Józef Bielejec (ur. 2 lutego 1897 w Starachowicach, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – major saperów Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Józef Bielejec
major saperów major saperów
Data i miejsce urodzenia

2 lutego 1897
Starachowice

Data i miejsce śmierci

1940
Katyń

Przebieg służby
Lata służby

19181940

Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

4 pułk saperów
Departament Inżynierii Ministerstwa Spraw Wojskowych,
2 pułk saperów
Wyższa Szkoła Inżynieryjna
Szefostwo Saperów

Główne wojny i bitwy

wojna polsko-ukraińska
bitwa o Lwów
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941) Medal Niepodległości ,
Krzyż Legionowy Państwowa Odznaka Sportowa Odznaka Pamiątkowa 4 Batalionu Saperów

Życiorys edytuj

Urodził się w rodzinie Franciszka i Joanny ze Świderków. Członek POW, uczestnik wojny 1920 r., obrońca Lwowa. W latach 1921–1924 w Szkole Podchorążych Saperów w Warszawie, 1924–1928 w 4 pułku saperów w stopniu podporucznika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919.

Mianowany porucznikiem ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1921 roku w korpusie oficerów inżynierii i saperów. W 1928 roku służył w Departamencie Inżynierii Ministerstwa Spraw Wojskowych, pozostając w kadrze oficerów saperów[1].

W latach 1929–1934 wykładowca w Szkole Podchorążych w Warszawie, 1935–1938 na stażu pułkowym w 2 pułku saperów w Puławach i na kursie w Wyższej Szkole Wojennej, wykładowca w Wyższej Szkole Inżynieryjnej. W 1932 roku w Szefostwie Saperów Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie[2]. Majorem został mianowany ze starszeństwem z dniem 19 marca 1938 roku i 22. lokatą w korpusie oficerów saperów[3].

W pierwszych dniach września 1939 wysłany z Modlina do Brześcia wraz z grupą saperów w celu stworzenia ośrodka szkolenia saperów. W czasie podróży otrzymał rozkaz wysadzenia mostu nad Bugiem. 16 września wraz z grupą trzech podchorążych został wzięty do niewoli przez szpicę oddziałów gen. Guderiana. Przewieziony do więzienia w Brześciu[4]. Przekazany w ręce Sowietów, osadzony w Kozielsku. Został zamordowany wiosną 1940 w lesie katyńskim. Figuruje na liście wywózkowej LW z 1.04.1940 r. i liście PCK (AM) 077[5]. W trakcie ekshumacji prowadzonych przez Niemców przy zwłokach znaleziono: zaświadczenie o szczepieniu w obozie w Kozielsku, kartę wizytową oraz list od p. Zofii z Sandomierza[6].

Józef Bielejec został upamiętniony:

  • 8 marca 2015 r. na tablicy pamiątkowej poświęconą 46 ofiarom mordu w Katyniu związanych z puławskim 2 Pułkiem Saperów Kaniowskich w kościele Matki Boskiej Różańcowej, Lubelska 7 w Puławach[7].
  •  22 kwietnia 1990 na tablicy w kościele parafialnym Świętej Trójcy przy ulicy Kościelnej w Starachowicach[8]
  • 10 kwietnia 2011 na pomniku poświęconym ofiarom zbrodni katyńskiej z 1940 r. i ofiarom tragedii Smoleńskiej z 2010 przy kościele Świętej Trójcy przy ulicy Kościelnej w Starachowicach
  • 17 września 2007 wmurowano tablice z nazwiskami pomordowanych na pomniku „Krzyż Ofiar Zbrodni Katyńskiej” na skwerze Ofiar Zbrodni Katyńskiej przy zbiegu ul. Jadwigi Kaczyńskiej i Chopina[9] w Starachowicach.

Życie prywatne edytuj

Żonaty, miał syna Jerzego.

Ordery i odznaczenia edytuj

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 587, 601.
  2. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 255, 442.
  3. Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 245.
  4. Pamięci Powstania Warszawskiego. Obrona „Żelaznej Reduty”, „Nasze Blogi”, 31 lipca 2011 [dostęp 2017-07-08].
  5. Tucholski 1991 ↓, s. 75.
  6. Poznan Supercomputer and Networking Center PSNC, Nowiny : gazeta ścienna dla polskiej wsi. 1943, nr 61, maj 1943 [dostęp 2017-07-08] (ang.).
  7. Zbigniew Kiełb, Tablica Katyńska w Puławach [online], www.zorrp.org [dostęp 2017-07-08] (pol.).
  8. Tablice pamiątkowe, „MZK” [dostęp 2017-07-08] (pol.).
  9. Pomniki, „Starachowice” [dostęp 2017-07-08] (pol.).
  10. a b c Muzeum Katyńskie - Szczegóły [online], www.muzeumkatynskie.pl [dostęp 2017-07-08] (pol.). (na podstawie fotografii)

Bibliografia edytuj

Linki zewnętrzne edytuj