Języki malajsko-polinezyjskie zachodnie

gałąź języków austronezyjskich

Języki malajsko-polinezyjskie zachodnie, także: hesperonezyjskie, indonezyjskie[1]parafiletyczny zespół tych języków malajsko-polinezyjskich należących do wielkiej rodziny austronezyjskiej, które nie są zaliczane do grupy centralno-wschodniej. Zakres pojęciowy tej gałęzi obejmuje wszystkie języki austronezyjskie używane na Madagaskarze, w kontynentalnej części Azji Południowo-Wschodniej, na Filipinach, na Wielkich Wyspach Sundajskich (także na mniejszych okolicznych wyspach), na wyspach Bali i Lombok, w zachodniej części Sumbawy, na Palau oraz w archipelagu Marianów.

Języki malajsko-polinezyjskie zachodnie
Obszar

Azja Południowo-Wschodnia, Oceania

Klasyfikacja genetyczna

języki austronezyjskie

Kody rodziny językowej
ISO 639-5 pqw
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unicode.

Koncepcję grupy zachodniej zaproponował Robert Blust, traktując ją jako siostrzaną wobec gałęzi centralno-wschodniej[2]. Podział na języki zachodnie i centralno-wschodnie zakorzenił się w literaturze[3][4]. W nowszych klasyfikacjach odrzucono tę grupę ze względu na niemożność określenia definiujących ją cech lingwistycznych[4][5]. Przeciw takiej grupie przemawiają również dane archeologiczne[6].

Przypisy

edytuj
  1. Isidore Dyen, Linguistic Subgrouping and Lexicostatistics, The Hague: Mouton, 1975 (Janua Linguarum. Series Minor 175), s. 103, DOI10.1515/9783110880830, ISBN 978-90-279-3054-5, ISBN 978-31-108-8083-0, OCLC 2160363 [dostęp 2020-06-12] [zarchiwizowane z adresu 2020-06-12] (ang.).
  2. Blust 1980 ↓, s. 11–12.
  3. Zobel 2002 ↓, s. 405.
  4. a b Adelaar 2005 ↓, s. 14.
  5. Smith 2017 ↓.
  6. Smith 2017 ↓, s. 442–443.

Bibliografia

edytuj