Wikipedia

Reprezentacja Polski w hokeju na lodzie mężczyzn

Reprezentacja Polski w hokeju na lodzie mężczyzn – zespół hokeja na lodzie, reprezentujący Rzeczpospolitą Polską, powoływany przez selekcjonera, w której występować mogą wszyscy zawodnicy posiadający obywatelstwo polskie.

Polska
Ilustracja
Przydomek

Biało-Czerwoni

Związek

Polski Związek Hokeja na Lodzie

Menedżer generalny

Leszek Laszkiewicz

Trener

Róbert Kaláber

Asystent trenera

Grzegorz Klich
Marek Batkiewicz

Skrót IIHF

POL

Ranking IIHF

22.[1][a]

Zawodnicy
Kapitan

Krystian Dziubiński

Najwięcej występów

Henryk Gruth (248)[a]

Najwięcej punktów

Marcin Kolusz (151)

Najwięcej bramek

Andrzej Zabawa (99)

Stroje
domowe
Stroje
wyjazdowe
Mecze
Pierwszy mecz
 Polska – Austria  1:13
(Davos, 10 stycznia 1926; tow.)
Najwyższe zwycięstwo
 Polska – Chiny  21:1
(Eindhoven, 26 marca 1993; MŚ B 1993)[2]
Najwyższa porażka
 ZSRR – Polska  20:0
(Moskwa, 11 kwietnia 1973; MŚ A 1973)[3][4]
Medale
Mistrzostwa Europy
srebro 1929, 1931
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa
  1. ↑ Stan aktualny na 30.03.2022.

Historia

edytuj

Po raz pierwszy seniorską reprezentację kraju powołano w 1925 r., tuż po założeniu Polskiego Związku Hokeja na Lodzie (PZHL), a w jej skład weszli hokeiści AZS Warszawa i Warszawskiego Towarzystwa Łyżwiarskiego[5]. Inauguracyjne, oficjalne spotkanie międzypaństwowe rozegrała ona 10 stycznia 1926[b] na Eissportstadion w Davos, przegrywając 1:13 towarzyski mecz przeciwko Austrii. W drugiej połowie, honorową i zarazem pierwszą w historii bramkę zdobył Aleksander Tupalski[6]. Dzień później, 11 stycznia 1926 w tym szwajcarskim kurorcie, PZHL został przyjęty do Międzynarodowej Federacji Hokeja na Lodzie (wówczas LIHG, obecnie IIHF)[7], dzięki czemu kadra narodowa mogła przystąpić do premierowej wielkiej imprezy międzynarodowej (10. edycji mistrzostw Europy, organizowanych w Davos). W swym inauguracyjnym pojedynku – rozegranym 12 stycznia 1926 na Eissportstadion – Polacy ulegli 1:2 Francji, a gola dla nich zdobył Tadeusz Adamowski[8]. Pierwsze w historii zwycięstwo „biało-czerwoni” odnieśli 14 stycznia 1926 na Eissportstadion, wygrywając 3:1 z Włochami i ostatecznie zajęli 6. miejsce w turnieju[8]. W skład drużyny wchodzili: Edmund Czaplicki, Henryk Niezabitowski (bramkarze), Aleksander Kowalski, Włodzimierz Krygier, Lucjan Kulej, Tadeusz Adamowski, G. Mamrot, Andrzej Osiecimski-Czapski, Wilhelm Rybak (grający trener), Aleksander Słuczanowski, Aleksander Tupalski i Kazimierz Żebrowski.

Dwukrotnie Polska była organizatorem mistrzostw świata najwyższego szczebla: w 1931 w Krynicy-Zdroju (wówczas polska kadra zajęła najwyższe w historii 4 miejsce na MŚ) oraz w 1976 w Katowicach. W pierwszym dniu drugiego z tych turniejów, 8 kwietnia 1976 w katowickiej hali Spodek) reprezentacja Polski sensacyjnie pokonała faworyta turnieju i aktualnego mistrza świata (wówczas 14-krotnego mistrza świata i 5-krotnego mistrza olimpijskiego), ZSRR 6:4 (2:0 3:2 1:2). Gole dla Polaków zdobyli wówczas: Jaskierski (na 1:0), Nowiński (na 2:0), Jobczyk (na 3:1), Jaskierski (na 4:1) i ponownie Jobczyk (na 5:2 i 6:2). Do dnia dzisiejszego mecz powszechnie uznawany jest za najlepszy w dziejach polskiego hokeja na lodzie.

