Józef Lema
Józef Lema (ur. 17 marca 1897 w Winnikach, zm. 22 maja 1919 we Lwowie) – kapral Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari.
| |
 kapral
| |
| Data i miejsce urodzenia |
17 marca 1897 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
22 maja 1919 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1915–1919 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
   
| |
.png){kind=small}
Życiorys
edytujUrodził się 17 marca 1897 roku w Winnikach, w rodzinie Piotra i Marii z Winogrodzkich[1][2]. Absolwent szkoły powszechnej we Lwowie[3]. Pracował w zawodzie bednarza[1]. Od lipca 1915 roku w Legionach Polskich jako sekcyjny 3. kompanii 6 pułku piechoty[4]. Kapitan Jan Załuska we wniosku o odznaczenie Orderem Virtuti Militari napisał: „wybitna odwaga, uczestnik wszystkich patroli ochotniczych. Dnia 6 lipca 1916 roku w bitwie pod Studzienicą – wraz z plutonowym Czesławem Bytomskim – pod ogniem linii rosyjskiej oddalonej o 100–200 kroków wyciągnął z bagna tonącego adiutanta batalionu, podporucznika Józefa Relidzyńskiego”[5][2].
Po kryzysie przysięgowym, tuż przed wysłaniem pułku z Przemyśla do armii austriackiej, został aresztowany jako jeden z „przywódców buntu przeciwko służbie w Polskim Korpusie Posiłkowym”[6]. 24 listopada 1917 roku został wcielony do armii austro-węgierskiej[2][7]. Od listopada 1918 roku w szeregach odrodzonego Wojska Polskiego[2]. W maju 1919 roku podczas wojny polsko-ukraińskiej został ranny pod Jaryczowem Nowym[3]. 22 maja 1919 roku zmarł z ran w szpitalu Politechniki Lwowskiej[5][8]. Był kawalerem, nie miał dzieci[3].
Ordery i odznaczenia
edytuj- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 6433 – 17 maja 1922[9][10][11][2][12]
- Krzyż Niepodległości – pośmiertnie 6 czerwca 1931 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[13][2]
- Krzyż Walecznych dwukrotnie – pośmiertnie 1922 „za udział w b. Legionach Polskich”[14][15][16][2]
- Krzyż Pamiątkowy 6 pułku piechoty Legionów Polskich[17][18]
- Srebrny Medal Waleczności 2 klasy[19][20]
- Brązowy Medal Waleczności[21]
Przypisy
edytuj- ↑ a b Kolekcja ↓, s. 1.
- ↑ a b c d e f g Polak (red.) 1993 ↓, s. 115.
- ↑ a b c Kolekcja ↓, s. 2.
- ↑ Ciastoń i in. 1939 ↓, s. 63, 217.
- ↑ a b Kolekcja ↓, s. 6.
- ↑ Ciastoń i in. 1939 ↓, s. 562.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 3, Maria Lema w kwestionariuszu kawalera Orderu Virtuti Militari zaznaczyła, że syn nie służył w armii zaborczej.
- ↑ Ciastoń i in. 1939 ↓, s. 63, tu poległy w 1918 w walkach o Lwów.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 11 stycznia 1923, s. 30.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 12 z 28 czerwca 1930, s. 267.
- ↑ Ciastoń i in. 1939 ↓, s. 156.
- ↑ Skarbek 1929 ↓, s. 39–40.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 132, poz. 199.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 31 z 16 września 1922, s. 683.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 3.
- ↑ Ciastoń i in. 1939 ↓, s. 178.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 3, 8.
- ↑ Ciastoń i in. 1939 ↓, s. 217.
- ↑ Ciastoń i in. 1939 ↓, s. 200.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 8, tu Srebrny Medal Waleczności 1 klasy z dekoracją wojenną.
- ↑ Ciastoń i in. 1939 ↓, s. 204.
Bibliografia
edytuj- Lema Józef. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.77-7385 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-08-01].
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
- Jan Kazimierz Ciastoń, Adam Lisiewicz, Edward Skarbek, Edward Wojciechowski: Historia 6 Pułku Piechoty Legionów Józefa Piłsudskiego. T. 1: Tradycja. Warszawa: Komenda Koła 6 Pułku Piechoty Legionów Polskich i Dowództwo 6 Pułku Piechoty Legionów Józefa Piłsudskiego, 1939.
- Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945. T. 2/2. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1993. ISBN 83-900510-0-1.
- Edward Skarbek: Zarys historji wojennej 6-go pułku piechoty Legionów. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.