Herbert Chapman

piłkarz i trener angielski

Herbert Chapman (ur. 19 stycznia 1878 w Rotherhamie, zm. 6 stycznia 1934 w Londynie) – angielski piłkarz i trener piłkarski.

Herbert Chapman
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

19 stycznia 1878
Rotherham

Data i miejsce śmierci

6 stycznia 1934
Londyn

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1895–1897 Ashton North End
1897 Stalybridge Rovers
1897–1898 Rochdale
1898–1899 Grimsby Town 10 (4)
1899 Swindon Town
1899–1900 Sheppey United
1900–1901 Worksop Town
1901–1902 Northampton Town 22 (2)
1902–1903 Sheffield United 7 (1)
1903–1905 Notts County
1904–1905 Northampton Town (lwyp.)
1905–1907 Tottenham Hotspur
1907–1909 Northampton Town
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1907–1912 Northampton Town
1912–1918 Leeds City
1921–1925 Huddersfield Town
1925–1934 Arsenal
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Kariera piłkarska

edytuj

Herbert Chapman urodził się 19 stycznia 1878 roku w Rotherhamie. Karierę piłkarską zaczynał w Grimsby Town. Potem grał m.in. w Northampton Town, Sheffield United, Notts County oraz Tottenham Hotspur.

Kariera trenerska

edytuj

Karierę trenera rozpoczął w klubie, w którym występował jako zawodnik, Northampton Town. Potem prowadził jeszcze Leeds City, Huddersfield Town oraz Arsenal F.C., z którym osiągnął największe sukcesy.

Arsenal

edytuj

Do Arsenalu przyszedł w 1925 roku i spędził w nim dziewięć lat. Zrewolucjonizował taktykę, ustawiając zespół w systemie 3-3-4 (wcześniej stosowano 2-3-5). Tym samym dostosował ustawienie do zmiany w przepisie o spalonym. W czerwcu 1925 roku postanowiono, że zawodnik znajduje się na spalonym, jeśli przed nim a linią bramkową są dwaj piłkarze drużyny przeciwnej. Przedtem przepisy mówiły o trzech zawodnikach.

 
Grób Herberta Chapmana

Zmianę taktyki Arsenalu zaproponował jego piłkarz, Charlie Buchan. Polegała ona na przesunięciu jednego z pomocników do obrony, a jednego z napastników do pomocy. Do tego czasu za zastawianie pułapek ofsajdowych odpowiadało dwóch stoperów. Chapman wprowadził poprawkę, w której odpowiedzialność spadała na jednego obrońcę, a dwóch pozostałych miało skupić się na blokowaniu boiska. W pierwszym sezonie Chapmana Arsenal zajął drugie miejsce, jednak w kolejnych latach stał się średniakiem. W 1927 roku pierwszy raz dotarł do finału Pucharu Anglii, w którym przegrał 0:1 z Cardiff City. Po tej porażce Chapman postanowił wzmocnić skład, wskutek czego na Highbury trafili Cliff Bastin, Alex James, Eddie Hapgood i David Jack. Z nowymi zawodnikami Arsenal w 1930 roku ponownie znalazł się w finale Pucharu Anglii, a jego przeciwnikiem było Huddersfield Town. Kanonierzy zwyciężyli 2:0 i po raz pierwszy w swojej historii zdobyli to trofeum. Rok później Chapman zdobył mistrzostwo Anglii. Jego zawodnicy w drodze po tytuł zdobyli 127 goli, co do dziś jest rekordem klubu. W następnym sezonie zespół zajął drugie miejsce i przegrał w finale Pucharu Anglii z Newcastle United 1:2. W sezonie 1932/1933 zespół ponownie zdobył mistrzostwo. Rok później świat obiegła smutna wiadomość o śmierci Chapmana. Anglik zmarł na zapalenie płuc.

W 2003 roku został włączony do Galerii Sław angielskiego futbolu w uznaniu za wpływ, jaki wywarł na piłkę. Początkowo jego popiersie stało przed byłym stadionem Arsenalu, Highbury. Obecnie znajduje się ono przed wejściem na jedną z trybun Emirates Stadium.

Bibliografia

edytuj
  • Michał Szadkowski: Słynne kluby piłkarskie. Biblioteka Gazety Wyborczej.