Z okazji jubileuszu 50-lecia istnienia PZHL, w grudniu 1975 r. zorganizowano w Katowicach turniej towarzyski, w którym poza kadrą Polski uczestniczyła juniorska kadra Szwecji, reprezentacja ZSRR II i Czechosłowacji II (zwycięzca rywalizacji)[9][10][11]. W kwietniu 1986 r. kadra Polski „A” zdobyła w Katowicach Puchar 60-lecia PZHL po zwycięstwie nad reprezentacją Czechosłowacji do lat 20 7:3[12].

W pierwszym meczu turnieju MŚ 1986 Grupy A w Moskwie Polska pokonała aktualnych mistrzów świata, Czechosłowację, 2:1 po dwóch golach Jerzego Christa[13]. W MŚ 1989 Polska została zdegradowana z Grupy A, zaś otrzymała wówczas puchar „fair play”, a wobec nieobecności ekipy podczas ceremonii zamknięcia imprezy, trofeum odebrał polski sędzia Julian Górski[14].

Polska kilkakrotnie była gospodarzem mistrzostw drugiej klasy (w przeszłości Grupa B, następnie Dywizja I). W ostatnim czasie były to mistrzostwa I Dywizji 2009 w Toruniu i I Dywizji Grupy B 2012 (trzeci poziom) w Krynicy-Zdroju.

Najlepszy wynik podczas igrzysk olimpijskich to 4. miejsce na turnieju hokejowym podczas Zimowych Igrzysk Olimpijskich 1932 w Lake Placid. Był to jednak wynik najlepszy tylko formalnie, bo w turnieju wzięły udział jedynie 4 drużyny, a reprezentacja Polski przegrała wszystkie mecze i zajęła miejsce ostatnie. Najwyższe miejsca wywalczone to 6. pozycje uzyskane w 1972 r. w Sapporo i w 1976 r. w Innsbrucku (w igrzyskach tych walczyło po 12 zespołów). W kwietniu 1991 Polska pokonała dwukrotnie Danię w kwalifikacjach do ZIO 1992[15][16]. W turnieju 1992 w Albertville reprezentacja po raz ostatni, jak dotąd, uczestniczyła w igrzyskach olimpijskich[17].

Po Mistrzostwach Świata 1982 Grupy B w austriackim Klagenfurcie w marcu tego roku trzej reprezentantów, Andrzej Małysiak, Justyn Denisiuk i Bogusław Maj, nie powróciło do kraju podczas trwającego stanu wojennego, za co w maju 1982 decyzją zarządu PZHL zostali ukarani dożywotnią dyskwalifikacją[18].

30 sierpnia 2012 selekcjonerem kadry został Rosjanin Igor Zacharkin, a konsultantem kadry jego rodak Wiaczesław Bykow. Podczas Mistrzostw Świata I Dywizji 2013 reprezentacja wystąpiła w strojach oznaczonych napisem "Polska" (dotychczas było to "Poland")[19]. W sierpniu 2014 r. selekcjonerem kadry został, dotychczasowy asystent, Jacek Płachta[20][21]. 7 listopada 2014 podczas turnieju Euro Ice Hockey Challenge 2014/2015 w Budapeszcie reprezentacja Polski rozegrała swoje 1000. oficjalne spotkanie międzypaństwowe, pokonując Włochy 3:2[22]. W połowie 2017 r. z posady selekcjonera kadry odszedł Jacek Płachta[23]. 11 lipca 2017 nowym głównym szkoleniowcem kadry Polski został ogłoszony Kanadyjczyk Ted Nolan, a równolegle trenerem kadry został Tom Coolen, który krótko wcześniej został mianowany ligowej drużyny GKS-u Katowice[24][25], natomiast asystentami zostali pracujący w polskiej lidze Krzysztof Majkowski i Marek Rączka[26]. Po turnieju mistrzostw świata Dywizji I Grupy A edycji 2018, w którym Polska została zdegradowana do Dywizji IB, obaj kanadyjscy trenerzy zostali zwolnieni ze stanowisk[27].

Decyzją Ministerstwa Sportu i Turystyki, ogłoszoną na początku kwietnia 2018 r., prowadzenie reprezentacji Polski seniorów zostało odebrane PZHL i przekazane Polskiemu Komitetowi Olimpijskiemu[28].

