Haruo Satō
Haruo Satō (jap. 佐藤 春夫 Satō Haruo; ur. 9 kwietnia 1892 w Shingū, zm. 6 maja 1964) – japoński pisarz i poeta.
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Narodowość | |
| Język | |
| Odznaczenia | |
| |
Życiorys edytuj
Pochodził z prefektury Wakayama. Studiował na Uniwersytecie Keiō w Tokio, gdzie jego nauczycielem był Kafū Nagai[1]. Debiutował w czasie studiów na łamach czasopism Subaru i Mita Bungaku. Początkowo tworzył poezje w stylu waka i bardziej współczesną, po 1913 roku zwrócił się głównie ku prozie[1][2]. Opublikował powieści Den’en no yūutsu (Wiejskie melancholie, 1919), Tokai no yūutsu (Miejskie melancholie, 1922), Kono mittsu no mono (1926), Akiko mandara (1954; otrzymał za nią Nagrodę Literacką Yomiuri w 1954) oraz tomiki poetyckie: Junjō shishū (Zbiór wierszy naiwnych, 1921) i Shajinshū (1929)[2][3]. W 1948 roku został członkiem Japońskiej Akademii Sztuki[1].
W 1960 roku został odznaczony Orderem Kultury[1].
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d J. Scott Miller: The A to Z of Modern Japanese Literature and Theater. Lanham: Scarecrow Press, 2010, s. 107. ISBN 978-0-8108-7615-6.
- ↑ a b Louis Frédéric: Japan Encyclopedia. Cambridge: Belknap Press, 2000, s. 828. ISBN 0-674-01753-6.
- ↑ Mikołaj Melanowicz: Historia literatury japońskiej. Warszawa: 2011, s. 342-343. ISBN 978-83-01-17214-5.