Jan Kalemba
Jan Kalemba (ur. 17 sierpnia 1899 w Piekarach, zm. 14 września 1989[1]) – polski rolnik i żołnierz, uczestnik I wojny światowej, powstaniec wielkopolski (1919), uczestnik wojny polsko-bolszewickiej (1919–1921) (w tym Bitwy Warszawskiej), uczestnik kampanii wrześniowej (1939) (w tym bitwy nad Bzurą). Kawaler Orderu Odrodzenia Polski. Ojciec posła na Sejm RP i byłego ministra rolnictwa i rozwoju wsi Stanisława Kalemby.
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
ok. 1917–1922, 1939 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
| Późniejsza praca |
rolnik |
| Odznaczenia | |
  
| |
Życiorys edytuj
Urodził się 17 sierpnia 1899 w Piekarach w rodzinie rolnika Marcina (1863–1933[2]) i Agnieszki z domu Rozalczak (1865–1926[3]).
W czasie I wojny światowej służył w armii niemieckiej. W czasie urlopu, 25 listopada 1918 wstąpił do Straży Ludowej w Poznaniu. Od 12 stycznia 1919 do 18 lutego 1919 brał udział w Powstaniu Wielkopolskim. Był ochotnikiem I pułku strzelców wielkopolskich (późniejszy 55 Poznański Pułk Piechoty). Walczył m.in. o zdobycie lotniska na Ławicy (akcją dowodził podporucznik Andrzej Kopa) oraz pod Lesznem.
Po zakończeniu powstania brał udział w walkach na Wschodzie Rzeczypospolitej: nad Berezyną, pod Lwowem, a potem w Bitwie Warszawskiej. Był wywiadowcą w grupie gen. Daniela Konarzewskiego pod Lwowem. Po zakończeniu działań wojennych pełnił służbę garnizonową. 26 marca 1922 został zwolniony do domu.
W okresie międzywojennym pracował w gospodarstwie w Piekarach. W 1936 ożenił się z Pelagią Nawrot (1907–2000[4]) i miał z nią sześcioro dzieci: bliźniaczki Anielę i Zofię (ur. 1937), Jana (ur. 1939), Kazimierza (ur. 1942), Helenę (ur. 1943) i Stanisława (ur. 1947).
24 sierpnia 1939 został zmobilizowany do baonu wartowniczego w Poznaniu. Brał udział w kampanii wrześniowej, walczył nad Bzurą pod dowództwem gen. Tadeusza Kutrzeby. Dostał się do niewoli. Do 1942 przebywał w stalagu 1 A Hohenstein na terenie Prus Wschodnich[5]. Zwolniony z niego powrócił do Piekar i pracował w gospodarstwie ojca. W 1959 wstąpił do ZBoWiD-u.
Zmarł 14 września 1989 w wieku 90 lat i został pochowany na cmentarzu parafialnym w Słupi[1].
Wybrane odznaczenia edytuj
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
- Wielkopolski Krzyż Powstańczy[6]
- Odznaka Honorowa „Orlęta”
Przypisy edytuj
- ↑ a b Jan Kalemba – miejsce pochówku na cmentarzu w Słupi (dostęp z dnia: 2015-05-21).
- ↑ Marcin Kalemba – miejsce pochówku na cmentarzu w Słupi (dostęp z dnia: 2015-05-21).
- ↑ Agnieszka Kalemba z domu Rozalczak – miejsce pochówku na cmentarzu w Słupi (dostęp z dnia: 2015-05-21).
- ↑ Pelagia Kalemba z domu Nawrot – miejsce pochówku na cmentarzu w Słupi (dostęp z dnia: 2015-05-21).
- ↑ Jan Kalemba na www.straty.pl. [dostęp 2015-05-22].
- ↑ Lista odznaczonych Wielkopolskich Krzyżem Powstańczym (dostęp z dnia: 2015-05-21).
Bibliografia edytuj
- Pierwszy biogram w: Powstańcy Wielkopolscy z parafii Tomice i Słupia Grażyna Sielicka, Jeziorki, 2010