13 czerwca 2018 nowym selekcjonerem został, pochodzący z Polski, fiński trener Tomasz Valtonen[29], który równocześnie został głównym trenerem drużyny klubowej Podhala Nowy Targ[30][31]. Na początku września 2018 ogłoszono pełny skład sztabu szkoleniowego; do pracy u boku Valtonena zostali zaangażowani polscy trenerzy ligowi Marek Ziętara i Jacek Szopiński oraz Finowie Risto Dufva i Tommi Satosaari[32].

Na początku grudnia 2018 r. głównym sponsorem reprezentacji Polski zostały Polskie Zakłady Bukmacherskie (PZBuk), prywatny podmiot oferujący legalne zakłady bukmacherskie[33][34].

W lutym 2020 r. Polska sensacyjnie wygrała w Kazachstanie turniej kwalifikacyjny do Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2022. W czerwcu 2020 r. ze stanowiska głównego trenera reprezentacji odszedł Tomasz Valtonen[35], a nowym został Słowak Róbert Kaláber (jednocześnie trener drużyny JKH GKS Jastrzębie)[36]. 30 czerwca 2020 asystentami głównego szkoleniowca w sztabie zostali ogłoszeni Tomasz Demkowicz i Artur Ślusarczyk, a trenerem bramkarzy Arkadiusz Sobecki[37].

Turnieje mistrzostw świata w 2020 i 2021 z udziałem reprezentacji Polski zostały odwołane z powodu pandemii COVID-19[38][39]. Po trzech latach przerwy Polska wystąpiła na turnieju MŚ edycji 2022 uzyskując awans do Dywizji IA[40][41]. 11 sierpnia 2022 ogłoszono, że do sztabu trenerskiego kadry wszedł Grzegorz Klich, a odszedł z tego grona Tomasz Demkowicz[42].

W Mistrzostwach Świata I Dywizji 2023 w brytyjskim Nottingham - prowadzona przez R. Kalábera[43] - Polska zajęła 2. miejsce, awansując do Elity[44].

Udział w międzynarodowych turniejach

edytuj
 
Reprezentacja Polski na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1928 w St. Moritz
 
Reprezentacja Polski na Mistrzostwach Europy 1929 w Budapeszcie
 
Reprezentacja Polski na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1932 w Lake Placid
 
Reprezentacja Polski przed towarzyskim meczem z Węgrami (12.04.2006 w Sanoku)
 
Reprezentacja Polski przed towarzyskim meczem z Węgrami (Arena Sanok, 12.04.2006)
 
Reprezentacja Polski podczas turnieju preeliminacyjnego do Igrzysk Olimpijskich w Vancouver (Sanok, 2008)

