Hot Five (Gorąca Piątka), znana także jako „Louis Armstrong and his Hot Five”, była pierwszą własną grupą Louisa Armstronga.

Hot Five
Pochodzenie

 Stany Zjednoczone

Gatunek

jazz

Był to typowy dla Nowego Orleanu zespół jazzowy, w składzie z trąbką, klarnetem i puzonem wspieranymi przez sekcję rytmiczną. Oryginalny styl nowoorleański polegał na równoczesnej improwizacji. Instrumenty dęte prowadziły melodię: trąbka (lub kornet) prowadzi główną linię melodyczną podczas gdy klarnet i puzon grają improwizowany akompaniament. Tę tradycję kontynuował również Hot Five, lecz ze względu na to, że Armstrong był wyjątkowo utalentowanym i twórczym trębaczem, solówki w których trąbka grała sama pojawiały się coraz częściej. Tymi olśniewającymi solówkami Armstrong stworzył podwaliny jazzowej improwizacji solowej, przez co uznawany jest za jednego z najbardziej wpływowych jej twórców.

Grupa Hot Five powołana została tylko do nagrań pod wpływem sugestii Richarda M. Jonesa z Okeh Records. Wszystkie nagrania dokonane zostały w studiu nagraniowym Okeh w Chicago, z wyjątkiem sesji w Brunszwick Records gdzie grupa używała pseudonimu „Lil’s Hotshots”.

Były dwie różne grupy zwane Louis Armstrong and his Hot Five. Pierwsza z nich nagrywała od 1925 do 1927, zaś druga w 1928. Armstrong był jedynym muzykiem, który występował w obydwu.

Pierwsze Hot Five

edytuj

Pierwotne Hot Five składało się z muzyków, z którymi Louis Armstrong grywał jeszcze w Nowym Orleanie w drugiej dekadzie XX wieku. Byli to Kid Orypuzon, Johnny Doddsklarnet i Johnny St. Cyrgitara lub banjo. Wyjątek stanowiła jedynie żona Armstronga Lil Hardin Armstrongfortepian, którą poznał dopiero w Chicago. Podczas niektórych (być może wszystkich) nagrań grupy Hot Seven, Kid Ory przebywał w Nowym Jorku, gdzie grał w grupie Kinga Olivera. W tym czasie zastępował go przypuszczalnie inny puzonista John Thomas.

Podczas jednej sesji nagraniowej w grudniu 1927, do zespołu dołączył bluesman Lonnie Johnson na gitarze.

Hot Five z 1928

edytuj

W 1928 Armstrong znów powołał do życia zespół do kolejnych nagrań, zastępując wszystkich, oprócz siebie, muzykami z orkiestry Carrrola Dickersona byli to: Fred Robinson na puzonie, Jimmy Strong na klarnecie i saksofonie tenorowym, Earl Hines na fortepianie, Mancy Carr na banjo oraz Zutty Singleton na perkusji.