Hermanowicze (gmina)

Hermanowicze – dawna gmina wiejska istniejąca do 1939 roku w woj. nowogródzkim/Ziemi Wileńskiej/woj. wileńskim w Polsce (obecnie na Białorusi). Siedzibą gminy było miasteczko Hermanowicze (593 mieszk. w 1921 roku[2])[3]. Gmina obejmowała tereny wiejskie wokół Dzisny.

Hermanowicze
gmina wiejska
1921–1939[1]
Państwo

 Polska

Województwo

(1919–20: okręg wileński)
(1920–21: okręg nowogródzki)
1921–22: nowogródzkie
(1922–26: Ziemia Wileńska)
1926–39: wileńskie

Powiat

dziśnieński

Siedziba

Hermanowicze

Populacja (1921)
• liczba ludności


7575[2]

Szczegółowy podział administracyjny (1921)
Liczba gromad

94

brak współrzędnych

Na samym początku okresu międzywojennego gmina Hermanowicze należała do powiatu dziśnieńskiego w woj. nowogródzkim[2]. 13 kwietnia 1922 roku gmina wraz z całym powiatem dziśnieńskim została przyłączona do Ziemi Wileńskiej[4], przekształconej 20 stycznia 1926 roku w województwo wileńskie.

11 kwietnia 1929 roku do gminy Hermanowicze przyłączono część obszaru zniesionej gminy Stefanpol, natomiast część obszaru gminy Hermanowicze włączono do gminy Szarkowszczyzna[5].

Po wojnie obszar gminy Hermanowicze został odłączony od Polski i włączony do Białoruskiej SRR.

Nie mylić z gminą Hermanowice.

Demografia edytuj

Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku gminę zamieszkiwało 7 575 osób, 4 027 było wyznania rzymskokatolickiego, 2 807 prawosławnego, 13 ewangelickiego, 430 staroobrzędowego, 298 mojżeszowego a 34 mahometańskiego. Jednocześnie 2 361 mieszkańców zadeklarowało polską przynależność narodową, 4 840 białoruska, 210 żydowską, 31 rosyjska, 131 litewską, 1 łotewską i 1 ukraińską. Były tu 1 272 budynki mieszkalne[6].

Przypisy edytuj

  1. Od 1921 jednostka administracyjna nowo utworzonego polskiego woj. nowogródzkiego; w czasie II wojny światowej poza administracją polską; po II wojnie światowej poza granicami Polski.
  2. a b c Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej - Tom VII - Część II - Ziemia Wileńska – Powiaty: Brasław, Duniłowicze, Brasław i Wilejka, Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1923
  3. Główny Urząd Statystyczny w Warszawie: Województwa centralne i wschodnie Rzeczypospolitej Polskiej - podział na gminy według stanu z dnia 1.IV 1933 roku, Książnica-Atlas, Lwów 1933
  4. Dz.U. z 1922 r. nr 26, poz. 213 – Art. 8.
  5. Dz.U. z 1929 r. nr 22, poz. 224
  6. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. T. 7, część 2, 1924, s. 47.