Igrzyska olimpijskie

edytuj

Mistrzostwa świata

edytuj
  • 1928* – 9. miejsce
  • 1930 – 5. miejsce
  • 1931 – 4. miejsce
  • 1932* – 4. miejsce
  • 1933 – 7. miejsce
  • 1934 – rezygnacja z udziału
  • 1935 – 10. miejsce[49]
  • 1936* – 9. miejsce
  • 1937 – 8. miejsce
  • 1938 – 7. miejsce
  • 1939 – 6. miejsce[50]
  • 1947 – 6. miejsce
  • 1948* – 7. miejsce
  • 1949 – rezygnacja z udziału
  • 1950 – rezygnacja z udziału
  • 1951 – rezygnacja z udziału
  • 1952 – 6. miejsce
  • 1953 – rezygnacja z udziału
  • 1954 – rezygnacja z udziału
  • 1955 – 7. miejsce[51]
  • 1956* – 8. miejsce
  • 1957 – 6. miejsce
  • 1958 – 8. miejsce
  • 1959 – 11. miejsce: spadek
  • 1960* – rezygnacja z udziału[45]
  • 1961 – 13. miejsce (5. w Grupie B)
  • 1962 – rezygnacja z udziału[52]
  • 1963 – 12. miejsce (4. w Grupie B)
  • 1964* – 9. miejsce (1. w Grupie B)
  • 1965 – 9. miejsce (1. w Grupie B): awans[53][54]
  • 1966 – 8. miejsce: spadek[55]
  • 1967 – 9. miejsce (1. w Grupie B): brak awansu[56][46]
  • 1968* – rezygnacja z udziału[46]
  • 1969 – 8. miejsce (2. w Grupie B): awans[57][58]
  • 1970 – 6. miejsce: spadek[59]
  • 1971 – 8. miejsce (2. w Grupie B)[60]
  • 1972 – 7. miejsce (1. w Grupie B): awans[61]
  • 1973 – 5. miejsce[62]
  • 1974 – 5. miejsce[63][64]
  • 1975 – 5. miejsce[65]
  • 1976 – 7. miejsce: spadek
  • 1977 – 10. miejsce (2. w Grupie B)[66]
  • 1978 – 9. miejsce (1. w Grupie B): awans[67][68]
  • 1979 – 8. miejsce: spadek[69][70][71][72]
  • 1981 – 10. miejsce (2. w Grupie B)[73]
  • 1982 – 11. miejsce (3. w Grupie B)[74]
  • 1983 – 10. miejsce (2. w Grupie B)[75]
  • 1985 – 9. miejsce (1. w Grupie B): awans[76]
  • 1986 – 8. miejsce: spadek[77]
  • 1987 – 9. miejsce (1. w Grupie B): awans[78]
  • 1989 – 8. miejsce: spadek[79]
  • 1990 – 14. miejsce (6. w Grupie B)[80]
  • 1991 – 12. miejsce (4. w Grupie B): awans[81]
  • 1992 – 12. miejsce: spadek[82]
  • 1993 – 14. miejsce (2. w Grupie B)
  • 1994 – 15. miejsce (3. w Grupie B)
  • 1995 – 15. miejsce (3. w Grupie B)
  • 1996 – 17. miejsce (5. w Grupie B)
  • 1997 – 17. miejsce (5. w Grupie B)
  • 1998 – 23. miejsce (7. w Grupie B)
  • 1999 – 23. miejsce (7. w Grupie B)
  • 2000 – 20. miejsce (4. w Grupie B)
  • 2001 – 19. miejsce (1. w Dywizji I, Grupa A): awans
  • 2002 – 14. miejsce: spadek
  • 2003 – 19. miejsce (2. w Dywizji I, Grupa A)
  • 2004 – 21. miejsce (3. w Dywizji I, Grupa B)
  • 2005 – 19. miejsce (2. w Dywizji I, Grupa A)
  • 2006 – 21. miejsce (3. w Dywizji I, Grupa B)
  • 2007 – 20. miejsce (2. w Dywizji I, Grupa A)
  • 2008 – 21. miejsce (3. w Dywizji I, Grupa A)
  • 2009 – 23. miejsce (4. w Dywizji I, Grupa B)
  • 2010 – 22. miejsce (3. w Dywizji I, Grupa B)
  • 2011 – 22. miejsce (4. w Dywizji I, Grupa B): spadek
  • 2012 – 24. miejsce (2. w Dywizji IB)
  • 2013 – 24. miejsce (2. w Dywizji IB)
  • 2014 – 23. miejsce (1. w Dywizji IB): awans
  • 2015 – 19. miejsce (3. w Dywizji IA)
  • 2016 – 19. miejsce (3. w Dywizji IA)
  • 2017 – 20. miejsce (4. w Dywizji IA)
  • 2018 – 22. miejsce (6. w Dywizji IA): spadek
  • 2019 – 24. miejsce (2. w Dywizji IB)
  • 2020 – odwołane z powodu pandemii COVID-19
  • 2021 – odwołane z powodu pandemii COVID-19
  • 2022 – 22. miejsce (1. w Dywizji IB): awans
  • 2023 – 18. miejsce (2. w Dywizji IA): awans
  • 2024 – 16. miejsce: spadek

Mistrzostwa Europy

edytuj
  • 1926 – 6. miejsce
  • 1927 – 4. miejsce
  • 1929 – 2. miejsce (srebrny medal)
  • 1931 – 2. miejsce (srebrny medal)
  • 1932 – rezygnacja z udziału

Turniej Izwiestii

edytuj

Puchar Spenglera

edytuj

Zimowa Uniwersjada

edytuj

Selekcjonerzy

edytuj
 
Wiktor Pysz (2010)
 
Ted Nolan selekcjoner 2017/2018

Ranking IIHF

edytuj

Na podstawie materiału źródłowego[1].

