HD 2039

gwiazda w gwiazdozbiorze Feniksa


HD 2039żółty karzeł lub żółty podolbrzym, położony w gwiazdozbiorze Feniksa. Gwiazda ta jest oddalona od Ziemi o około 330 lat świetlnych i nie jest widoczna gołym okiem. W 2002 roku na orbicie HD 2039 odkryto planetę o masie co najmniej trzech mas Jowisza. Planeta ta, która otrzymała nazwę HD 2039 b, była setną odkrytą egzoplanetą.

HD 2039
Dane obserwacyjne (J2000.0)
Gwiazdozbiór

Feniks

Rektascensja

00h 24m 20,278s[1]

Deklinacja

-56° 39′ 00,17″[1]

Odległość

293 ly
89,8 pc

Wielkość obserwowana

8,99m

Charakterystyka fizyczna
Typ widmowy

G2/G3 IV-V[1]

Masa

‭ ‬0,98‭ ‬±‭ ‬0,05‭ M

Promień

1,21 R

Metaliczność [Fe/H]

0,1 ± 0,16

Wielkość absolutna

3,96m

Wiek

6,7 mld lat

Temperatura

5947 ‭± 39 K

Alternatywne oznaczenia
Cordoba Durchmusterung: CD -57° 71
Katalog Hipparcosa: HIP 1931
SAO Star Catalog: SAO 232025
TYC 8468-177-1

Oznaczenie HD 2039 pochodzi z katalogu Henry'ego Drapera[2]. W odróżnieniu od widocznych gołym okiem gwiazd takich jak Syriusz, Procjon czy Aldebaran, HD 2039 nie ma nazwy potocznej.

Charakterystyka

edytuj
 
Gwiazdozbiór Feniksa, w którym znajduje się HD 2039.

HD 2039 jest stabilną[3] gwiazdą typu widmowego G, co oznacza, że świeci białym światłem, takim jak Słońce. Pod względem masy gwiazda jest niemal identyczna[4], natomiast jej promień jest mniej więcej o 20% większy od słonecznego[4]. HD 2039 jest nieco gorętsza od Słońca, a jej temperatura efektywna wynosi 5947 K[4]. HD 2039 ma wysoką metaliczność, 0,1 ± 0,16 [Fe/H], co zwróciło na nią uwagę astrofizyków[3].

Obserwowana wielkość gwiazdowa HD 2039 wynosi 8,99m[1]; oznacza to, że ciało nie jest widoczne gołym okiem, może być jednak obserwowane przez teleskop[5], absolutna wielkość gwiazdowa wynosi 3,96m[6] (dla porównania, dla Słońca ta wartość wynosi 4,83m). Wiek gwiazdy szacowany jest na 6,7 miliardów lat[6].

HD 2039 znajduje się w mniej więcej takiej samej odległości, jak druga najjaśniejsza gwiazda nocnego nieba – Kanopus[7].

System planetarny

edytuj

W 2002 zespół Anglo-Australian Planet Search odkrył planetę okrążającą HD 2039 po niezwykle ekscentrycznej orbicie[3]. Minimalna masa planety wynosi co najmniej trzy masy Jowisza, a jej okres orbitalny – ponad trzy lata. Planeta okrąża gwiazdę w odległości około dwóch au[8].

Odkrycie planety nie było ogłoszone w mediach popularnonaukowych, odkrywcy nie wydali oficjalnego komunikatu prasowego. Fakt, że była to setna odkryta planeta pozasłoneczna, został później zweryfikowany przez środowisko naukowe[9].

Towarzysz
Masa
(MJ)
Okres orbitalny
(dni)
Półoś wielka
(au)
Ekscentryczność
b 3,37 ± 0,49 1120 ± 23 2,23 ± 0,13 0,715 ± 0,046

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. a b c d HD 2039 w bazie SIMBAD (ang.)
  2. HD==2039. Centre de Données astronomiques de Strasbourg. [dostęp 2011-09-14]. (ang.).
  3. a b c Tinney i inni, Four New Planets Orbiting Metal-enriched Stars, „The [[Astrophysical Journal]]”, 1, 587, 2003, s. 423–428, DOI10.1086/368068, Bibcode2003ApJ...587..423T (ang.).
  4. a b c Schneider, J.: Planet HD 2039 b. [w:] Extrasolar Planets Encyclopaedia [on-line]. [dostęp 2013-06-25]. (ang.).
  5. Stellar Magnitudes. [w:] Astrophysics 162 Unit [on-line]. University of Tennessee, 2008. [dostęp 2008-11-20]. (ang.).
  6. a b Katalog Vizier. [dostęp 2011-09-15]. (ang.).
  7. Joe Rao: Great Star of the South. [w:] SPACE.com [on-line]. 2005-12-17. [dostęp 2011-09-14]. (ang.).
  8. Butler i inni, Catalog of Nearby Exoplanets, „The [[Astrophysical Journal]]”, 1, 646, 2006, s. 505–522, DOI10.1086/504701, Bibcode2006ApJ...646..505B (ang.).
  9. Robert Britt: Planet Tally Soars to Near 100, Astronomers Scramble to Keep Track. [w:] SPACE.com [on-line]. 2002-06-02. [dostęp 2011-09-15]. (ang.).

Linki zewnętrzne

edytuj