Józef Hoszowski
Józef Hoszowski[a] (ur. 13 lipca 1897 w Dolinie[1], zm. 7 września 1967 w Krakowie) – major audytor Wojska Polskiego.
 major audytor
| |
| Data i miejsce urodzenia |
13 lipca 1897 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
7 września 1967 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
pułk piechoty Nr 9 |
| Stanowiska |
kierownik sądu |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
   
| |
.png){kind=small}
Życiorys
edytujUrodził się 13 lipca 1897 w rodzinie Mikołaja i Heleny z Wojnarowskich. W czasie I wojny światowej walczył w szeregach c. i k. Armii. Na stopień podporucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 grudnia 1917 w korpusie oficerów rezerwy piechoty. Jego oddziałem macierzystym był pułk piechoty Nr 9[2].
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Został awansowany na stopień porucznika piechoty ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[3][4]. W 1923 był oficerem 40 pułku piechoty we Lwowie[5][6]. Został awansowany na stopień kapitana piechoty ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1925[7]. Po ukończeniu studiów prawa i uzyskaniu stopnia magistra w 1928 pozostając oficerem 40 pułku piechoty, był przydzielony do Wojskowego Sądu Okręgowego Nr VI we Lwowie[8].
W grudniu 1928 został przeniesiony do korpusu oficerów sądowych w stopniu kapitana audytora ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1925 i 3,8 lokatą oraz przydzielony macierzyście do kadry oficerów służby sprawiedliwości z równoczesnym przydziałem służbowym do Wojskowego Sądu Rejonowego Równe na stanowisko sędziego śledczego[9]. W 1932 był kierownikiem tego sądu[10]. W 1934 został mianowany podprokuratorem przy wojskowych w sądach okręgowych z równoczesnym przeniesieniem do Prokuratury przy WSO Nr VI na stanowisko podprokuratora[11]. 31 sierpnia 1935 został zwolniony ze stanowiska podprokuratora i mianowany sędzią rejonowym oraz przeniesiony do Wojskowego Sądu Rejonowego Kalisz na stanowisko kierownika sądu[12]. W 1939, w stopniu majora audytora, był kierownikiem Wojskowego Sądu Rejonowego Kowel[13].
W czasie kampanii wrześniowej był szefem sądu polowego nr 40 i szefem służby sprawiedliwości Wołyńskiej Brygady Kawalerii[14][15]. 15 lipca 1944 w Krakowie został wzięty do niemieckiej niewoli i osadzony w Oflagu II D Gross-Born[1]. Po uwolnieniu z niewoli powrócił do kraju[16].
Po wojnie był pracownikiem Krakowskiego Przedsiębiorstwa Budownictwa Przemysłowego[17]. W latach 1953–1956 Wojewódzki Urząd do spraw Bezpieczeństwa Publicznego w Krakowie prowadził w stosunku do jego osoby kontrolę operacyjną w związku z podejrzeniem o sprawowanie funkcji zastępcy sędziego śledczego i zastępcy podprokuratora w Sądzie Okręgowym we Lwowie sprzed 1939 r.[18] Był członkiem Związku Bojowników o Wolność i Demokrację[17]. Miał żonę[17].
b.jpg)
Zmarł 7 września 1967 w Krakowie[19]. Został pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie 11 września 1967 (kwatera LXXVIII-11-21)[17][19].
Ordery i odznaczenia
edytuj- Krzyż Walecznych
- Srebrny Krzyż Zasługi (10 listopada 1928)[20]
- Krzyż Kawalerski Orderu Gwiazdy Rumunii (Rumunia)
- Brązowy Medal Zasługi Wojskowej z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej (Austro-Węgry)[21]
Uwagi
edytuj- ↑ W ewidencji Wojska Polskiego figurował, jako „Józef II Hoszowski”, w celu odróżnienia od innego oficera noszącego to samo imię i nazwisko, a mianowicie pułkownika dyplomowanego piechoty Józefa I Hoszowskiego (1889–1939).
Przypisy
edytuj- ↑ a b Straty ↓.
- ↑ Lista starszeństwa c. i k. Armii 1918 ↓, s. 371, 471.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 401.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 431.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 242.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 224.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 217.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 138.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 29 stycznia 1929 roku, s. 10.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 311, 886.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 148.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 31 sierpnia 1935 roku, s. 95.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 875.
- ↑ Nazarewicz 1979 ↓, s. 116.
- ↑ Głowacki 1986 ↓, s. 363.
- ↑ Straty ↓, został zarejestrowany w Punkcie E nr 4 PUR.
- ↑ a b c d Józef Hoszowski. Nekrolog. „Dziennik Polski”. Nr 214, s. 2, 10-11 września 1967.
- ↑ Wojewódzki Urząd Spraw Wewnętrznych w Krakowie (1945) 1983–1990. IPN Kr 010/8224. inwentarz.ipn.gov.pl. [dostęp 2018-09-15].
- ↑ a b Zarząd Cmentarzy Komunalnych w Krakowie. Internetowy lokalizator grobów. rakowice.eu. [dostęp 2018-09-15].
- ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 636 „w uznaniu zasług, położonych na polu pracy w poszczególnych działach wojskowości”.
- ↑ Lista starszeństwa c. i k. Armii 1918 ↓, s. 471.
Bibliografia
edytuj- Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: 1918.
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Jerzy Nazarewicz. Działalność sądów wojennych w wojnie obronnej Polski 1939 r. „Wojskowy Przegląd Historyczny”. 1 (87), 1979. Warszawa: Wojskowy Instytut Historyczny.
- Ludwik Głowacki: Działania wojenne na Lubelszczyźnie w roku 1939. Wyd. 2. Lublin: Wydawnictwo Lubelskie, 1986. ISBN 83-222-0377-2.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik Oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Program „Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką”. Fundacja „Polsko-Niemieckie Pojednanie”. [dostęp 2018-09-15].