Rok Msc. Punkty Zmiana
2003 19. 2550 —
2004 20. 2295 – 1
2005 21. 2085 – 1
2006 20. 2580 + 1
2007 20. 2395 —
2008 21. 2175 – 1
2009 22. 1940 – 1
2010 22. 2405 —
2011 23. 2215 – 1
2012 23. 2020 —
2013 23. 1835 —
2014 24. 2355 – 1
2015 22. 2275 + 2
2016 20. 2175 + 2
2017 20. 2030 —
2018 21. 2565 – 1
2019 22. 2300 – 1
2020 22. 2060 —
2021 22. 1885 —
2022

Bilans meczów

edytuj
Osobny artykuł: Bilans reprezentacji Polski w hokeju na lodzie.
Osobny artykuł: Wykaz spotkań reprezentacji Polski w hokeju na lodzie.

Statystyki reprezentantów

edytuj
Z tym tematem związana jest kategoria: Reprezentanci Polski w hokeju na lodzie.

Według danych PZHL. Stan na 20 maja 2024.

Najwięcej meczów

edytuj
  1. Henryk Gruth – 248 meczów
  2. Leszek Laszkiewicz – 216 meczów
  3. Marcin Kolusz – 210 meczów
  4. Damian Słaboń – 206 meczów
  5. Jerzy Potz – 191 meczów
  6. Sebastian Gonera – 188 meczów
  7. Michał Garbocz – 179 meczów
  8. Walenty Ziętara – 179 meczów
  9. Marek Cholewa – 169 meczów

Najwięcej goli

edytuj
  1. Andrzej Zabawa – 99 goli
  2. Leszek Laszkiewicz – 89 goli
  3. Wiesław Jobczyk – 88 goli
  4. Walenty Ziętara – 70 goli
  5. Mieczysław Jaskierski – 59 goli

Najwięcej punktów

edytuj
  1. Marcin Kolusz – 151 punktów
  2. Leszek Laszkiewicz – 150 punktów
  3. Wiesław Jobczyk – 123 punkty
  4. Andrzej Zabawa – 118 punktów
  5. Krzysztof Zapała – 112 punktów
  6. Henryk Gruth – 109 punktów
  7. Grzegorz Pasiut – 106 punktów

Zobacz też

edytuj

Uwagi

edytuj
  1. ↑ 292 spotkania, licząc z meczami nieoficjalnymi.
  2. ↑ Według niektórych źródeł mecz ten odbył się dzień później, jednak mając na względzie fakt, że 11 stycznia 1926 na Eissportstadion w Davos rozegrano inauguracyjne spotkania Mistrzostw Europy 1926 – w tym pojedynek Austria – Francja (2:1) – wydaje się to mało realne.

