Język maklew
Język maklew (makleu)[1][2] – język papuaski używany w prowincji Papua w Indonezji. Według danych szacunkowych z 1950 r. posługiwało się nim wówczas 120 osób[3].
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
120 (1950) | ||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 6b zagrożony↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | mgf | ||
| IETF | mgf | ||
| Glottolog | makl1246 | ||
| Ethnologue | mgf | ||
| BPS | 1045 2 | ||
| WALS | mkl | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Jego użytkownicy zamieszkują wieś Welbuti, na wschód od cieśniny Muli (hist. niderl. Straat Marianne) w południowej Nowej Gwinei[4] (dystrykt Tubang, kabupaten Merauke)[2].
Wraz z językiem yelmek tworzy niewielką rodzinę yelmek-maklew (zwaną też językami rzeki Bulaka), o nieustalonych związkach zewnętrznych[5]. Malcolm Ross wysunął propozycję, według której oba języki mają należeć do większej rodziny południowo-centralnopapuaskiej[6]. Stephen Wurm powiązał yelmek-maklew z językami trans-fly, omawiając taką grupę pośród gałęzi języków transnowogwinejskich[7].
Choć w literaturze lingwistycznej wyodrębniono dwa języki: maklew (język wsi Welbuti) i yelmek (obejmujący wsie Wanam, Bibikem, Woboyo i Dodalim), to na poziomie lokalnym nie istnieje wyraźny podział na języki o takich nazwach; różnice między miejscowościami są uważane za różnice dialektalne[4].
Jest silnie zagrożony wymarciem, podobnie jak yelmek. Języki yelmek-maklew są wypierane przez język indonezyjski, który staje się preferowanym środkiem komunikacji[3][8][9].
Przypisy
edytuj- ↑ David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Maklew, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [zarchiwizowane z adresu 2019-06-05] (ang.).
- ↑ a b Bahasa Makleu. [w:] Peta Bahasa [on-line]. Badan Pengembangan dan Pembinaan Bahasa, Kementerian Pendidikan dan Kebudayaan. [dostęp 2024-10-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-10-09)]. (indonez.).
- ↑ a b Evans i in. 2018 ↓, s. 653.
- ↑ a b Gregor 2020 ↓, s. 21–22.
- ↑ Evans i in. 2018 ↓, s. 652.
- ↑ Ross 2005 ↓, s. 30.
- ↑ Wurm 1982 ↓, s. 186.
- ↑ Lebold, Kriens i Vries 2010 ↓, s. 25.
- ↑ Gregor 2021 ↓, s. 13.
Bibliografia
edytuj- Nicholas Evans i inni, The languages of Southern New Guinea, [w:] Bill Palmer (red.), The Languages and Linguistics of the New Guinea Area: A Comprehensive Guide, Berlin–Boston: Walter de Gruyter, 2018 (The World of Linguistics 4), s. 641–774, DOI: 10.1515/9783110295252-006, ISBN 978-3-11-029525-2, ISBN 978-3-11-028642-7, OCLC 1041880153 (ang.).
- Tina Gregor, A Documentation and Description of Yelmek, Australian National University, 2020, DOI: 10.25911/2GHT-ZP82 [dostęp 2024-10-08] (ang.).
- Tina Gregor, A Phonetic Description of Yelmek, [w:] Kate L. Lindsey, Dineke Schokkin (red.), Phonetic Fieldwork in Southern New Guinea, Honolulu: University of Hawaiʻi Press, 2021 (Language Documentation & Conservation Special Publication 24), s. 13–32, ISBN 978-0-9979673-2-6 [dostęp 2024-10-08] (ang.).
- Randy Lebold, Ron Kriens, Peter Jan de Vries, Report on the Okaba Subdistrict survey in Papua, Indonesia, Dallas: SIL International, 2010 (SIL Electronic Survey Reports 2010-008), OCLC 896404062 [dostęp 2024-10-09] (ang.).
- Malcolm Ross, Pronouns as a preliminary diagnostic for grouping Papuan languages, [w:] Andrew Pawley i inni red., Papuan pasts: cultural, linguistic and biological histories of Papuan-speaking peoples, Canberra: Pacific Linguistics, Research School of Pacific and Asian Studies, Australian National University, 2005 (Pacific Linguistics 572), s. 15–66, ISBN 0-85883-562-2, OCLC 67292782 [zarchiwizowane z adresu 2022-09-14] (ang.).
- Stephen A. Wurm, Papuan Languages of Oceania, Tübingen: Narr, 1982 (Ars linguistica 7), ISBN 3-87808-357-2, OCLC 8592292 (ang.).
Linki zewnętrzne
edytuj- Maklew. Max Planck Institute for Evolutionary Anthropology. [dostęp 2024-10-09]. (ang.).