Hannes Trinkl

austriacki narciarz alpejczyk

Hannes Trinkl (ur. 1 lutego 1968 w Steyr) – austriacki narciarz alpejski, mistrz świata i brązowy medalista olimpijski.

Hannes Trinkl
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

1 lutego 1968
Steyr

Klub

SC Hinterstoder

Pierwsze punkty w PŚ

7.12 1991, Val d’Isère (25. miejsce – zjazd)

Pierwsze podium w PŚ

15.03 1993, Sierra Nevada
(3. miejsce – zjazd)

Pierwsze zwycięstwo w PŚ

22.12 1993, Lech
(supergigant)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Austria
Igrzyska olimpijskie
brąz Nagano 1998 Zjazd
Mistrzostwa świata
złoto St. Anton 2001 Zjazd
Puchar Świata (Zjazd)
2. miejsce
1993/1994

Kariera

edytuj

Pierwsze punkty w zawodach Pucharu Świata Hannes Trinkl wywalczył 7 grudnia 1991 roku w Val d’Isère, zajmując 25. miejsce w biegu zjazdowym. Na podium po raz pierwszy stanął 15 marca 1993 roku w Sierra Nevada, zajmując w zjeździe trzecie miejsce. W zawodach tych wyprzedzili go jedynie jego rodak Armin Assinger i Daniel Mahrer ze Szwajcarii. Dziewięć miesięcy później, 22 grudnia 1993 roku w Lech odniósł swoje pierwsze zwycięstwo w zawodach tego cyklu, wygrywając supergiganta. Łącznie Trinkl w ciągu całej kariery 25 razy stawał na podium, odnosząc przy tym jeszcze pięć zwycięstw, wszystkie w zjeździe: 29 grudnia 1993 roku w Bormio, 4 marca 1994 roku w Aspen, 4 grudnia 1999 roku w Lake Louise, 15 marca 2000 roku w Bormio i 2 marca 2002 roku w Kvitfjell. Najlepsze wyniki Austriak osiągał w sezonie 1993/1994, który ukończył na piątym miejscu w klasyfikacji generalnej i drugim w klasyfikacji zjazdu. Wśród zjazdowców lepszy okazał się tylko reprezentant Luksemburga Marc Girardelli, a trzeci był kolejny Austriak, Patrick Ortlieb. Trinkl był też czwarty w klasyfikacji zjazdu w sezonach 2000/2001 i 2001/2002 oraz piąty w sezonach 2001/2002 i 2002/2003.

W 1993 roku wystartował na mistrzostwach świata w Morioce, zajmując dwunaste miejsce w zjeździe. Rok później w tej samej konkurencji zajął szóste miejsce podczas igrzysk olimpijskich w Lillehammer, a na mistrzostwach świata w Sierra Nevada w 1996 roku był dziewiąty. Pierwszy medal zdobył na igrzyskach olimpijskich w nagano, gdzie w swej koronnej konkurencji zajął trzecie miejsce. W zawodach tych lepsi okazali się jedynie Francuz Jean-Luc Crétier oraz Lasse Kjus z Norwegii. Największy sukces osiągnął jednak na mistrzostwach świata w St. Anton w 2001 roku, gdzie w zjeździe sięgnął po zwycięstwo. Wyprzedził tam bezpośrednio rodaka, Hermanna Maiera i Niemca Floriana Eckerta. Brał także udział w rozgrywanych dwa lata później mistrzostwach świata w Sankt Moritz, jednak zajął dopiero 31. miejsce.

W lipcu 2004 roku ogłosił zakończenie kariery sportowej. W 1998 roku otrzymał Odznakę Honorową za Zasługi dla Republiki Austrii[1].

Po zakończeniu kariery był między innymi wiceprezydentem Austriackiej Federacji Narciarskiej. Od 2014 roku jest dyrektorem zawodów Pucharu Świata w konkurencjach szybkościowych. Trasa narciarska w Hinterstoder została nazwana jego imieniem - Hannes-Trinkl-Weltcupstrecke.

Osiągnięcia

edytuj
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwycięzca
6. 13 lutego 1994   Lillehammer Zjazd 1:45,75 +0,47   Tommy Moe
DNF 17 lutego 1994   Lillehammer Supergigant 1:32,53 -   Markus Wasmeier
3.  13 lutego 1998   Nagano Zjazd 1:50,11 +0,52   Jean-Luc Crétier
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwycięzca
12. 11 lutego 1993   Morioka Zjazd 1:32,06 +1,62   Urs Lehmann
9. 17 lutego 1996   Sierra Nevada Zjazd 2:00,17 +1,66   Patrick Ortlieb
1.  7 lutego 2001   St. Anton am Arlberg Zjazd 1:38,74
31. 8 lutego 2003   Sankt Moritz Zjazd 1:43,54 +3,39   Michael Walchhofer

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj

Zwycięstwa w zawodach

edytuj
  1.   Lech22 grudnia 1993 (supergigant)
  2.   Bormio29 grudnia 1993 (zjazd)
  3.   Aspen4 marca 1994 (zjazd)
  4.   Lake Louise4 grudnia 1999 (zjazd)
  5.   Bormio15 marca 2000 (zjazd)
  6.   Kvitfjell2 marca 2002 (zjazd)

Pozostałe miejsca na podium

edytuj
  1.   Sierra Nevada15 marca 1993 (zjazd) – 3. miejsce
  2.   Kvitfjell20 marca 1993 (zjazd) – 3. miejsce
  3.   Chamonix29 stycznia 1994 (zjazd) – 3. miejsce
  4.   Whistler12 marca 1994 (zjazd) – 2. miejsce
  5.   Vail16 marca 1994 (zjazd) – 2. miejsce
  6.   Wengen20 stycznia 1995 (zjazd) – 3. miejsce
  7.   Val d’Isère9 grudnia 1995 (zjazd) – 3. miejsce
  8.   Vail12 marca 1997 (zjazd) – 3. miejsce
  9.   Wengen16 stycznia 1999 (zjazd) – 2. miejsce
  10.   Chamonix8 stycznia 2000 (zjazd) – 3. miejsce
  11.   Garmisch-Partenkirchen29 stycznia 2000 (zjazd) – 3. miejsce
  12.   Kitzbühel20 stycznia 2001 (zjazd) – 2. miejsce
  13.   Kvitfjell4 marca 2001 (supergigant) – 2. miejsce
  14.   Wengen12 stycznia 2001 (zjazd) – 2. miejsce
  15.   Kitzbühel19 stycznia 2002 (zjazd) – 3. miejsce
  16.   Altenmarkt-Zauchensee6 marca 2002 (zjazd) – 3. miejsce
  17.   Lake Louise30 listopada 2002 (zjazd) – 2. miejsce
  18.   Beaver Creek8 grudnia 2002 (supergigant) – 3. miejsce
  19.   Bormio29 grudnia 2002 (zjazd) – 3. miejsce

Przypisy

edytuj

Bibliografia

edytuj