Przypisy

edytuj
  1. ↑ a b IIHF World Ranking [online], iihf.com [dostęp 2022-03-30] (ang.).
  2. ↑ Championnats du monde 1993 [online], passionhockey.com [dostęp 2021-11-01] (fr.).
  3. ↑ Sport. Rekordowe zwycięstwo radzieckich hokeistów. ZSRR – Polska 20:0, „Nowiny”, Nr 101, 12 kwietnia 1973, s. 2.
  4. ↑ Rudé právo Ročník 1973, 4/ 12, strana 8 [online], archiv.ucl.cas.cz [dostęp 2021-11-01] (cz.).
  5. ↑ O hokeju [online], uhksmazowsze.pl [dostęp 2015-01-31] [zarchiwizowane z adresu 2015-02-23] (pol.).
  6. ↑ Matches internationaux 1925/26 [online], passionhockey.com [dostęp 2015-05-25] (fr.).
  7. ↑ Informacje o PZHL na oficjalnej stronie internetowej IIHF [online], iihf.com [dostęp 2015-05-25] (ang.).
  8. ↑ a b Championnats d'Europe 1926 [online], passionhockey.com [dostęp 2015-05-25] (fr.).
  9. ↑ Remanenty niedzieli. Polscy hokeiści pokonali wikingów. „Nowiny”, s. 2, Nr 279 z 16 grudnia 1975. 
  10. ↑ Z turnieju 50-lecia PZHL. „Nowiny”, s. 2, Nr 280 z 17 grudnia 1975. 
  11. ↑ Depesze. „Nowiny”, s. 2, Nr 281 z 18 grudnia 1975. 
  12. ↑ Sport. Krótko. „Nowiny”, s. 2, Nr 83 z 9 kwietnia 1986. 
  13. ↑ Sensacja w premierze hokejowych MŚ! Polska – CSRS 2:1. „Nowiny”, s. 8, Nr 15 z 14 kwietnia 1986. 
  14. ↑ Sport. Z różnych dyscyplin. Puchar „fair play” dla polskich hokeistów. „Nowiny”, s. 2, Nr 102 z 3 maja 1989. 
  15. ↑ Polacy bliżej Albertville. „Nowiny-Stadion”, s. 8, Nr 15 z 15 kwietnia 1991. 
  16. ↑ Sport. Polacy pojadą do Albertville. „Nowiny”, s. 2, Nr 75 z 17 kwietnia 1991. 
  17. ↑ 21 lat od ostatniego występu Polski na ZIO w Albertville 1992. 2013-02-27. [dostęp 2015-04-27].
  18. ↑ Sygnały. „Nowiny-Stadion”, s. 1, Nr 20 z 24 maja 1982. 
  19. ↑ Wkrótce okaże się, w którym kierunku podąży polski hokej – rozmowa z Piotrem Hałasikiem, prezesem PZHL. sportowefakty.pl. [dostęp 2013-04-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-11-08)]. (pol.).
  20. ↑ Inauguracja sezonu 9.09. 2014-08-19. [dostęp 2015-04-27].
  21. ↑ Płachta selekcjonerem reprezentacji. pzhl.org.pl, 4 sierpnia 2014. [dostęp 2014-08-04].
  22. ↑ EIHC: Zwycięstwo na początek. 2014-11-07. [dostęp 2015-04-27].
  23. ↑ Płachta odchodzi z reprezentacji Polski. Kontrakt nie został przedłużony. hokej.net, 2017-06-27. [dostęp 2017-06-29].
  24. ↑ Ted Nolan bierze „Orły”. Kanadyjski trener wylądował w Warszawie. pzhl.tv, 2017-07-11. [dostęp 2017-07-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-07-16)].
  25. ↑ Oficjalnie. Ted Nolan trenerem naszej kadry!. hokej.net, 2017-07-11. [dostęp 2017-07-12].
  26. ↑ Pierwszy trening z Nolanem. Nahunko za Łopuskiego. hokej.net, 2017-09-26. [dostęp 2017-09-27].
  27. ↑ Oficjalnie. Nolan i Coolen odchodzą. Poszukiwania nowego trenera rozpoczęte. hokej.net, 2018-05-17. [dostęp 2018-05-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-17)].
  28. ↑ Ministerstwo Sportu odbiera PZHL prawo prowadzenia kadry narodowej i szkolenia młodzieży. hokej.net, 2018-04-12. [dostęp 2018-04-23].
  29. ↑ Podpisy złożone. Jest nowy selekcjoner. pzhl.org.pl, 2018-06-13. [dostęp 2018-06-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-06-13)].
  30. ↑ Tomek Valtonen trenerem Podhala i Reprezentacji Polski!. podhalenowytarg.pl, 2018-06-13. [dostęp 2018-06-13].
  31. ↑ Wywiad z trenerem Tomkiem Valtonenem w Hotelu CASA. podhalenowytarg.pl, 2018-06-13. [dostęp 2018-06-13].
