Hipergraf – rozszerzenie pojęcia grafu. Jego krawędzie, nazywane hiperkrawędziami, mogą być incydentne do dowolnej liczby wierzchołków.

Przykładowy hipergraf

Pojęcie hipergrafu pojawiło się w drugiej połowie ubiegłego stulecia. W 1973 roku francuski matematyk Claude Berge opublikował monografię „Grafy i hipergrafy”[1], w której sformalizował oraz ujednolicił podstawowe definicje dotyczące teorii hipergrafów.

Definicje

edytuj

Hipergraf

edytuj

Hipergraf definiuje uporządkowana para  

gdzie:

  •   jest dowolnym, niepustym zbiorem wierzchołków;
  •   jest zbiorem krawędzi hipergrafu, czyli podzbiorem zbioru P(V) wszystkich możliwych niepustych zbiorów, których elementy należą do  

Przykładowy hipergraf   zawiera sześć wierzchołków   oraz trzy hiperkrawędzie:   Dwie hiperkrawędzie są incydentne do trzech wierzchołków:     natomiast trzecia krawędź jest incydentna do dwóch wierzchołków:  

Macierz incydencji

edytuj

Macierz incydencji, jest jedną z najpopularniejszych i najwygodniejszych metod reprezentacji hipergrafu. W macierzy incydencji wiersze odpowiadają krawędziom, a kolumny wierzchołkom hipergrafu. Jeśli element macierzy jest równy 1, to  -ta krawędź jest incydentna do  -tego wierzchołka. W przeciwnym przypadku element ten jest równy 0.

Przykładowa macierz incydencji dla hipergrafu  

 

Hipergraf dualny

edytuj

Dla każdego hipergrafu   istnieje hipergraf dualny   którego krawędzie odpowiadają wierzchołkom hipergrafu   natomiast wierzchołki – krawędziom. Macierz incydencji   hipergrafu dualnego   jest transponowaną macierzą hipergrafu   Analogicznie, macierz   jest transponowaną macierzą   Ponadto zachodzi twierdzenie:

 

Przykładowa macierz   hipergrafu dualnego do hipergrafu  

 

Przypisy

edytuj
  1. Patrz Claude Berge w bibliografii.

Bibliografia

edytuj