Patrick Ortlieb

Patrick Ortlieb
Data i miejsce urodzenia	17 maja 1967 ; Bregencja
Klub	Ski Club Arlberg
Wzrost	189 cm
Debiut w PŚ	9.12 1988, Val Gardena (5. miejsce, zjazd)
Pierwsze punkty w PŚ	9.12 1988, Val Gardena (5. miejsce, zjazd)
Pierwsze podium w PŚ	10.12 1988, Val Gardena (2. miejsce, zjazd)
Pierwsze zwycięstwo w PŚ	18.12 1993, Val Gardena (zjazd)
Dorobek medalowy
	Reprezentacja Austria
	Igrzyska olimpijskie
	Mistrzostwa świata
	Mistrzostwa świata juniorów
	Puchar Świata (Zjazd)
3. miejsce ;	1993/1994
3. miejsce ;	1994/1995
3. miejsce ;	1995/1996
	Zakończenie kariery: 1999 r.

Patrick Ortlieb (ur. 17 maja 1967 w Bregencji) – austriacki narciarz alpejski, złoty medalista olimpijski i mistrz świata, a także brązowy medalista mistrzostw świata juniorów.

Kariera edytuj

Pierwszy sukces w karierze Patrick Ortlieb osiągnął w 1985 roku, kiedy zdobył brązowy medal w biegu zjazdowym podczas mistrzostw świata juniorów w Jasnej. W zawodach tych wyprzedzili go jedynie Włoch Giorgio Piantanida o kolejny Austriak, Hans-Jörg Tauscher. W zawodach Pucharu Świata zadebiutował 9 grudnia 1988 roku w Val Gardena, gdzie zajął piąte miejsce w zjeździe. Tym samym już w swoim debiucie zdobył pierwsze pucharowe punkty. Już następnego dnia po raz pierwszy stanął na podium, zajmując drugie miejsce w tej samej konkurencji. W sezonie 1983/1984 punktowa jeszcze trzykrotnie, lecz nie stawał już na podium. W klasyfikacji generalnej zajął ostatecznie trzydziestą pozycję. W kolejnym sezonie cztery razy zdobył punkty w zawodach pucharowych, najlepszy wynik uzyskując 20 stycznia 1990 roku w Kitzbühel, gdzie był piąty w zjeździe. W klasyfikacji końcowej zajął tym razem 43. miejsce.

Kolejny raz na podium zawodów PŚ stanął 16 marca 1991 roku w Lake Louise, zajmując trzecie miejsce w zjeździe. W kolejnych zawodach jeszcze czterokrotnie plasował się w pierwszej dziesiątce, co dało mu szóste miejsce w klasyfikacji zjazdu, jednak w klasyfikacji generalnej zajął 23. miejsce. Na przełomie stycznia i lutego 1991 roku wystąpił na mistrzostwach świata w Saalbach-Hinterglemm, gdzie w swojej koronnej konkurencji zajął siódme miejsce. Na rozgrywanych rok później igrzyskach olimpijskich w Albertville zdobył w tej samej konkurencji złoty medal. Na trasę olimpijskiego biegu zjazdowego ruszył z pierwszym numerem startowym i utrzymał pozycję lidera do samego końca zawodów, wyprzedzając bezpośrednio Francuza Francka Piccarda i swego rodaka Günthera Madera. Na tych samych igrzyskach wystąpił także w supergigancie, zajmując osiemnaste miejsce. W zawodach pucharowych sezonu 1991/1992 trzy stawał na podium: 11 stycznia w Garmisch-Partenkirchen był drugi, a 18 stycznia w Kitzbühel i 14 marca 1992 roku w Aspen zajmował trzecie miejsce w zjeździe. W efekcie był dziesiąty w klasyfikacji generalnej i czwarty w klasyfikacji zjazdu.

Najlepszy wynik w klasyfikacji generalnej PŚ osiągnął w sezonie 1992/1993, który ukończył na siódmej pozycji. Siódmy był także w klasyfikacjach zjazdu i supergiganta, a w klasyfikacji kombinacji był szósty. Na podium stawał trzykrotnie: 11 grudnia 1992 roku w Val Gardena był trzeci w zjeździe, 23 stycznia w Veysonnaz był drugi w tej samej konkurencji, a 28 lutego 1993 roku w Whistler był trzeci w supergigancie. Wystąpił także na mistrzostwach świata w Morioce, kończąc rywalizację w zjeździe na ósmym miejscu. W latach 1994-1996 trzy razy z rzędu zajmował trzecie miejsce w klasyfikacji zjazdu. W tym czasie jedenaście razy stawał na podium, w tym 18 grudnia 1993 roku w Val Gardena odniósł swoje pierwsze pucharowe zwycięstwo, wygrywając zjazd. Wygrywał także zjazd 15 stycznia 1994 roku w Kitzbühel, supergiganta 11 grudnia 1994 roku w Tignes i kolejny zjazd 16 grudnia 1995 roku w Val Gardena. Najlepsze wyniki osiągnął w sezonie 1994/1995, który ukończył na jedenastej pozycji. W lutym 1994 roku wystąpił w zjeździe na igrzyskach olimpijskich w Lillehammer, zajmując czwarte miejsce. Walkę o podium przegrał tam z Kanadyjczykiem Edem Podivinskym o 0,14 s. Brał też udział w rozgrywanych w 1996 roku mistrzostwach świata w Sierra Nevada, gdzie zdobył złoty medal. Wyprzedził tam Włocha Kristiana Ghedinę o 0,27 s i Francuza Luca Alphanda o 0,28 s.

W kolejnych sezonach osiągał słabsze rezultaty. Ostatni raz na podium stanął 15 grudnia 1996 roku w Val d’Isère, gdzie był trzeci w zjeździe. W klasyfikacji generalnej zajął dopiero 33. miejsce, w kolejnych dwóch latach plasując się jeszcze niżej. W lutym 1997 roku wystartował na mistrzostwach świata w Sestriere, ale nie obronił tytułu z Sierra Nevada, zajmując ósme miejsce. Była to ostatnia duża międzynarodowa impreza w jego karierze. Jego karierę definitywnie zakończył wypadek na trasie Streif w Kitzbühel 21 stycznia 1999 roku. W wyniku upadku na trasie złamał prawą kość udową, część kości biodrowej z przemieszczeniem, zerwał więzadła poboczne oraz zapadły mu się płuca^[1].

Po zakończeniu kariery sportowej zajął się polityką. Jeszcze w 1999 roku został deputowanym do Rady Narodowej, niższej izby Parlamentu Austrii^[2]. Mandat uzyskał z ramienia prawicowej Wolnościowej Partii Austrii, kadencję zakończył w 2002 roku. Obecnie prowadzi hotel w miejscowości Lech.

Osiągnięcia edytuj

Igrzyska olimpijskie edytuj

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwycięzca
1.	9 lutego	1992	Albertville	Zjazd	1:50,37	-	-
18.	16 lutego	1992	Albertville	Supergigant	1:13,04	+2,62	Kjetil André Aamodt
4.	13 lutego	1994	Lillehammer	Supergigant	1:45,75	+0,26	Tommy Moe

Mistrzostwa świata edytuj

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwycięzca
7.	27 stycznia	1991	Saalbach	Zjazd	1:54,91	+1,26	Franz Heinzer
8.	11 lutego	1993	Morioka	Zjazd	1:32,06	+1,35	Urs Lehmann
1.	17 lutego	1996	Sierra Nevada	Zjazd	2:00,17	-	-
8.	8 lutego	1997	Sestriere	Zjazd	1:51,11	+1,14	Bruno Kernen