Jan (Smirnow, arcybiskup riazański)
Jan, imię świeckie Joann Ksienofontowicz Smirnow (ur. 24 sierpnia 1844, zm. 14 października 1919 w Riazaniu) – rosyjski biskup prawosławny.
| ||
| Joann Smirnow | ||
| Arcybiskup riazański i zarajski | ||
._%D0%9E%D0%BA._1910.jpg)
| ||
| Kraj działania | Rosja | |
|---|---|---|
| Data urodzenia | 24 sierpnia 1844 | |
| Data i miejsce śmierci | 14 października 1919 Riazań | |
| Miejsce pochówku | Riazań | |
| Arcybiskup riazański i zarajski | ||
| Okres sprawowania | 1917–1919 | |
| Wyznanie | prawosławne | |
| Kościół | Rosyjski Kościół Prawosławny | |
| Inkardynacja | Eparchia riazańska i zarajska | |
| Śluby zakonne | 13 września 1901 | |
| Diakonat | do 1883 | |
| Prezbiterat | 2 maja 1883 | |
| Sakra biskupia | 28 kwietnia 1902 | |
| |||||||
| Data konsekracji | 28 kwietnia 1902 | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | Petersburg | ||||||
| Miejsce | Sobór św. Izaaka | ||||||
| Konsekrator | Antoni (Wadkowski) | ||||||
| Współkonsekratorzy | Teognost (Lebiediew), Arseniusz (Briancew), Tichon (Troicki-Doniebin), Tichon (Nikanorow), Konstantyn (Bułyczow) | ||||||
| |||||||
Urodził się w rodzinie kapłana służącego w eparchii włodzimierskiej. W 1863 ukończył seminarium duchowne we Włodzimierzu, zaś w 1867 – Petersburską Akademię Duchowną, gdzie uzyskał tytuł kandydata nauk teologicznych. Po uzyskaniu dyplomu został zatrudniony jako wykładowca Pisma Świętego w seminarium duchownym w Riazaniu. W 1869 obronił dysertację magisterską.
Od 1875 był inspektorem seminarium w Riazaniu, zaś od 1883 do 1901 – jego rektorem. W związku z powierzeniem mu tego stanowiska 2 maja 1883 został wyświęcony na kapłana, a cztery dni później podniesiony do godności protoprezbitera. Był równocześnie przewodniczącym rady eparchialnej odpowiedzialnej za szkoły prowadzone przez administraturę. Ze stanowiska rektora odszedł w 1901 na własną prośbę. W tym samym roku, 13 września, złożył wieczyste śluby mnisze, zachowując dotychczasowe imię. Następnego dnia otrzymał godność archimandryty i został przełożonym monasteru Trójcy Świętej w Riazaniu.
28 kwietnia 1902, w soborze św. Izaaka w Petersburgu miała miejsce jego chirotonia na biskupa pomocniczego eparchii kazańskiej i swijaskiej z tytułem biskupa czeboksarskiego. Następnie od 1904 do 1910 był biskupem połtawskim, zaś od 1910 do 1917 – ryskim i mitawskim. W 1912 otrzymał godność arcybiskupią. W kwietniu 1917 przeniesiony na katedrę riazańską. Uczestniczył w Soborze Lokalnym Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego w latach 1917–1918. Zmarł rok później, po powrocie do Riazania.