Józef Piotrowski (malarz)
Józef Jan Piotrowski[a] (ur. 16 marca 1878 w Krakowie, zm. 1944 tamże) – polski malarz, oficer Legionów Polskich, kapitan piechoty Wojska Polskiego.
 kapitan piechoty
| |
| Data i miejsce urodzenia |
16 marca 1878 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
1944 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1914–1928 |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
referent |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
| |
.png){kind=small}
Życiorys edytuj
Po ukończeniu w 1899 nauki w krakowskiej Szkole Przemysłowej rozpoczął studia na Akademii Sztuk Pięknych. Jego wykładowcami byli m.in. Konstanty Laszczka, Józef Unierzyski i Leon Wyczółkowski, studia ukończył w 1906. Od 1910 należał do Towarzystwa „Strzelec”.
Do Legionów Polskich wstąpił we wrześniu 1914 i został skierowany do służb werbunkowych Departamentu Wojskowego Naczelnego Komitetu Narodowego. Pełnił funkcję komisarza wojskowego powiatu żywieckiego Naczelnego Komitetu Narodowego. Od 6 października 1914 awansował do stopnia chorążego w Komendzie Legionów Polskich, a na początku 1915 już jako podporucznik był oficerem werbunkowym w powiecie iłżeckim. W drugiej połowie 1915 został zaszeregowany do 6 Pułku Piechoty i skierowany na Kurs Wyszkolenia Piechoty w Zambrowie. Po jego ukończeniu został przeniesiony do rezerwy personalnej nowo powstałego Polskiego Korpusu Posiłkowego i skoszarowany w Przemyślu. Od 21 czerwca 1917 Józef Piotrowski został przeniesiony do 2 kompanii baonu uzupełnień Polskiego Korpusu Posiłkowego i skierowany do Szkoły Oficerskiej w Przemyślu, a następnie jako porucznika do 5 kompanii baonu zapasowego w Bolechowie. Będąc oficerem zawodowym został internowany 19 lutego 1918 w obozie w Dułowie (węg. Dulfalva) na Zakarpaciu, a następnie wcielony w szeregi armii austriackiej, z którą walczył we Włoszech.
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości pełnił służbę w Powiatowej Komendzie Uzupełnień Kielce na stanowisku I referenta, pozostając oficerem nadetatowym 4 Pułku Piechoty Legionów w Kielcach. W kwietniu 1924 został przydzielony do Szefostwa Poborowego Dowództwa Okręgu Korpusu Nr V w Krakowie na stanowisko 2 referenta[1]. W grudniu tego roku, w związku z likwidacją Szefostwa Poborowego DOK V, został ponownie przydzielony do PKU Kielce na stanowisko I referenta[2]. W lutym 1926, po przeprowadzonejreorganizacji PKU Kielce, został zatwierdzony na stanowisku kierownika I referatu administracji rezerw i zastępcy komendanta[3]. 23 grudnia 1927 roku został przeniesiony do kadry oficerów piechoty z pozostawieniem na dotychczas zajmowanym stanowisku[4]. Z dniem 31 marca 1928 został przeniesiony w stan spoczynku[5]. Mieszkał w Kielcach[6]. W 1934 roku jako oficer stanu spoczynku pozostawał w ewidencji PKU Kielce. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr X. Był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”[7].
Na emeryturze poświęcił się twórczości malarskiej, został członkiem Związku Zawodowego Polskich Artystów Plastyków, należał do krakowskiej sekcji Legionistów Plastyków w Związku Legionistów. Tworzył pejzaże, widoki miast, wnętrz, detale architektoniczne i kwiaty, stale obecne były w jego twórczości motywy z czasów służby w Legionach Polskich.
Ordery i odznaczenia edytuj
- Medal Niepodległości – 6 czerwca 1937 roku „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[8]
Uwagi edytuj
- ↑ W ewidencji Wojska Polskiego figurował jako „Józef II Piotrowski”, w celu odróżnienia od innych oficerów noszących to samo imię i nazwisko.
Przypisy edytuj
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 37 z 12 kwietnia 1924 roku, s. 210.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 130 z 16 grudnia 1924 roku, s. 727.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Dodatek do Nr 9 z 4 lutego 1926 roku, s. 20.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 28 z 23 grudnia 1927 roku. Dodatek Nr 1, s. 7.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 28 stycznia 1928 roku, s. 21.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 906.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 328, 1042.
- ↑ M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 94.
Bibliografia edytuj
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-02-09].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
- Wacława Milewska, Maria Zientara „Sztuka Legionów Polskich i jej twórcy, 1914–1918” Wydawnictwo Arkady 1999 ISBN 83-7188-350-1.
Linki zewnętrzne edytuj
- Piotrowski Józef J. – biografia
- Józef Piotrowski. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2019-06-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-06-21)].