Władysław Wiro-Kiro
Władysław Wiro-Kiro (ur. 21 marca 1904 w Wilnie, zm. 30 października 1981 w Warszawie[1]) – polski hokeista, piłkarz grający na pozycji bramkarza, reprezentant kraju w hokeju na lodzie, trener hokejowy, sędzia piłkarski, działacz sportowy, nauczyciel, uczestnik kampanii wrześniowej.
| Data i miejsce urodzenia |
21 marca 1904 | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
30 października 1981 | |||||||||
| Obywatelstwo | ||||||||||
| Pozycja | ||||||||||
| Informacje klubowe | ||||||||||
| Klub | ||||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||
| ||||||||||
| Data i miejsce urodzenia |
21 marca 1914 | ||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
30 października 1981 | ||||||||||||||||
| Wzrost |
176 cm | ||||||||||||||||
| Pozycja | |||||||||||||||||
| Kariera seniorska[a] | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
 porucznik rezerwy piechoty
| |
| Data i miejsce urodzenia |
21 marca 1904 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
30 października 1981 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1931-1945 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Późniejsza praca |
działacz sportowy |
| Odznaczenia | |
| |
Życiorys edytuj
Władysław Wiro-Kiro zarówno jako hokeista i piłkarz występował w klubie AZS Wilno, m.in. podczas turnieju finałowego Mistrzostw Polski 1928/1929[2] (przemianowany później na Ognisko Wilno) na pozycji bramkarza. Jednak większe sukcesy odnosił w hokeju na lodzie, gdzie był członkiem reprezentacji Polski (4A), która podczas mistrzostw Europy 1929 w Budapeszcie zdobyła srebrny medal.
Po zakończeniu kariery sportowej rozpoczął karierę trenera hokejowego. W 1931 roku wraz z Kanadyjczykiem Haroldem Farlowem prowadził reprezentację Polski podczas mistrzostw świata 1931 w Krynicy-Zdroju, na reprezentacja Polski, których zajęła 4. miejsce, a w klasyfikacji mistrzostw Europy zdobyła srebrny medal, a potem był kierownikiem szkolenia PZHL[3].
W tym samym roku został absolwentem Uniwersytetu Poznańskiego na kierunku wychowania fizycznego[1]. W latach 1929-1934 był nauczycielem w Gimnazjum w Trzemesznie[4], a w latach 1933-1939 w Państwowej Szkole Technicznej w Wilnie[1].
Był również sędzią piłkarskim i prowadził mecze ekstraklasy[5].
W międzyczasie odbywał również służbę wojskową w Batalionie Podchorążych Rezerwy Piechoty. Dnia 1 stycznia 1932 roku po odbyciu ćwiczeń wojskowych został awansowany do stopnia podporucznika rezerwy piechoty z przydziałem mobilizacyjnym do 5 pułku piechoty Legionów w Wilnie, a po kolejnych ćwiczeniach dnia 1 stycznia 1938 roku awansowany do stopnia porucznika rezerwy piechoty[6]. W sierpniu 1939 roku został zmobilizowany do Wojska Polskiego, a miesiąc później bierze udział w kampanii wrześniowej na stanowisku adiutanta II batalionu 5 pułku piechoty Legionów w składzie 1 Dywizji Piechoty Legionów, gdzie walczył z III Rzeszą nad Narwią i Bugiem, potem pod Wyszkowem i na Lubelszczyźnie podczas bitwy pod Węgrowem. Podczas walk dostał się do niewoli niemieckiej, a potem przebywał głównie od 1940 roku w oflagu II C w Woldenbergu, gdzie działał w jenieckiej konspiracji wojskowej oraz prowadził zajęcia gimnastyczne dla jeńców[7]. Po uwolnieniu z niewoli w 1945 roku powrócił do Polski.
Po zakończeniu II wojny światowej wydawał publikacje o tematyce sportowej oraz dwukrotnie prowadził hokejową reprezentację Polski: w latach 1955-1956 wraz z Mieczysławem Palusem podczas igrzysk olimpijskich 1956 w Cortina d’Ampezzo oraz w latach 1957-1958 wraz z Andrzejem Wołkowskim podczas mistrzostw świata 1958 w Oslo i na każdym z tych turniejów reprezentacja Polski kończyła swoje zmagania na 8. miejscu.
Władysław Wiro-Kiro zmarł dnia 30 października 1981 roku w Warszawie w wieku 77 lat. Został pochowany na Cmentarzu Komunalnym Północnym w Warszawie[8].
Sukcesy edytuj
Zawodnicze edytuj
- Reprezentacyjne
Szkoleniowe edytuj
- Reprezentacyjne
- Wicemistrzostwo Europy: 1931
- 4. miejsce mistrzostw świata: 1931
Publikacje edytuj
- Wychowanie Fizyczne: miesięcznik poświęcony higienie szkolnej i wychowawczej oraz kształceniu cielesnemu w domu, szkole, armii i stowarzyszeniach: organ Międzyuczelniany Studiów Wychowania Fizycznego [...] 1936.01/02 R.17 Z.1/2, Warszawa, 1936.
- Zapasy i samoobrona dla hufców Powszechnej Organizacji „Służba Polsce”, Warszawa, Wydawnictwo Głównego Komitetu Kultury Fizycznej : Wydawnictwo „Prasa Wojskowa”, 1948.
- Tor przeszkód, Warszawa, Wydawnictwo Głównego Komitetu Kultury Fizycznej : Wydawnictwo „Prasa Wojskowa”, 1951.
Odznaczenia edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ a b c Marian Balul: Państwowa Szkoła Techniczna w Wilnie im. Marszałka Józefa Piłsudskiego. Wydawnictwo „Arkady”, 1991, s. 63. ISBN 83-213-3603-5.
- ↑ Hokejowe Mistrzostwa Polski. „Stadjon”. 1, s. 6, 3 stycznia 1928.
- ↑ Wreszcie na lodowisku mistrzów [data dostępu: 2011-05-07]
- ↑ Jan Leśny, Czesław Łuczak: Alma Mater Tremesnensis (1776-1996). Poznań: Wydawnictwo „PSO”, 1996, s. 114. ISBN 83-901155-8-1.
- ↑ Andrzej Gowarzewski: Lwów i Wilno w ekstraklasie : dzieje polskiego futbolu kresowego. Katowice: Wydawnictwo „GiA”, 1997, s. 133. ISBN 83-905424-1-2.
- ↑ Obrona Warszawy i Modlina - 1939 r.; nazwiska na "U - Ż". [dostęp 2013-04-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-04-28)].
- ↑ Ryszard Wryk: Akademicki Związek Sportowy 1908-1983: Wspomnienia i pamiętniki. Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM, 1985, s. 11.
- ↑ Lista pochowanych. Władysław Wiro-Kiro. um.warszawa.pl. [dostęp 2017-01-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-06-18)].
- ↑ M.P. z 1955 r. nr 106, poz. 1419
Bibliografia edytuj
- Andrzej Gowarzewski: Mistrzostwa Polski. Ludzie (1918–1939). 100 lat prawdziwej historii (1), Wydawnictwo GiA, Katowice 2017
Linki zewnętrzne edytuj
- Władysław Wiro-Kiro na Wikiliga.pl
- Władysław Wiro-Kiro na International Hockey Wiki.en (ang.)