Urodził się w rodzinie kapłana służącego w eparchii włodzimierskiej. W 1863 ukończył seminarium duchowne we Włodzimierzu, zaś w 1867 – Petersburską Akademię Duchowną, gdzie uzyskał tytuł kandydata naukteologicznych. Po uzyskaniu dyplomu został zatrudniony jako wykładowca Pisma Świętego w seminarium duchownym w Riazaniu. W 1869 obronił dysertację magisterską.
Od 1875 był inspektorem seminarium w Riazaniu, zaś od 1883 do 1901 – jego rektorem. W związku z powierzeniem mu tego stanowiska 2 maja 1883 został wyświęcony na kapłana, a cztery dni później podniesiony do godności protoprezbitera. Był równocześnie przewodniczącym rady eparchialnej odpowiedzialnej za szkoły prowadzone przez administraturę. Ze stanowiska rektora odszedł w 1901 na własną prośbę. W tym samym roku, 13 września, złożył wieczyste śluby mnisze, zachowując dotychczasowe imię. Następnego dnia otrzymał godność archimandryty i został przełożonym monasteru Trójcy Świętej w Riazaniu.