  32. ↑ Składy sztabów trenerskich kadr narodowych. hokej.net, 2018-09-05. [dostęp 2018-09-05].
  33. ↑ Radosław Kozłowski, Nowy sponsor polskiego hokeja [online], hokej.net, 8 grudnia 2018 [dostęp 2018-12-28].
  34. ↑ Dawid Antczak, Jak wyglądają finanse PZHL i o co chodzi w sporze z kadrowiczami okiem prezesa Minkiny? [online], hokej.net, 19 grudnia 2018 [dostęp 2018-12-28].
  35. ↑ Radosław Kozłowski, Valtonen nie jest już trenerem biało-czerwonych [online], hokej.net, 17 czerwca 2020 [dostęp 2020-06-24].
  36. ↑ Radosław Kozłowski, Oficjalnie. Kaláber poprowadzi biało-czerwonych! [online], hokej.net, 23 czerwca 2020 [dostęp 2020-06-24] [zarchiwizowane z adresu 2020-06-26].
  37. ↑ ŁP, Pierwsze powołania nowego szkoleniowca. Jest też nowy sztab [online], hokej.net, 30 czerwca 2020 [dostęp 2020-08-17].
  38. ↑ IIHF cancels Division I tournaments [online], iihf.com [dostęp 2020-03-17] (ang.).
  39. ↑ Adan Steiss, IIHF Council announces more cancellations [online], iihf.com, 18 listopada 2020 [dostęp 2021-01-21] (ang.).
  40. ↑ Radosław Kozłowski, Polska wraca na zaplecze Elity! Wybitny występ Murraya [online], hokej.net, 1 maja 2022 [dostęp 2022-05-01].
  41. ↑ Andy Potts, Gold for Poland! [online], iihf.com, 1 maja 2022 [dostęp 2022-05-01] (ang.).
  42. ↑ Grzegorz Klich został asystentem trenera reprezentacji Polski seniorów. polskihokej.eu, 2022-08-11. [dostęp 2022-08-13].
  43. ↑ Team roster Poland. iihf.com. [dostęp 2023-05-06]. (ang.).
  44. ↑ Andy Potts: Poland powers to promotion. iihf.com, 2023-05-05. [dostęp 2023-05-06]. (ang.).
  45. ↑ a b 1960 Squaw Valley [data dostępu: 2015-04-25]
  46. ↑ a b c 1968 Grenoble [data dostępu: 2015-04-25]
  47. ↑ Dziś zakończenie igrzysk w Sapporo. Hokeiści na szóstym miejscu. „Nowiny”, s. 2, Nr 43 z 13 lutego 1972. 
  48. ↑ 10 miejsce hokeistów. „Nowiny”, s. 2, Nr 46 z 25 lutego 1988. 
  49. ↑ Sport i Wychowanie Fizyczne. „Gazeta Lwowska”, s. 3, Nr 23 z 29 stycznia 1935. 
  50. ↑ Polska przegrała z Niemcami 0:4. W klasyfikacji mistrzostw świata zajęliśmy 6-te miejsce. „Nowy Dziennik”, s. 4, Nr 44 z 13 lutego 1939. 
  51. ↑ Kanada mistrzem, a ZSRR wicemistrzem świata w hokeju na lodzie. Polska zajęła 7 miejsce. „Nowiny Rzeszowskie-Nowiny Sportowe”, s. 1, Nr 9 z 7 marca 1955. 
  52. ↑ Na skutek bojkotu, wraz z innymi państwami "Bloku wschodniego".
  53. ↑ Hokejowe mistrzostwa świata. „Nowiny”, s. 2, Nr 61 z 13 i 14 marca 1965. 
  54. ↑ Hokeiści ZSRR obronili tytuł mistrzów świata. „Nowiny-Stadion”, s. 1, Nr 11 z 15 marca 1965. 
  55. ↑ „Ostatki” hokejowych mistrzostw świata. „Nowiny-Stadion”, s. 1, 2, Nr 11 z 14 marca 1966. 
  56. ↑ Z hokejowych mistrzostw świata. Polska mistrzem Grupy B po zwycięstwie nad Austrią. „Nowiny”, s. 2, Nr 74 z 29 marca 1967.  Brak awansu na skutek zmniejszenia liczby drużyn w Grupie A z 8 do 6, począwszy od MŚ 1969.
  57. ↑ W turnieju Polska nie uzyskała awansu do Grupy A. Por. Hokeiści na II miejscu w Lublanie. „Nowiny-Stadion”, s. 1, Nr 10 z 10 marca 1969. 
  58. ↑ Na początku stycznia 1970 r. ze startu w MŚ 1970 w Sztokholmie zrezygnowała reprezentacja USA w akcie solidarności z kadrą Kanady. W związku z tym zwolniło się miejsce, na które wstąpiła reprezentacja Polski. Por. Po rezygnacji hokeistów USA. Polska startuje w grupie A mistrzostw świata. „Nowiny”, s. 2, Nr 10 z 11 stycznia 1970.  Polska hokeiści startują w grupie „A”. „Nowiny”, s. 2, Nr 14 z 15 stycznia 1970. 
