Ignacy Strzemiński

polski samorządowiec, ofiara zbrodni katyńskiej

Ignacy Teodor Strzemiński (ur. 18 kwietnia 1896 w Wilnie, zm. 1940 w Kijowie) – polski samorządowiec, ofiara zbrodni katyńskiej.

Ignacy Strzemiński
Data i miejsce urodzenia

18 kwietnia 1896
Wilno

Data i miejsce śmierci

1940
Kijów

Wicewojewoda wołyński
Okres

od 1938
do 1939

Starosta grodzki powiatu łódzkiego
Okres

od 1927
do 1929

Poprzednik

Stanisław Iżycki

Następca

Jan Dychdalewicz

Życiorys

edytuj
 
Poświęcenie sztandaru związkowego Kolejowego Przysposobienia Wojskowego w Piotrkowie Trybunalskim (1932). W uroczystości uczestniczyli: biskup łódzki Wincenty Tymieniecki oraz wiceminister komunikacji inż. Józef Gallot i starosta Ignacy Strzemiński

Urodził się 18 kwietnia 1896 jako syn Ignacego Bazylego (1857-1907, lekarz okulista[1] w Wilnie[2]) i Katarzyny z domu Serwatowicz (1857-1917)[3][4].

Od grudnia 1927 do sierpnia 1929 pełnił funkcję starosty grodzkiego powiatu łódzkiego[5][6][7], od 21 sierpnia 1929 do czerwca 1938 starosty powiatu piotrkowskiego[5][8][9], od września 1938 wicewojewody województwa wołyńskiego[5][10][11][12] w Łucku[13] do 1939.

Po wybuchu II wojny światowej wojewoda wołyński Aleksander Hauke-Nowak miał nie poinformować swoich współpracowników o agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 i sam opuścił urząd; po tym Ignacy Strzemiński postępując jako lojalny urzędnik udał się z Krzemieńca do Łucka, a podczas podróży został aresztowany przez funkcjonariuszy NKWD 24 września 1939[14] w rejonie Dubna[15]. Na wiosnę 1940 został zamordowany przez NKWD w Bykowni. Jego nazwisko znalazło się na tzw. Ukraińskiej Liście Katyńskiej opublikowanej w 1994 (został wymieniony na liście wywózkowej 57/1-62 oznaczony numerem 2848)[16]. Został pochowany na otwartym w 2012 Polskim Cmentarzu Wojennym w Kijowie-Bykowni[17].

Przypisy

edytuj
  1. dr Ignacy Strzemiński. Cierpienia oczu przy akromegalii. „Nowiny Lekarskie”, s. 649-657, Nr 11 z listopada 1896. Wydział Lekarski Towarzystwa Przyjaciół Nauk Poznańskiego. 
  2. Polski Słownik Biograficzny zeszyt 184 (tom 45/1), Strzelecki – Stulgiński. dlanauki.pl. [dostęp 2015-03-06].
  3. Wilno – par. św. Jana. Księgi chrztów 1877-1906. stankiewicze.com. [dostęp 2015-03-06].
  4. Rossa Stara. [dostęp 2015-03-06].
  5. a b c Janusz Mierzwa Słownik biograficzny starostów Drugiej Rzeczypospolitej. Tom 2, wyd. LTW, Łomianki 2022, s. 287.
  6. Łódź godnie uczci 10-lecie odzyskania Niepodległości. „Dziennik Zarządu M. Łodzi”, s. 775, Nr 40 (468) z 2 października 1928. Zarząd Miasta Łodzi. 
  7. Katastrofa kolejowa pod Łodzią (08.1929).
  8. Sierpniowe zmiany w powiatach.
  9. Ogłoszenie Wydziału Powiatowego w Piotrkowie z 26 stycznia 1938. „Łódzki Dziennik Wojewódzki”, s. 25-26, Nr 2 z 1 lutego 1938. 
  10. Andrzej Grajewski: Czwarty-katynski. gosc.pl, 13 września 2012. [dostęp 2015-03-06].
  11. 193. Zarządzenie Wojewody Wołyńskiego z 10 grudnia 1938. „Wołyński Dziennik Wojewódzki”, s. 105-106, Nr 23 z 10 grudnia 1938. 
  12. Okólnik nr 8 Wojewody Wołyńskiego z 23 grudnia 1938. „Wołyński Dziennik Wojewódzki”, s. 271-272, Nr 25 z 31 grudnia 1938. 
  13. Książka telefoniczna. Łuck. genealogyindexer.org. [dostęp 2015-03-06].
  14. Sławomir Kalbarczyk. Ukraińska Lista Katyńska. „Komentarze historyczne”, s. 55. Instytut Pamięci Narodowej. 
  15. Stanisław Alexandrowicz: W cieniu czerwonej gwiazdy. 68. rocznica agresji sowieckiej na Polskę. Mówili, że idą nam z pomocą. lwow.com.pl. [dostęp 2015-03-06].
  16. Ukraińska Lista Katyńska. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 1994. s. 90. [dostęp 2015-03-05].
  17. Ryszard Czarnecki: Czwarty Katyń. ryszardczarnecki.blog.onet.pl, 2015-10-12. [dostęp 2015-11-18].