Hugo Loetscher
Hugo Loetscher (ur. 22 grudnia 1929 w Zurychu, zm. 18 sierpnia 2009 tamże) – szwajcarski prozaik, eseista i publicysta[1].
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Narodowość | |
| Język | |
| Dziedzina sztuki | |
Życiorys edytuj
W latach 1948-1956 studiował germanistykę, filozofię, socjologię, historię gospodarczą w Zurychu i Paryżu. Od 1953 pisał recenzje do czasopism, m.in. do „Neue Zürcher Zeitung”, „Die Weltwoche”, „Tages-Anzeiger”. W latach 1958-1962 był redaktorem naczelnym czasopisma kulturalnego „Du”, a w latach 1964-1969 „Die Weltwoche”. Pełnił funkcję prezydenta Związku Pisarzy Szwajcarii (1986-1989), pełnił też inne ważne funkcje w szwajcarskich instytucjach kulturalnych i literackich[2].
Wiele podróżował. Wykładał poetykę i literaturę na uniwersytetach szwajcarskich, niemieckich, amerykańskich[3].
Twórczość literacka edytuj
Od 1962 działał jako niezależny pisarz w Zurychu. Jego pierwszym sukcesem literackim stała się powieść Abwässer. Ein Gutachten (1963) – napisana w konwencji relacji inspektora kanalizacji snującego refleksje o podziemnej rzeczywistości ścieków oraz o świecie naziemnym, o ciemnych stronach cywilizacji. Jest to pierwszy utwór szwajcarskiej literatury o treści społeczno-ekologicznej[4][5]. Inspiracją do drugiej powieści Die Kranzflechterin (1964) było życie jego niemieckiej babki[6]. Powieść Noah. Roman einer Konjunktur (1967) jest satyryczną parafrazą biblijnego potopu i krytyką współczesnego społeczeństwa konsumpcyjnego. Noe planuje zbudować arkę, co staje się początkiem wyścigu różnych udziałowców o jak największe profity. W utworze autobiograficznym Der Immune (1975) znajdują się wątki krytyczne wobec postępującego globalizmu. Powieść ta stanowi luźny, zróżnicowany tematycznie, zbiór anegdotycznych miniopowieści[7].
W końcu lat 80. w jego twórczości pojawia się nowy temat – świat zwierząt i jego związki z człowiekiem, m.in. Die Fliege und die Suppe (1980), Der predigende Hahn (1992). Ostatni utwór Loetschera War meine Zeit meine Zeit ukazał się parę dni po jego śmierci[7].
Loetscher jest współtwórcą tzw. drugiego przełomu, ożywienia i zróżnicowania w literaturze szwajcarskiej[7].
Rozgłos przyniosły mu też reportaże z podróży, m.in. do Brazylii[2].
Nagrody edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ Pod. red. Juliana Maślanki: Słownik Pisarzy Świata. Kraków: Krakowskie Wydawnictwo Naukowe, 2008, s. 1144. ISBN 978-83-7435-795-1.
- ↑ a b Deutsche Biographie - Loetscher, Hugo (deutsche-biographie.de)[1]
- ↑ Pisarze niemieckojęzyczni XX wieku. Leksykon encyklopedyczny PWN pod red. Marka Zybury. Warszawa – Wrocław: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1996, s. 204.
- ↑ Pisarze niemieckojęzyczni XX wieku. Leksykon encyklopedyczny PWN pod red. Marka Zybury. Warszawa – Wrocław 1996., s. 204 n.
- ↑ Monika Mizera, Dorota Sośnicka: Die ‘Kläranlage’ der Gesellschaft: Hugo Loetschers Roman „Abwässer. Ein Gutachten”, [w:] Colloquia Germanica Stetnensia 18, 2010 s. 21 nn.
- ↑ Jeroen Dewulf: Die Kontinuität der Neuigkeit im Werk Hugo Loetschers, [w:] Colloquia Germanica Stetnensia 18, 2010 s. 41 n.
- ↑ a b c Pisarze niemieckojęzyczni XX wieku. Leksykon encyklopedyczny PWN pod red. Marka Zybury. Warszawa – Wrocław 1996., s. 205.
Bibliografia edytuj
- Pisarze niemieckojęzyczni XX wieku. Leksykon encyklopedyczny PWN pod red. Marka Zybury. Warszawa – Wrocław: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1996. ISBN 83-01-11995-0 (autor biogramu: Zygmunt Mielczarek), s. 204-205.
- Dorota Sośnicka: Die Logik des literarischen Einfalls: Ein Gespräch mit Hugo Loetscher, [w:] Colloquia Germanica Stetnensia 18, 2010, s. 21-38.
- Jeroen Dewulf: Die Kontinuität der Neuigkeit im Werk Hugo Loetschers, [w:] Colloquia Germanica Stetnensia 18, 2010 s. 41 -57
- Monika Mizera, Dorota Sośnicka: Die ‘Kläranlage’ der Gesellschaft: Hugo Loetschers Roman „Abwässer. Ein Gutachten”, [w:] Colloquia Germanica Stetnensia 18, 2010 s. 59-68. por. Poprzednie wydania - Colloquia Germanica Stetinensia - Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
- Deutsche Biographie - Loetscher, Hugo (deutsche-biographie.de)[2]