Halictus (Pachyceble)
Halictus (Pachyceble) – podrodzaj pszczół z rodziny smuklikowatych i podrodziny smuklików właściwych, klasyfikowany w rodzaju Halictus lub Seladonia.
| Halictus (Pachyceble) | |
| Moure, 1940 | |
_(37753597756).jpg) Halictus confusus | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Gromada | |
| Rząd | |
| Podrząd | |
| Infrarząd | |
| Nadrodzina | |
| (bez rangi) | pszczołokształtne |
| Rodzina | |
| Podrodzina | |
| Plemię | |
| Podplemię | |
| Rodzaj | |
| Podrodzaj |
Halictus (Pachyceble) |
| Typ nomenklatoryczny | |
|
Pachyceble lanei Moure, 1940 | |
Morfologia edytuj
Są to niewielkie pszczoły o metalicznie zielonkawym oskórku. Czułki samców sięgają ku tyłowi zwykle aż do metasomy, a drugi człon ich biczyka jest 1,7–2 raza dłuższy niż szeroki. Żuwaczka samicy zaopatrzona jest w ząbek przedwierzchołkowy. Trójkąt pozatułowiowy jest mniej więcej tak długi jak metasoma, a po jego bokach zwykle brak gęstego owłosienia. Jasne owłosienie tergitów metasomy przybiera zwykle formę przepasek nasadowych i wierzchołkowych. Samce mają czwarty sternit o prostej krawędzi tylnej, a szósty z głębokim, trójkątnym wgłębieniem za gradulusem. Samice mają dobrze rozwinięte skopy na udach i krętarzach oraz zaokrąglone lub spiczaste płytki bazytibialne na tylnych goleniach. Narządy rozrodcze samców charakteryzują się grzbietowym gonostylusem podzielonym głębokim wcięciem, a brzusznym gonostylusem u części gatunków zredukowanym lub całkiem zanikłym[1].
Rozprzestrzenienie edytuj
Takson prawie kosmopolityczny, nieznany tylko z krainy australijskiej[1][2]. W Palearktyce sięga od Europy Zachodniej po Chiny. W Amerykach rozsiedlony jest od Kanady po środkową Brazylię[1]. W Polsce stwierdzono 3 gatunki (zobacz: smuklikowate Polski)[3][2].
Taksonomia edytuj
Takson ten wprowadzony został w 1940 roku przez Jesúsa Santiago Mourego jako osobny rodzaj. J. Piesienko klasyfikuje go jako podrodzaju w zieleniczki (Seladonia)[3][2]. Według C.D. Michenera cecha użyta przez Piesienkę, tj. metaliczny oskórek, jest zbyt słaba do wyodrębnienia rodzaju zieleniczka z rodzaju smuklik (Halictus). W swoim Bees of the World z 2010 klasyfikuje zarówno Pachyceble jak i Seladonia jako dwa niezależne podrodzaje w rodzaju Halictus[1].
Do podrodzaju tego należą 22 gatunki[2]:
- Halictus clangulus Warncke, 1984
- Halictus confusus Smith, 1853
- Halictus dissidens Pérez, 1903
- Halictus dorni Ebmer, 1982
- Halictus gavarnicus Pérez, 1903
- Halictus harmonia (Sandhouse, 1941)
- Halictus hesperus Smith, 1862
- Halictus kusdasi Ebmer, 1975
- Halictus lanei (Moure, 1940)
- Halictus leucaheneus Ebmer, 1972
- Halictus lutescens Friese, 1921
- Halictus mondaensis Blüthgen, 1923
- Halictus nivalis Ebmer, 1985
- Halictus petraeus Blüthgen, 1933
- Halictus pinguismentus Janjic & Packer, 2001
- Halictus subpetraeus Blüthgen, 1933
- Halictus tibetanus Blüthgen, 1926
- Halictus transbaikalensis Blüthgen, 1933
- Halictus tripartitus Cockerell, 1895
- Halictus tumulorum (Linnaeus, 1758) – smuklik koniczynowiec
- Halictus virgatellus Cockerell, 1901
- Halictus yunnanicus Pesenko & Wu, 1997
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d Charles Duncan Michener: The Bees of the World. Baltimore, London: Johns Hopkins University Press, 2000.
- ↑ a b c d Yury A. Pesenko. The phylogeny and classification of the tribe Halictini, with special reference to the Halictus genus-group (Hymenoptera: Halictidae). „Zoosystematica Rossica”. 13 (1), s. 83-113, 2004.
- ↑ a b Yury A. Pesenko, Józef Banaszak, Tomasz Cierzniak: Klucze do oznaczania owadów Polski. Część XXVI Błonkówki — Hymenoptera. Zeszyt 68b. Pszczołowate — Apidae. Podrodzina: smuklikowate — Halictinae. Toruń: Polskie Towarzystwo Entomologiczne, 2002.