Henryk Gruth
Henryk Gruth (ur. 2 września 1957 w Nowym Bytomiu) – polski hokeista, czterokrotny olimpijczyk, trener.
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Obywatelstwo | |
| Wzrost |
183 cm |
| Pozycja |
obrońca |
Życiorys edytuj
Urodził się w Halembie, wówczas w Nowym Bytomiu, obecnie dzielnicy Rudy Śląskiej[1]. Jeden z najwybitniejszych zawodników w historii polskiego hokeja na lodzie. W reprezentacji Polski wystąpił 248 razy[2] (rekordzista kadry), zdobywając dla niej 54 bramki i 109 punktów w klasyfikacji kanadyjskiej. Kapitan reprezentacji w latach 1982–1994. Czterokrotny uczestnik igrzysk olimpijskich: Lake Placid 1980, Sarajewo 1984, Calgary 1988, Albertville 1992. Dwukrotnie chorąży polskiej ekipy olimpijskiej: w 1988 i 1992[3]. Wystąpił w 17 edycjach mistrzostw świata.
Po wygraniu przez Polskę turnieju mistrzostw świata Grupy B w 1985 i uzyskanym awansie do Grupy A został odznaczony Brązowym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe[4].
Podczas 22 sezonów w polskiej I lidze rozegrał 628 mecze (4 miejsce w klasyfikacji wszech czasów), strzelając 134 gole. W latach 1983 i 1988 zdobywca Złotego Kija dla najlepszego hokeisty w kraju. W czasie swojej kariery zawodniczej bronił barw trzech klubów: GKS Katowice, GKS (Tysovia) Tychy oraz szwajcarskiego ZSC Lions.
Po zakończeniu czynnego uprawiania hokeja zaczął pracować jako trener. W latach 1994-1996 pełnił funkcję asystenta selekcjonera narodowej kadry Polski Władimira Safonowa, po czym w 1996 wyjechał do Niemiec. W 1997 trafił do Szwajcarii, gdzie początkowo prowadził tamtejsze kluby trzecioligowe i drugoligowe. Ostatecznie trafił do ekstraligowego ZSC Lions, w którym przez trzy lata szkolił pierwszy zespół seniorów, a później zajął się opracowywaniem koncepcji i nadzorowaniem szkolenia młodzieży, trenowaniem grup juniorskich oraz asystowaniem szkoleniowcowi drugiej drużyny seniorów. W sezonie 1994/1995 pełnił funkcję asystenta głównego trenera pierwszej drużyny seniorów, która zdobyła wicemistrzostwo Szwajcarii. Podczas jego pracy drużyna juniorska zdobyła siedmiokrotnie mistrzostwo w lidze Elite A podczas 10 sezonów[5]. W 2020 zakończył pracę w klubie ZSC i postanowił powrócić do Polski[6].
W 2006 - jako pierwszy i jedyny do tej pory Polak - został przyjęty do Galerii Sławy IIHF (Międzynarodowej Federacji Hokeja na Lodzie) IIHF Hall of Fame).
27 września 2007 otrzymał tytuł honorowego obywatela Rudy Śląskiej[7].
Sukcesy edytuj
- Reprezentacyjne
- Awans do mistrzostw świata Grupy A: 1978, 1985, 1987, 1991
- Indywidualne
- Mistrzostwa Świata w Hokeju na Lodzie 1987#Grupa B:
- Skład gwiazd turnieju[8]
- Mistrzostwa Świata w Hokeju na Lodzie 1989#Grupa A:
- Jeden z trzech najlepszych zawodników reprezentacji w turnieju[9]
Przypisy edytuj
- ↑ Drużyna Gwiazd - Henryk Gruth. sochi2014.iihf.com, 8 lutego 2014. [dostęp 2019-04-03]. (ang.).
- ↑ 292 spotkania, licząc z meczami nieoficjalnymi.
- ↑ Hockey's flag bearers. sochi2014.iihf.com, 8 lutego 2014. [dostęp 2014-02-08]. (ang.).
- ↑ Sport. Krótko. „Nowiny”, s. 2, Nr 89 z 17 kwietnia 1985.
- ↑ «DIE ZSC LIONS SIND MEIN ZWEITES ZUHAUSE». nachwuchs.zsclions.ch, 2020-03-17. [dostęp 2020-03-19]. (niem.).
- ↑ ŁP: Gruth wraca do Polski. Postanowił przejść na emeryturę. hokej.net, 2020-03-17. [dostęp 2020-03-19].
- ↑ Honorowi Obywatele Rudy Śląskiej. rudaslaska.pl. [dostęp 2017-01-28].
- ↑ Wygrali i wrócili do gr. „A”. „Nowiny”, s. 2, Nr 82 z 7 kwietnia 1987.
- ↑ Sport. Z różnych dyscyplin. Puchar „fair play” dla polskich hokeistów. „Nowiny”, s. 2, Nr 102 z 3 maja 1989.