Język elseng

język z grupy papuaskiej

Język elseng, także: janggu (a. djanggu), sawa, tabu (a. tapu)[2], morwap[1][3]język papuaski używany w prowincji Papua w Indonezji. Posługuje się nim nie więcej niż 300 osób[3].

Elseng
Obszar

Papua (Indonezja)

Liczba mówiących

300 (2018)[1]

Klasyfikacja genetyczna

Język izolowany (nienależący do żadnej rodziny językowej)

Status oficjalny
Ethnologue 6b zagrożony
Kody języka
ISO 639-3 mrf
IETF mrf
Glottolog else1239
Ethnologue mrf
WALS els
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Z danych publikacji Peta Bahasa wynika, że posługują się nim społeczności Koya i Koso we wsi Koya Koso w dystrykcie Abepura. Oprócz tego jest używany we wsiach Skamto, Benquin i Ambes Kori (dystrykt Kemtuk Gresi)[4]. Odrębnie sklasyfikowano język elseng koarjap (elseng kwarja), którego zasięg obejmuje wsie Kwarja (dystrykt Yapsi), Omon i Sobun (dystrykt Gresi Selatan)[5]. Według Ethnologue w użyciu jest także język indonezyjski, aczkolwiek w silnie ograniczonym zakresie[1]. Ludność Elseng opiera się wpływom zewnętrznym[1].

Nazwa morwap ma charakter pejoratywny i nie jest używana oficjalnie, ani też akceptowana przez samych użytkowników[1]. Nazwa tabu (pierwotnie tapu) znaczy tyle, co „niedorozwinięci ludzie”. Miała upowszechnić się w okresie, kiedy ludność Tidore odwiedzała region w poszukiwaniu ptaków rajskich[2].

Jego przynależność nie została dobrze ustalona. Wcześniej był zaliczany do rodziny transnowogwinejskiej[3], jednakże nie jest blisko spokrewniony z żadnym innym językiem[1]. William A. Foley (2018) i Harald Hammarström (2018) klasyfikują go jako izolat[3][6]. Formy zaimków sugerują, że może być spokrewniony z językami granicznymi, ale nie potwierdza tego zebrany materiał leksykalny[3].

Cechuje się ubogim systemem zaimków. Nie istnieje rozróżnienie między liczbą mnogą a pojedynczą ani między drugą a trzecią osobą[7].

Jest bardzo słabo udokumentowany, dostępne materiały ograniczają się do krótkich list słownictwa[3]. Powstała także analiza fonologiczna (Burung 2000), jednakże przeprowadzono ją z udziałem osoby, która opuściła swoją wieś 20 lat wcześniej i miała sprawniej posługiwać się językiem indonezyjskim[8]. Publikacja miała na celu zarejestrowanie jedynie podstawowych danych nt. języka oraz poinformowanie o ewentualnej potrzebie dokonania przekładu Pisma Świętego[2]. Jego gramatyka pozostaje bliżej niezbadana[3].

Jest zagrożony wymarciem[2]. Nie wykształcił piśmiennictwa[1].

Przypisy edytuj

  1. a b c d e f g David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Elseng, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2019-06-06] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
  2. a b c d Burung 2000 ↓, s. 2.
  3. a b c d e f g Foley 2018 ↓, s. 435
  4. Bahasa Elseng. [w:] Peta Bahasa [on-line]. Badan Pengembangan dan Pembinaan Bahasa, Kementerian Pendidikan dan Kebudayaan. [dostęp 2022-08-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-08-14)]. (indonez.).
  5. Bahasa Elseng Koarjap. [w:] Peta Bahasa [on-line]. Badan Pengembangan dan Pembinaan Bahasa, Kementerian Pendidikan dan Kebudayaan. [dostęp 2022-08-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-08-14)]. (indonez.).
  6. Hammarström 2018 ↓, s. 291–292.
  7. Foley 2018 ↓, s. 437
  8. Foley 2018 ↓, s. 436

Bibliografia edytuj