  59. ↑ Hokeiści ZSRR po raz dziesiąty mistrzami świata. „Nowiny-Stadion”, s. 1, Nr 13 z 31 marca 1970. 
  60. ↑ Szwajcaria przed Polską w grupie B. „Nowiny-Stadion”, s. 1, Nr 11 z 15 marca 1971. 
  61. ↑ Po zwycięstwach nad USA (6:5) i NRD (3:2) polscy hokeiści awansowali do Grupy „A”. „Nowiny-Stadion”, s. 1, Nr 4 z 14 kwietnia 1972. 
  62. ↑ Sport. Ostatnia szansa wykorzystana. Hokeiści polscy wygrali z NRF 4:1 i utrzymali się w grupie „A”. „Nowiny”, s. 2, Nr 104 z 15 kwietnia 1973. 
  63. ↑ Hokeiści nie zawiedli. Polska – NRD 3:3. „Nowiny”, s. 2, Nr 107 z 20 kwietnia 1974. 
  64. ↑ Hokeiści ZSRR mistrzami świata. „Nowiny”, s. 2, Nr 108 z 21 kwietnia 1974. 
  65. ↑ Hokeiści ZSRR zakończyli MŚ bez porażki. „Nowiny-Stadion”, s. 1, Nr 16 z 21 kwietnia 1975. 
  66. ↑ Sport. Hokeiści NRD zakończyli tokijski turniej bez porażki. „Nowiny”, s. 2, Nr 65 z 22 marca 1977. 
  67. ↑ Świetny finisz białoczerwonych na mistrzostwach świata w Belgradzie. Polscy hokeiści powrócili do Grupy „A”. „Nowiny-Stadion”, s. 1, Nr 13 z 28 marca 1978. 
  68. ↑ Zasłużony awans do grupy „A”. „Nowiny”, s. 2, Nr 71 z 29 marca 1978. 
  69. ↑ Sport. Polscy hokeiści zdegradowani. „Nowiny”, s. 2, Nr 91 z 25 kwietnia 1979. 
  70. ↑ Hokeiści ZSRR mistrzami świata. „Nowiny”, s. 2, Nr 92 z 26 kwietnia 1979. 
  71. ↑ Porażka polskich hokeistów z Finlandią. „Nowiny”, s. 2, Nr 93 z 27 kwietnia 1979. 
  72. ↑ Zakończenie hokejowych mistrzostw świata. „Nowiny”, s. 2, Nr 94 z 28-29 kwietnia 1979. 
  73. ↑ Polscy hokeiści na II miejscu w Val Gardena. „Nowiny-Stadion”, s. 1, Nr 13 z 30 marca 1981. 
  74. ↑ Trzecie miejsce polskich hokeistów. „Nowiny-Stadion”, s. 1, Nr 12 z 29 marca 1982. 
  75. ↑ Sport. Polscy hokeiści pojadą do Sarajewa. „Nowiny”, s. 4, Nr 77 z 1 kwietnia 1983. 
  76. ↑ Miła niespodzianka we Fryburgu. Polacy przed Szwajcarami. „Nowiny-Stadion”, s. 8, Nr 13 z 1 kwietnia 1985. 
  77. ↑ Polscy hokeiści opuszczają Grupę „A”. „Nowiny”, s. 8, Nr 17 z 18 kwietnia 1986. 
  78. ↑ Wygrali i wrócili do gr. „A”. „Nowiny”, s. 2, Nr 82 z 7 kwietnia 1987. 
  79. ↑ Hokeiści ZSRR odzyskali prymat. Polacy opuszczają grupę „A”. „Nowiny-Stadion”, s. 8, Nr 18 z 2 maja 1989. 
  80. ↑ Szwajcaria awansowała do Grupy „A”. „Nowiny-Stadion”, s. 8, Nr 14 z 9 kwietnia 1990. 
  81. ↑ Polska zajęła 4. miejsce w Grupie B, jednak była premiowana awansem, jako że od 1992 Grupa A została powiększona z 8 do 12 uczestników, zob. Sport. Polacy w hokejowej elicie. „Nowiny”, s. 2, Nr 69 z 9 kwietnia 1991. 
  82. ↑ Sport. Polska w Grupie „B”. „Nowiny”, s. 2, Nr 89 z 7 maja 1992. 
  83. ↑ Sport. Puchar Izwiestii dla drużyny ZSRR. „Nowiny”, s. 2, Nr 352 z 22 grudnia 1973. 
  84. ↑ Sport. Po turnieju „Izwiestii”. „Nowiny”, s. 2, Nr 353 z 23 grudnia 1973. 
  85. ↑ 1974 Spengler Cup. internationalhockey.wikia.com. [dostęp 2017-07-16]. (ang.).
  86. ↑ Depesze. „Nowiny”, s. 2, Nr 1 z 2 stycznia 1976. 
  87. ↑ 1975 Spengler Cup. internationalhockey.wikia.com. [dostęp 2017-07-16]. (ang.).
  88. ↑ Bogusław Kwiecień. Anatolij Jegorow: Może wrócę.... „Trybuna Śląska”, s. 8, Nr 32 z 9 lutego 1993. 

Linki zewnętrzne

edytuj
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Reprezentacja_Polski_w_hokeju_na_lodzie_mężczyzn&oldid=75258962”