Husne Wyżne
Husne Wyżne (ukr. Верхнє Гусне) – wieś na Ukrainie, w obwodzie lwowskim, w rejonie turczańskim nad Huśnikiem. Liczy około 689 mieszkańców.
| |||
| Państwo | |||
|---|---|---|---|
| Obwód | |||
| Rejon | |||
| Wysokość |
731 m n.p.m. | ||
| Populacja • liczba ludności |
| ||
| Nr kierunkowy |
+ 380 3269 | ||
| Kod pocztowy |
82564 | ||
Położenie na mapie obwodu lwowskiego  | |||
Położenie na mapie Ukrainy  | |||
 48°53′24″N 23°01′48″E/48,890000 23,030000
| |||
Historia edytuj
Pierwsze wzmianki o miejscowości pod nazwą Husne pochodzą z 1556 r., kiedy to starosta samborski Jan Strzechowski w imieniu panującego króla Zygmunta Augusta wydał Staszkowi Telepianowi przywilej na założenie wsi Husne (dziś Husne Niżne) nad potokiem o tej samej nazwie. W 1709 r. w dolinie potoku powyżej tej wsi powstało dzisiejsze Husne Wyżne. Była to królewszczyzna należąca do ekonomii samborskiej. Zarządzał nią początkowo rotmistrz królewski Gabriel Jaworski herbu Sas, natomiast od roku 1768 do zajęcia tych ziem przez Austrię w 1772 r. tutejsze wójtostwo trzymał Marcin Ilnicki herbu Sas. Obok nich mieszkali we wsi członkowie innych polskich rodzin szlachty zagrodowej, m.in. Ossowscy i Żmijewscy[1]. W 1869 r. we wsi były 144 domy z 735 mieszkańcami. W 1881 r. było tu 735 grekokatolików i 54 żydów. Parafia greckokatolicka w Husnem Wyżnem należała do dekanatu w Wysocku[2].
W 1921 r. wieś liczyła około 1110 mieszkańców. Przed II wojną światową w granicach Polski, wchodziła w skład powiatu turczańskiego. W okresie międzywojennym w miejscowości stacjonowała placówka Straży Celnej „Husne Wyżne” a następnie po reorganizacji placówka Straży Granicznej I linii „Husne Wyżne”[3].
Ważniejsze obiekty edytuj
- Cerkiew z 1890 r., pierwotnie greckokatolicka, od 1990 r.należy do Ukraińskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego[1].
Przypisy edytuj
- ↑ a b Jarosław T. Leszczyński: W Bieszczadach Wschodnich [w:] "Płaj. Almanach karpacki" T. 18, wiosna 1999 ISBN 83-85258-20-5, s. 45-54
- ↑ Husne Niżne, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. III: Haag – Kępy, Warszawa 1882, s. 226.
- ↑ Marek Jabłonowski, Bogusław Polak: Polskie formacje graniczne 1918−1839. Dokumenty organizacyjne, wybór źródeł. T. II. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Politechniki Koszalińskiej, 1999, s. 28. ISBN 83-87424-77-3.
Bibliografia edytuj
- Mapa WIG Pikuj Pas 53 Słup 36 Warszawa 1937
- Księga adresowa Polski (wraz z W.M. Gdańskiem) dla handlu, przemysłu, rzemiosł i rolnictwa Towarzystwo Reklamy Międzynarodowej Warszawa 1928 s. 1516
Linki zewnętrzne edytuj
- Husne Wyżne, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. III: Haag – Kępy, Warszawa 1882, s. 226.
- zdjęcia cerkwi w Husnych Wyżnych na stronie Klubu Karpackiego
