnie opancerzone kazamaty dział. Napęd był także mieszany, z jedną maszyną parową uzupełnioną ożaglowaniem typu trójmasztowej fregaty. Ze względu na swoją konstrukcję i zadania (głównie patrolowe) klasyfikowana bywa jako krążownik[3], korweta[4] lub okręt łącznikowy[2].

Nie jest jasne uzbrojenie okrętu: mogły być to odtylcowe działa Kruppa kalibru 150 mm (jedno na dziobie) i 120 mm (cztery, na burtach) lub trzy 150 mm i cztery 120 mm[3]. F.T. Jane podaje 3x120 mm podczas bitwy pod Yalu[5]. Wspominane jest też 6 lekkich działek 37 mm (w ustawieniu 2xI, co prawdopodobnie oznacza dwa trójlufowe działka Hotchkissa)[2].

Służba

edytuj

Zbudowana pierwotnie dla flotylli kantońskiej, przed 1892 trafiła do floty Beiyang; w przededniu wojny chińsko-japońskiej jej dowódcą był kantończyk Wu Jingrong; okręt został włączony do głównych sił floty Beiyang w miejsce lepiej opancerzonego, lecz zbyt wolnego pancernika Pingyuan[6]. Gdy 17 września floty chińska i japońska starły się u ujścia rzeki Jalu „Guangjia” zajmowała, wraz z krążownikiem „Jiyuan”, skrajną pozycję na lewym skrzydle. Oba okręty uciekły z pola walki na samym początku bitwy. Krążownik dotarł do Port Artura, ale korweta wpadła na skały u wejścia do zatoki Dalian i została następnego dnia zniszczona przez Japończyków[7] lub wysadzona przez własną załogę wobec zbliżania się sił wroga[8]. W bitwie okręt stracił 2 rannych członków załogi[9].

Przypisy

edytuj
  1. Dane w infoboksie, o ile nie zaznaczono inaczej, za Wright 2001 ↓
  2. a b c Roger Chesneau, Eugène Kolesnik: Conway’s All the World’s Fighting Ships, 1860–1905. London: Conway Maritime Press, 1979, s. 399. ISBN 0-85177-133-5.
  3. a b Wright 2001 ↓, s. 70.
  4. Wright 2001 ↓, s. 69.
  5. Jane 1904 ↓, s. 120.
  6. Wright 2001 ↓, s. 87-88.
  7. Wright 2001 ↓, s. 91.
  8. Philo Norton McGiffin: The Battle of the Yalu. Personal Recollections by the Commander Chinese Ironclad “Chen Yuen.”. [w:] Century Illustrated Monthly Magazine [on-line]. maj-październik 1895. [dostęp 2010-08-22]. (ang.).
  9. Jane 1904 ↓, s. 148.

Bibliografia

edytuj
  • Fred. T. Jane: The Imperial Japanese Navy. Londyn: W. Thacker & Co., 1904. (ang.).
  • Richard N.J. Wright: The Chinese Steam Navy, 1862-1945. London: Chatham Publishing, 2001. ISBN 1-86176-144-9. (ang.).