Jędrzej Augustyński
Jędrzej[1] Kazimierz Augustyński, ps. „August” (ur. 1 listopada 1917 w Hanowerze[2], poległ 13 sierpnia 1944 w Warszawie[3]) – żołnierz AK, harcmistrz Hufców Polskich, podporucznik, członek Naczelnictwa HP, oficer do zleceń w kompanii harcerskiej batalionu „Gustaw”[4][5].
 Jędrzej Augustyński | |
 podporucznik
| |
| Data i miejsce urodzenia |
1 listopada 1917 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
13 sierpnia 1944 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1939–1944 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
Batalion „Gustaw” Zgrupowania AK „Róg” |
| Stanowiska |
instruktor, kwatermistrz, harcmistrz |
| Główne wojny i bitwy | |
Życiorys edytuj
Był synem Zygmunta Augustyńskiego i Eugenii z d. Bartenbach. Edukację szkolną rozpoczął od prywatnej szkoły francuskiej, mieszczącej się przy ul. Noakowskiego w Warszawie. Następnie uczęszczał do szkoły Zofii Rontalerowej przy ul. Brackiej, z czasem przeniesionej na ul. Kredytową. W 1927 został uczniem Gimnazjum im. Stefana Batorego, gdzie w 1935 złożył egzamin maturalny. Po ukończeniu studiów w Szkole Głównej Handlowej zatrudnił się w firmie branży zbrojeniowej „Tissa”[6][7]. Miał dwie siostry Jadwigę Latoszyńską (1920–2019) oraz Marię Cisowską (1923–2007), z którą zamierzał po wojnie otworzyć sklep kolonialny i sprowadzać towary delikatesowe z zagranicy. Latem 1943 roku ożenił się z Janiną Zielewicz.
Był harcerzem[8], instruktorem, m.in. kwatermistrzem Szczepu 23 Warszawskich Drużyn Harcerskich i Zuchowych „Pomarańczarnia”[9][10], członkiem ONR[11][12]. W czasie okupacji działał w Hufcach Polskich. W powstaniu warszawskim w stopniu podporucznika pełnił obowiązki kwatermistrza kompanii harcerskiej batalionu „Gustaw” Zgrupowania AK „Róg”, w której żona była sanitariuszką. 13 sierpnia 1944 na ul. Kilińskiego oboje polegli od wybuchu niemieckiego pojazdu inżynieryjnego Borgward IV[13].
Ich nazwiska widnieją na płycie symbolicznego grobu na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera B-24). Jędrzej Augustyński znajduje się na liście strat kultury polskiej obok stryja, prof. Jana Augustyńskiego, dyrektora Gimnazjum Polskiego w Gdańsku[14].
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ Answers, eAnswers – ask any question and quickly get an answer from real people [online], eAnswers [dostęp 2018-08-12] (ang.).
- ↑ Intersim, Jędrzej Augustyński – ku pamięci. Ogrody Wspomnień. Cmentarz Internetowy [online], ogrodywspomnien.pl [dostęp 2018-08-12] (pol.).
- ↑ Wyszukiwarka cmentarna --- Warszawskie cmentarze--- Wydruk [online], cmentarzekomunalne.com.pl [dostęp 2018-08-12] (pol.).
- ↑ Powstańcze Biogramy – Jędrzej Augustyński [online], www.1944.pl [dostęp 2018-08-12] (ang.).
- ↑ Jędrzej Augustyński 1917–1944 [online], www.harcerstwopolskie.pl [dostęp 2018-08-12] (pol.).
- ↑ Gazeta Ludowa, nr 216, s. 2, z dnia 8 sierpnia 1946, Cyfrowe Mazowsze.
- ↑ Marek Piotr Deszczyński, Przegląd Historyczny 85/1-2, 75-113, „Polski Eksport sprzętu wojskowego w okresie międzywojennym: (zarys problematyki)”, rok 1994.
- ↑ Geneza powołania Harcerstwa Polskiego – Hufców Polskich [online], harcerstwopolskie.pl [dostęp 2018-08-12] (pol.).
- ↑ 1939-1945 » Strona główna [online], pomaranczarnia.org [dostęp 2018-08-12] (pol.).
- ↑ Yann Picand, Dominique Dutoit, Szczep 23 Warszawskich Drużyn Harcerskich i Zuchowych „Pomarańczarnia” [online], dictionnaire.sensagent.leparisien.fr [dostęp 2018-08-12].
- ↑ Członkowie, „Muzeum ONR”, 3 listopada 2013 [dostęp 2018-08-12] (pol.).
- ↑ Harcerstwo Polskie – NSZ – Narodowe Siły Zbrojne [online], nsz.com.pl [dostęp 2018-08-12] [zarchiwizowane z adresu 2018-08-13] (pol.).
- ↑ Łukasz Mieszkowski, Tajemnicza rana, Virtualo, 6 sierpnia 2014, ISBN 978-83-7881-461-0 [dostęp 2018-08-12] (pol.).
- ↑ Bolesław (1893-1972) Olszewicz, Lista strat kultury polskiej: (1.IX.1939 – 1.III.1946), 1947 [dostęp 2018-08-17] (ang.).
Bibliografia edytuj
- S. Podlewski, Przemarsz przez piekło, Warszawa 1957, s. 237–240
- Wielka Ilustrowana Encyklopedia Powstania Warszawskiego, tom 6, redaktor naukowy Piotr Rozwadowski, Dom Wydawniczy „Bellona”, Warszawa 2004, ISBN 83-11-09586-8
- Jadwiga Latoszyńska, "Po prostu życie", Tarczyn 2000